Een agressieve hond is een dominante hond: waar of niet waar?

Als we het over een agressieve hond hebben, zeggen we heel vaak dat hij “dominant” is. Deze verklaring is echter onjuist. Hondendominantie en agressie zijn twee zeer verschillende toestanden. Laten we de balans opmaken om het verschil tussen dominante honden enerzijds en agressieve honden anderzijds duidelijk te begrijpen.

Wat is een dominante hond?

De hiërarchische structuur bij honden is de erfenis van hun verre verleden, toen ze in roedels leefden, lang vóór hun domesticatie.

Dominantie is, in tegenstelling tot agressiviteit, geen karaktereigenschap, maar een sociale status. Deze positie in de roedel ligt niet vast en een dominante hond kan onderworpen worden aan een medehond.

De “roedelleider” heeft de rol van het beschermen van andere honden, het organiseren van maaltijden, het beheren van de ruimte maar ook het beslissen over seksualiteit. Een dominante hond hoeft niet te vechten om zijn status te beschermen; zijn ‘leidershouding’ is over het algemeen voldoende afschrikwekkend.

Tegenwoordig leven honden niet meer in roedels of in het wild. In ieder geval op het Franse vasteland. Het idee van overheersing jegens de mens wordt in ieder geval volledig weerlegd door de wetenschap.

Als uw hond agressief is, is dat niet omdat hij dominant is. Taalmisbruik komt vaak voor, omdat sommige honden hun meester lijken te domineren, terwijl hun autoriteit niet voldoende is. Echter, laksheid bij het trainen van honden leidt niet noodzakelijkerwijs tot agressiviteit.

Wat zorgt ervoor dat een hond agressief is?

Als de agressie van de hond niet kan worden toegeschreven aan enige vorm van dominantie, waar komt deze dan vandaan? Over het algemeen weerspiegelt agressie ongemak, slechte opleiding of eenvoudigweg een defensief instinct. Laten we eens in detail kijken naar de oorzaken van de agressie van een hond.

Agressie als gevolg van pijn

Als honden gewond, oud of ziek zijn, kunnen ze agressiever zijn. Dit gedrag is bedoeld om grotere pijn als gevolg van onjuist gebruik te voorkomen. Eenmaal opgelucht, zal de hond, indien mogelijk, terugkeren naar normaal gedrag.

Een gedrag dat uiteindelijk niet zo ver verwijderd is van menselijk gedrag. Als we ziek zijn, als we lijden, zijn we niet goed ingesteld tegenover anderen, en vaak slecht gezelschap.

Moederlijke agressie

Zoals elk dier zal de vrouwelijke hond haar jongen willen beschermen. Ze kan daarom tekenen van agressie vertonen om het gevaar van een andere hond, een ander dier of een mens te vermijden.

Kortom, haar moederinstinct speelt in en het is niet aan te raden een hond en haar baby’s te benaderen als ze ons daar niet voor uitnodigt. Om de bijeenkomst in goede omstandigheden te laten plaatsvinden, is een klimaat van vertrouwen noodzakelijk.

Agressie uit angst

Dit type agressie resulteert over het algemeen in onvoorspelbare aanvallen. De hond zal geen waarschuwingssignalen vertonen wanneer hij zijn slachtoffer aanvalt. Of beter gezegd, het laat ze zien, maar mensen negeren ze vaak, of de situatie is te snel om tijd te hebben om op de juiste manier te reageren.

In dit soort gevallen kan de hulp van een hondengedragsdeskundige van onschatbare waarde voor u zijn. Het zal u helpen om uw hond in het algemeen beter te begrijpen, maar ook om de trigger te identificeren die hem het gevoel van angst geeft.

Agressie uit ergernis

De eerste slachtoffers van deze agressie zijn doorgaans kinderen. Omdat ze niet weten hoe ze de signalen moeten ontcijferen, zullen ze daarom doorgaan met het zoeken naar de hond die, tot het uiterste gedreven, zich tegen hen zal keren. Daarom is het belangrijk om leefregels in te voeren bij het verwelkomen van een hond in het gezin.

Zelfs als de hond schattig is, zelfs als de hond aardig is, zelfs als de hond dol is op zijn “kleine baasjes”, is het essentieel dat deze laatste het dier en zijn leefruimte leren respecteren.

Agressie als gevolg van slechte socialisatie

Socialisatie is zeker de belangrijkste fase in het leven van een hond. Het moet binnen de eerste twaalf levensweken gebeuren. Het is een korte periode waarin hij zoveel mogelijk positieve ervaringen zal moeten beleven.

Deze taak is niet alleen de verantwoordelijkheid van de eigenaar, maar ook van de fokker, die de plicht heeft om met het socialisatiewerk te beginnen. In feite kan een hond niet legaal worden overgedragen vóór de leeftijd van acht weken. Voor een succesvolle socialisatie met ouders, broers en zussen verdient het echter de voorkeur om 12 weken te wachten.

Bovendien moet dit werk het hele leven van de hond worden voortgezet. Socialisatie wordt verkregen door ontmoetingen. Aarzel dus niet om uw hond uit te laten als u door het park loopt en hem naar zijn soortgenoten te laten gaan.

Agressie door slechte ontwikkeling

De training van uw hond kan een aanzienlijke invloed hebben op de agressie van uw hond. Een hond die bijvoorbeeld is getraind in angst, frustratie of fysieke straffen zal gevoeliger zijn voor agressie dan een hond die in een positieve omgeving is grootgebracht.

Ook de leefomstandigheden bij de fokker kunnen van grote invloed zijn. Dit is de reden waarom, als u denkt dat u een probleem bij het fokken waarneemt, het niet wordt aanbevolen om uw metgezel daarheen te brengen, ook al is het om een ​​puppy te ‘redden’.

Een dominante hond is niet hetzelfde als een agressieve hond. Het is vooral een excuus als we de oorzaak van deze agressiviteit niet kunnen achterhalen. De agressie van een hond moet altijd serieus worden genomen. Het is noodzakelijk om de oorzaken vast te stellen om deze te kunnen corrigeren en elk risico op ongevallen te voorkomen.