Epilepsie bij honden: oorzaken, symptomen, behandelingen en preventie

Epilepsie is een vrij vaak voorkomende chronische ziekte bij bepaalde hondenrassen en behoort niet tot de dodelijke ondeugden. Laten we de belangrijkste manifestaties in detail bekijken, of er risico’s op complicaties voor het dier bestaan, welke behandelingen beschikbaar zijn om aanvallen gerelateerd aan epilepsie bij honden te behandelen en of het mogelijk is om deze pathologie te voorkomen.

Epilepsie: een ziekte die vaker voorkomt bij bepaalde hondenrassen

Onder de hondenrassen die het meest worden blootgesteld aan epilepsie, vinden we bijvoorbeeld:

• de bokser,
• De Poedel,
• Duitse herder,
• Labradors,
• De teckel,
• De Beagle.

Er zijn twee soorten epilepsie bij honden, namelijk:

• Primaire epilepsie: zonder een geïdentificeerde oorzaak kan het voorkomen bij een niet-gepredisponeerde hond in uitstekende gezondheid,
• Secundaire epilepsie: het doet vermoeden dat er een onderliggende pathologie is. Dit formulier vereist medische monitoring, maar ook aanvullende onderzoeken om de oorzaak van zogenaamde secundaire epilepsie nauwkeurig vast te stellen. Het kan afkomstig zijn van:
  • chemische vergiftiging,
  • Een infectie,
  • Een hersentumor,
  • hoofd trauma,
  • Nierpathologie.

Het zo vroeg mogelijk diagnosticeren van deze gezondheidsproblemen bij honden is van groot belang, zodat het dier door een dierenarts wordt verzorgd en epileptische aanvallen kunnen worden voorkomen.

Symptomen van epilepsie bij honden in drie fasen

Epilepsie manifesteert zich door convulsieve aanvallen, min of meer frequent, soms zeer indrukwekkend. De aanval treedt op wanneer er een abnormale elektrische ontlading in de hersenen optreedt. In de overgrote meerderheid van de gevallen vindt een epileptische aanval plaats in drie fasen, die elk kunnen worden geïdentificeerd aan de hand van een reeks symptomen, namelijk:

Pre-crisis: fase nummer 1

De hond lijkt behoorlijk actief en dwaalt doelloos rond terwijl hij aandringend zijn karbonades likt. Vervolgens wordt hij bevangen door braken, urineert hij zonder dat hij het merkt en speekt hij enorm. Hij lijkt angstig en gestresseerd, wat zich bij de ene hond tot de andere anders uit, hetzij door klachten, een aanhoudende zoektocht naar liefkozingen, en voortijdig geblaf. In sommige gevallen probeert de hond liever weg te komen van zijn baasjes alsof hij alleen probeert te zijn.

De crisis: fase nummer 2

Het is de fase waarin de krampachtige crisis plaatsvindt die grote indruk maakt en de meester van het epileptische dier ontroert.

Elke spier is plotseling erg samengetrokken, de ledematen van de hond worden stijf. Dit is wanneer de hond op de grond valt. Hij wordt bevangen door trillingen en zijn benen blijven bewegen. Het feit dat zijn hoofd naar achteren is geplaatst, is een ander veelbetekenend teken van een epileptische aanval. In sommige gevallen wordt de tong blauw, de hond kwijlt, zeurt. Het braken kan ook opnieuw beginnen. De hond ademt snel, soms zelfs met moeite.

Post-crisis: fase nummer 3

Dit is de fase na de epileptische aanval. De hond lijkt een beetje verwilderd, ligt nog steeds op de grond en is aanvankelijk roerloos. Hij staat na een paar seconden of een paar minuten op, soms na verschillende mislukte pogingen. Vervolgens heeft de hond gedurende één tot meerdere dagen niet meer hetzelfde vertrouwen als vóór de crisis als hij beweegt, hij lijkt zelfs het slachtoffer te zijn van grote zwakte. Hij drinkt en eet meer dan normaal. In sommige gevallen verandert het gezichtsvermogen van de hond en daalt op alarmerende wijze omdat de hond niet meer lijkt te zien, maar dit verlies aan gezichtsscherpte is gelukkig van korte duur.

Hoe epilepsie bij honden diagnosticeren?

Het is essentieel om uw hond naar de dierenarts te brengen als u getuige bent geweest van een epileptische aanval, vooral als de aanvallen relatief lang en/of frequent voorkomen. Het is heel belangrijk dat de baas van het dier ervoor heeft gezorgd dat hij vooraf het verloop van de verschillende fasen van de krampachtige crisis, de duur ervan en de symptomen heeft genoteerd. Hierdoor kan de dierenarts bepalen welk type epilepsie de hond heeft.

Na een klinisch onderzoek ondergaat het dier aanvullende onderzoeken zoals:

• Een bloedtest,
• Een beeldvormingstest zoals:
  • MRI (Magnetische Resonantie Beeldvorming).
  • De scanner.

Het is net zo gebruikelijk dat een hond met epileptische aanvallen een elektro-encefalogram krijgt, zodat de activiteit van zijn hersenen kan worden geanalyseerd, evenals de algemene toestand van dit intracraniale orgaan.

Kan epilepsie bij honden worden behandeld?

Volgens de huidige stand van kennis bestaat er geen behandeling die primaire epilepsie bij honden kan genezen. U moet echter weten dat een hond heel lang met primaire epilepsie kan leven als hij regelmatig door zijn dierenarts wordt gecontroleerd. Injecties worden soms gebruikt om aanvallen die enkele minuten duren te stoppen. Wat de activiteit van de hersenen betreft, deze kan worden verminderd dankzij een achtergrondbehandeling. Dit medicijn heeft geen ander doel dan het verminderen van de frequentie van aanvallen, wat het levenscomfort van een epileptische hond verbetert.

Bij secundaire epilepsie is het behandelen van de onderliggende ziekte die de aanvallen veroorzaakt voldoende om de aanvallen te stoppen.

Epilepsie bij honden: kan het worden voorkomen?

Het is absoluut noodzakelijk om in een vroeg stadium zorg te dragen voor eventuele pathologieën die de oorzaak kunnen zijn van secundaire epilepsie. Deze voorzichtigheid kan echt voorkomen dat de hond er zijn hele leven last van heeft. Elke meester moet daarom altijd naar zijn huisdier luisteren, hem observeren en ervoor zorgen dat alles in orde is. Het ideaal is om uw hond minimaal één of twee keer per jaar naar de dierenarts te brengen voor een klein controleconsult. Bij twijfel kan de specialist een gezondheidscheck uitvoeren om een ​​ziekte op te sporen.

Tegelijkertijd is het uiteraard essentieel om ervoor te zorgen dat uw hond altijd op de hoogte is van zijn vaccinaties. Het vaccin is zeer nuttig om de gezondheid van zijn kleine metgezel te beschermen tegen min of meer ernstige ziekten.

Epilepsie bij honden brengt onvermijdelijk aanzienlijke kosten voor de meester met zich mee. Sommige mensen kunnen hun dier niet laten behandelen omdat ze daar de financiële middelen niet voor hebben. Er moet echter worden opgemerkt dat de bedragen die voor veterinaire procedures worden gemaakt, ten minste gedeeltelijk kunnen worden vergoed door een dierenziektekostenverzekering. Het enige dat u echter hoeft te doen, is een hondenziektekostenvergelijker gebruiken om met slechts een paar klikken verschillende contractaanbiedingen tegen de beste prijs te ontvangen.