Endocriene ziekten bij honden

Endocriene ziekten treffen niet alleen mensen. De hond kan ook door dit soort pathologie worden getroffen, en om hem ondanks een hormonale ziekte zo goed mogelijk te laten leven, is het essentieel dat hij een behandeling krijgt. Van diabetes tot het syndroom van Cushing, hyperthyreoïdie en de ziekte van Addison, laten we de belangrijkste pathologieën ontdekken die bij honden worden veroorzaakt door disfunctie van de endocriene klieren.

Wat is een endocriene ziekte?

Wanneer het endocriene systeem niet normaal functioneert, te veel of te weinig hormonen afscheidt, verschijnen er verschillende symptomen. De hond kan tekenen van een tekort vertonen in geval van een gebrek aan hormonale secretie, of in tegendeel manifestaties die wijzen op een verslechterde werking van de endocriene klieren. In beide gevallen is overleg met de dierenarts noodzakelijk, zodat de endocriene ziekte waaraan het dier lijdt kan worden geïdentificeerd en er zo snel mogelijk een zorgprotocol kan worden opgesteld.

Diabetes

Er zijn verschillende vormen van diabetes bij honden.

Diabetes insipidus

Door het falen van ADH, een hormoon dat wordt afgescheiden door de hypofyse, komt deze diabetes vrij zelden voor bij honden. Het manifesteert zich door een abnormaal hoge dorst en een toename van het urinevolume, omdat het dier veel drinkt.

In sommige gevallen wordt diabetes insipidus veroorzaakt door een probleem waarbij de hypothalamus niet voldoende antidiuretisch hormoon produceert. We spreken dan van centrale diabetes insipidus, waarvan de oorzaak een hoofdtrauma, een uitval van de hypothalamus of zelfs een aangeboren afwijking kan zijn. Deze vorm van diabetes vereist een levenslange behandeling.

Wat betreft nefrologische diabetes insipidus is dit te wijten aan de aanwezigheid van antidiuretisch hormoon in het bloed als gevolg van een tekort aan de nierklieren. Momenteel bestaat er geen specifieke behandeling voor dit type diabetes bij honden.

Tenslotte kan in bepaalde gevallen een psychisch probleem de oorzaak zijn van zogenaamde psychogene diabetes insipidus, maar deze aandoening is gelukkig beperkt in de tijd. De hond moet worden gecontroleerd door een dierenarts-gedragsdeskundige en moet baat hebben bij een tijdelijke behandeling met anxiolytica.

Suikerziekte

Het moet niet worden verward met diabetes insipidus. Het komt vrij vaak voor bij honden (vrouwtjes overheersen in dit gebied), vooral vanaf de leeftijd van 6 jaar, en bepaalde hondenrassen zijn er meer vatbaar voor (poedel, teckel, beagle, enz.).

Diabetes mellitus manifesteert zich door een te hoog glucosegehalte in het bloed, omdat de alvleesklier niet genoeg insuline aanmaakt of omdat de cellen glucose slecht gebruiken. Er zijn drie soorten diabetes mellitus: insulineafhankelijke diabetes, ook wel diabetes type I genoemd (dit komt het meest voor), diabetes type II of niet-insulineafhankelijke diabetes, en diabetes type III of voorbijgaande diabetes.

Opgemerkt kan worden dat diabetes type II meer in het bijzonder wordt gedetecteerd bij honden die aan zwaarlijvigheid lijden en dat diabetes type III in verband kan worden gebracht met fibrose, pancreasziekte of eenvoudigweg het gevolg kan zijn van diabetes die niet afhankelijk is van insuline.

De belangrijkste symptomen van diabetes mellitus zijn intense dorst, plakkerige urine, gewichtsverlies, problemen met de spijsvertering, hoge vetgehaltes in het bloed, staar, enz.

Cushing-syndroom of hyperadrenocorticisme

De oorzaak van deze endocriene ziekte ligt in de bijnieren die te veel cortisol produceren, een hormoon dat wordt afgescheiden door cholesterol. Maar er bestaat ook een hypofysevorm, veruit de meest voorkomende bij honden. In dit geval is het het adrenocorticotropinehormoon (ACTH of adrenocorticotroop hormoon) dat in overmaat door de hypofyse wordt geproduceerd.

We kunnen ook disfunctie van de bijnieren detecteren als gevolg van een goedaardige tumor of kanker die de regulatie van de cortisolsynthese verstoort. Dit is een bijniervorm van het syndroom van Cushing, maar dit geval komt zeer zelden voor bij honden.

Wat de oorsprong van hyperadrenocorticisme ook is, de manifestaties van de ziekte zijn talrijk en zeer gevarieerd: toegenomen honger en dorst, verhoogd urinevolume, opgezette buik, haaruitval, intense vermoeidheid, ademhalingsmoeilijkheden, spierafbraak… De diversiteit van de symptomen wordt verklaard door het feit dat cortisol invloed heeft op het hele lichaam. De behandeling kan gebaseerd zijn op corticosteroïden en bij een tumor kan een chirurgische ingreep en soms radiotherapie noodzakelijk zijn.

Schildklierpathologieën bij honden

Hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie zijn twee endocriene ziekten die bij honden kunnen voorkomen.

Hyperthyreoïdie

Dit komt niet vaak voor bij honden en is te wijten aan de overmatige productie van schildklierhormonen, waarvan de oorzaak bijvoorbeeld een adenoom of kanker kan zijn. Dit veroorzaakt veel symptomen, zoals gewichtsverlies ondanks de toegenomen eetlust van de hond, trillingen, overmatige dorst en een groter urinevolume. We merken een gedragsverandering: de hond raakt geïrriteerd, prikkelbaar, zelfs agressief.

Hypothyreoïdie

Dit is de meest voorkomende hormonale pathologie bij honden. Het manifesteert zich vooral vanaf de leeftijd van 3 jaar, bij honden en teven, en treft alle rassen, hoewel sommige er meer vatbaar voor zijn, zoals het geval is bij de Golden Retriever, de Beagle of de Doberman. Hypothyreoïdie veroorzaakt een vertraging van de stofwisseling.

De symptomen zijn zeer divers omdat alle organen worden beïnvloed door deze hormonale disfunctie. We merken onder meer: ​​haaruitval, hartproblemen, stemverandering, oogproblemen, zwakte van de achterpoten, verandering in eetlust (verlies of toename) maar in alle gevallen komt de hond aan in gewicht… Synthetische hormonen worden levenslang voorgeschreven .

Houd er rekening mee dat de hond aan primaire hypothyreoïdie kan lijden als zijn immuunsysteem slecht functioneert. Antilichamen worden dan in grote hoeveelheden geproduceerd en vernietigen de schildkliercellen. Deze vorm, die we lymfocytische schildklier noemen, is asymptomatisch, althans aanvankelijk, en ontwikkelt zich langzaam. Geen enkele behandeling kan het genezen. Wanneer de symptomen van de ziekte verschijnen, is het in ieder geval te laat om het dier te redden, aangezien de vernietiging van de schildklier al voltooid is.

de ziekte van Addison

Dit is hoe we bijnierinsufficiëntie aanduiden, ook wel hypocorticisme genoemd. Het komt vrij vaak voor bij honden en moet niet worden verward met hyperadrenocorticisme dat we hierboven noemden. In de meeste gevallen is dit te wijten aan een auto-immuunziekte die de bijnieren aantast, zodat deze niet langer voldoende bijnierhormonen produceren. Natuurlijke corticosteroïden hebben daarom een ​​tekort.

De honden die voornamelijk door de ziekte van Addison worden getroffen, zijn vrouwtjes van 2 tot 6 jaar oud, die tot bepaalde zeer specifieke rassen behoren, zoals de Duitse Dog, de Bearded Collie en de Poedel, ook al is de kans groot dat alle hondenrassen deze aandoening ontwikkelen.

De symptomen die u moeten waarschuwen zijn bijvoorbeeld anorexia, gewichtsverlies van de hond, vermoeidheid, diarree en braken, trillen, buikpijn, verhoogde dorst en meer urinevolume… verschijnselen die cyclisch kunnen voorkomen, maar de ziekte kan ook chronisch zijn. of acuut. In ieder geval is dringend overleg vereist, omdat dit kan leiden tot de dood van de hond als gevolg van een gewelddadige daling van het bloedplasma in de aderen, wat hypovolemie of hypovolemische shock wordt genoemd.

De behandeling kan gebaseerd zijn op rehydratatie van het dier via een infuus, het intraveneus innemen van corticosteroïden, en vaak is een levenslange medicamenteuze behandeling op basis van corticosteroïden noodzakelijk.

Geen enkele hond is veilig voor een endocriene ziekte waarvan de gevolgen zeer ernstig kunnen zijn voor het dier. Het is daarom essentieel om na te denken over het zo snel mogelijk verzekeren van uw huisdier met een hondenziektekostenverzekering. Dit maakt het mogelijk om uw kleine metgezel in de gaten te houden, over zijn gezondheid te waken, een ziekte vroegtijdig te identificeren en hem tegen lagere kosten te laten behandelen als hij ziek wordt of een ongeluk krijgt. De behandeling van een endocriene ziekte kan in feite lang en erg duur zijn als er geen dekking is voor veterinaire procedures door een verzekeringsmaatschappij.