Dwerghond of dwerggroei bij honden: uitleg

Het aantal dwerghonden neemt wereldwijd voortdurend toe. Sommigen van hen zijn van nature geen dwergen, maar zijn het gevolg van menselijk ingrijpen om te reageren op de groeiende rage voor XXS-hondjes, ondanks de gezondheidsproblemen die dit bij deze dieren veroorzaakt. Bij andere honden kan dwerggroei bijvoorbeeld te wijten zijn aan een hypofyseaandoening of zelfs aan voedingstekorten, maar in deze specifieke gevallen wordt er op geen enkele manier naar gestreefd om de gekke verlangens van bepaalde mensen te bevredigen. Laten we inchecken.

Dwerghond gemaakt door de mens: de gebruikte methoden

Hoe verbijsterend het ook mag lijken, mensen hebben zo’n voorliefde voor minihonden dat we tegenwoordig de omvang van een ras op verschillende manieren verkleinen, alleen maar om aan de vraag te voldoen.

Inteelt

Het verkleinen van een hond wordt binnen een ras bereikt door alleen de kleinste individuen te fokken. Zo zagen we in de loop van de lijnen de grootte van de honden geleidelijk afnemen.

Maar dat is nog niet alles: wij geven de voorkeur aan inteelt om de genetica te behouden. Honden die een zekere mate van verwantschap en paring met elkaar hebben, produceren inderdaad nesten die bepaalde geselecteerde kenmerken behouden. De pups die uit deze verbintenissen geboren worden, geven op hun beurt de gewenste eigenschappen door aan hun nakomelingen, altijd via bloedverwante huwelijken. Er zijn meerdere generaties nodig om het uiteindelijke doel te bereiken. Het maakt niet uit of dit het immuunsysteem van deze ongelukkige dieren ernstig aantast en hen blootstelt aan genetische pathologieën: dwerghonden zijn populair en worden voor hoge prijzen verkocht.

De mix van hondenrassen

Met deze methode kunt u veel sneller dwerghonden verkrijgen dan via inteelt. Een enkele kruising tussen een individu van één lijn en dat van een ander ras is voldoende om de toekomstige pups van het nest te miniaturiseren.

Omdat het verwachte resultaat uiterst winstgevend is, is dit proces niet minder riskant voor de dieren. Het veroorzaakt veel gezondheidsproblemen, zoals:

• Genetische ziekten binnen het ras,
• Geneesmiddelgevoeligheid als gevolg van de mutatie van het MDR1-gen, waarbij bepaalde medicijnen neurotoxisch worden, dat wil zeggen dat ze als een gif op het zenuwstelsel van de hond inwerken.
• Een oogmisvorming genaamd microftalmie,
• Doofheid.

Veel mensen denken misschien dat het kruisen van raszuivere dieren al deze problemen zou voorkomen. Dit is niet het geval, een designerhond blijft een hybride. Bovendien is er in deze hondenpopulatie in 40% van de gevallen een risicofactor voor genetische ziekten als gevolg van een mutatie. Bovendien zijn deze honden misschien wel het resultaat van een kruising van zuivere rassen, maar zijn ze gevoeliger dan andere voor pathologieën die waarschijnlijk een erfelijke component hebben, zoals bijvoorbeeld het geval is bij veel vormen van kanker.

Achondroplasie, een door mensen gewenste verkorting van de ledematen van de hond

We spreken soms van dwerggroei met korte ledematen bij hoektanden. Deze morfologie verschilt enigszins van dwerggroei, maar het onderwerp heeft hier zijn plaats. Het is het resultaat van een selectie die de creatie van kortbenige honden mogelijk maakt, zoals de teckel die daarentegen altijd deze morfologie heeft gehad, of zelfs de teckel en de bassethond die op hun beurt dat niet zouden doen. in deze wereld zijn zonder deze genetische mutatie waar de mens naar op zoek is.

Chondrodysplasie… dit is de andere wetenschappelijke term die wordt gebruikt om de verkorting van de ledematen van de hond aan te duiden als gevolg van een disfunctie in de ontwikkeling van botten en kraakbeen. Dit baart hondenfanaten met korte benen absoluut geen zorgen, die deze grappige hondjes ultra schattig vinden… Behalve dat achondroplasie niet zonder aanzienlijke problemen is voor deze dieren die regelmatig voorkomen:

• Coxo-femorale dysplasie,
• Artrose,
• Artritis,
• Hernia schijven,
• Ziekte van de tussenwervelschijven…

Deze honden lijden er lichamelijk onder en moeten soms een chirurgische ingreep, osteotomie, ondergaan, waardoor bijvoorbeeld een bot terug in de as kan worden geplaatst of zelfs de wervels op één lijn kunnen worden gebracht.

Waarom zijn dwerghonden zo populair?

De redenen die veel mensen ertoe aanzetten een kleinere hond te willen, zijn niet erg prijzenswaardig, en geen enkele kan het ingrijpen in hondenrassen rechtvaardigen om ze kleiner te maken, zoals we dat vandaag de dag doen. De belangrijkste redenen die worden gegeven zijn moeilijk te aanvaarden voor iedereen die de dierlijke zaak verdedigt, maar het is toch interessant om ze te kennen, al was het maar om te beseffen tot welk niveau van domheid sommige mensen kunnen komen. Fans van “dog pins” rechtvaardigen zichzelf door de volgende redenen aan te halen:

• Perfecte aanpassing aan het stadsleven, in tegenstelling tot grote honden, die te omvangrijk zijn,
• Minder voer om te kopen, dus zuiniger, aangezien de dwerghond weinig eet vergeleken met bijvoorbeeld een Duitse Dog,
• Zeer gemakkelijk te vervoeren, het is de hond die je zonder zorgen in een reistas laat glijden,
• Wordt als schattiger beschouwd dan een XXL-hond omdat de dwerghond er puppyachtig uitziet…

De populariteit van dwerghonden is dan ook een modegril en hun fanatici zijn zo dom dat ze zich helemaal niets aantrekken van de problemen die dit met zich meebrengt op het gebied van de gezondheid van deze dieren.

Hypofysaire dwerggroei bij honden

De hypofyse is een klier die verschillende hormonen produceert, waaronder groeihormoon of STH, wat niets anders is dan groeihormoon. In het geval van een STH-tekort lijdt de pup aan een ontwikkelingsachterstand terwijl hij een harmonieuze lijn behoudt, omdat zijn lichaam, hoofd en benen in verhouding blijven. Daarom spreken we van harmonieuze dwerggroei.

Hyposomatotropisme is de wetenschappelijke term voor aangeboren hypofyse-dwerggroei waarvan de oorsprong erfelijk is. Het wordt in veel gevallen geassocieerd met andere hormonale stoornissen (schildklier, seksueel).

Opgemerkt kan worden dat sommige hondenrassen meer vatbaar zijn voor dwerggroei van deze oorsprong, zoals de Spitz, de Karjalankarhukoira of Karelische berenhond, de Weimaraner en de Duitse herder.

Ter informatie: het gewicht van een hond die getroffen is door hypofyse-dwerggroei kan door drie worden gedeeld naarmate de ontwikkeling ervan afneemt. Maar de levensverwachting van deze honden wordt ook verminderd vanwege de verschillende pathologieën waaraan ze kunnen lijden, bijvoorbeeld lever of nieren. Afhankelijk van het geval kan de algemene toestand van deze dieren zeer snel verslechteren: sommige sterven op de leeftijd van 3 jaar en de andere bereiken zelden de leeftijd van 8 jaar, ongeacht tot welk ras ze behoren. Gelukkig is hypofyse-dwerggroei vrij zeldzaam.

Dieettekorten en dwerggroei bij honden

Een puppy die langdurig aan ondervoeding lijdt en daardoor tekorten aan essentiële voedingsstoffen heeft, kan zich niet normaal ontwikkelen. Hij kan daardoor last hebben van dwerggroei en dus in de categorie kleine honden vallen, ook al behoort hij tot een groot ras of een middelgroot ras.

Opgemerkt kan worden dat voedingstekorten niet alleen de groei van het dier verstoren, maar ook de oorzaak zijn van ernstige ziekten die de botten aantasten en ook kunnen leiden tot hormonale disfunctie.