Double merle hondenjurk: pas op, gevaar!

Er is momenteel veel vraag naar de merle-vacht bij honden. Ook wel harlekijnjurk genoemd, afhankelijk van het ras, het is erg populair. De blauwe of leverkleurige (rode) vlekken (schakering) wekken de indruk dat het dier de vrucht is van het werk van een getalenteerde schilder.

Om aan een steeds toenemende vraag te voldoen, fokken gewetenloze fokkers zogenaamde double merle-honden, die echt lijden bij het dier kunnen veroorzaken. Het risico op het krijgen van honden met een handicap wordt inderdaad vermenigvuldigd. Met de kennis die we vandaag hebben, is het mogelijk om te bevestigen dat het baren van een double merle hond mishandeling is. Uitleg.

Wat is een double merle hond?

In de VS “dodelijk wit” genoemd, is een dubbele merle-hond het resultaat van het paren van 2 merle-honden. Inderdaad, als je 2 dieren van deze kleur huwt, produceren ze statistisch gezien 25% dubbele merles. De laatste hebben dus 2 kopieën van het merle-gen, terwijl elk van zijn ouders er maar één heeft (een enkel allel van de 2 waaruit het gen bestaat). De vacht is dan erg wit en de ogen zijn blauw.

Heel vaak worden visuele en auditieve beperkingen gecombineerd. Puppy’s kunnen blind, doof of beide geboren worden. Ze kunnen ook in één oog of één oor worden aangetast. Deze ernstige gezondheidsproblemen zijn echter te voorkomen. Het volstaat niet om 2 merle-honden of dragers van merle te fokken, maar om een ​​drager van het merle-gen en een niet-drager te associëren. Het introduceren van een hond van een andere kleur (niet-drager) in het huwelijk is een essentiële veiligheidsmaatregel om handicaps te voorkomen.

Let op: een tweekleurige of driekleurige hond kan het merle-gen in zijn genotype dragen als een van zijn ouders of grootouders of zelfs een verre voorouder het heeft en aan hem heeft overgedragen zonder dat het in het fenotype zit (dwz in het uiterlijk van het dier). ). Dit is de reden waarom het kennen en bestuderen van de stambomen van fundamenteel belang is tijdens een huwelijk en deel uitmaakt van een fokkerij. Een persoon die overweegt te fokken, moet goed opgeleid en deskundig zijn.

De moeilijkheid voor fokkers is om te voldoen aan de vraag naar merle-honden, die zeer gewild zijn, vooral de Australian Shepherd, de favoriete hond van de Fransen tegenwoordig, de Border Collie of de Shetland Shepherd. Maar alle rassen die merle-honden voortbrengen, zijn betrokken. Omdat deze vacht echter een ware rage is, heeft hij zich ook ontwikkeld bij rassen die hem nog niet eerder ontwikkelden, zoals de Siberische Husky, de Bulldog en zelfs de Yorkshire en de Chihuahua. Ten slotte zijn bijna 20 hondenrassen getroffen.

Hoewel de SCC (Société centrale canine) dergelijke huwelijken sinds 2017 in Frankrijk heeft verboden, net als de Kennel Club in het Verenigd Koninkrijk, worden er nog steeds double merle-puppy’s op internet verkocht. En deze pups (wit met blauwe ogen met roze neus) worden soms zelfs voor meer verkocht uit naam van de zeldzaamheid van de vacht. Vaak gebeurt dit bij niet-aangegeven fokkers die buiten de controle van de VCA vallen. Het komt ook voor dat personen die niet op de hoogte zijn van de risico’s besluiten hun dier een nestje te geven. Sommige fokkers, die er vooral op uit zijn om merle-puppy’s in grote hoeveelheden te produceren, euthanaseren de double merle-puppy’s en herstellen meer merle-babyhonden (50%).

Welke gezondheidsproblemen hebben double merle honden?

Het meest voorkomende probleem is doofheid, waar bijna 85% van de double merle of “dodelijke witte” honden last van heeft. Deze doofheid is aangeboren. Het kan totaal of gedeeltelijk zijn. Dit komt voort uit de afwezigheid van haarcellen in het binnenoor. Deze cellen zijn essentieel voor de perceptie van geluid.

Blindheid (blinde hond) of visuele stoornissen kunnen ook deze honden treffen. Deze oogaandoeningen omvatten:

• Cataract, dat bestaat uit een vertroebeling van de lens;
• Microphthalmia, een verkleining van de oogbollen;
• Anisocorie, een verschil in grootte tussen de 2 pupillen, dat problemen met het gezichtsvermogen, hoofdpijn en oogpijn veroorzaakt;
• Uveïtis: ontsteking in het oog;
• Entropion: een naar binnen draaien van het ooglid;
• Hoornvliesoedeem;
• Een probleem met de oogzenuw.

Oogbeschadiging treft 70% van de double merle honden en 17,5% is volledig blind volgens de Blanc comme neige vereniging.

Laten we van alle aandoeningen ook de dermatologische problemen opmerken:

• Gevoeligheid van de huid: irritatie, jeuk, roodheid, infecties…
• Witte vlekken op de huid: deze hebben invloed op de gezondheid van de huid;
• Eczeem: een ontsteking van de huid met ongemakkelijke of zelfs pijnlijke symptomen;
• Dermatitis: allergische overgevoeligheid van de huid.

Daarnaast zijn er gedragsstoornissen zoals OCS (obsessief-compulsieve stoornis).

Sommige dieren combineren verschillende handicaps en zijn zowel doof als blind. Meesters die de moeilijkheden van hun dier niet aankunnen, voeren euthanasie uit, terwijl deze honden, mits goed begeleid, het leven van hun hond kunnen leiden. Dat vraagt ​​natuurlijk aanpassingen.

Tegenwoordig worden deze bevindingen ondersteund door wetenschappelijk bewijs. Inderdaad, de National Academy of Sciences van de Verenigde Staten van Amerika publiceerde in 2006 een artikel waarin ze het gen identificeerde dat de merle veroorzaakte. Doofheid, vooral bij teckels, werd ermee in verband gebracht: uit het onderzoek bleek dat bijna 37% van de merle-teckels milde of volledige doofheid had. De controlegroep, bestaande uit honden zonder het merle-gen, had geen gehoorproblemen.

Het artikel citeert ook een studie die oogaandoeningen koppelt aan merle-vacht. Uit andere onderzoeken blijkt dat ook bij deze honden afwijkingen aan hart, skelet en voortplantingsfuncties abnormaal hoog zijn.

Eveneens de Journal of veterinaire internationale geneeskunde publiceerde in 2009 een studie op basis van 153 merle-honden en concludeerde dat het risico op doofheid was verhoogd.

Welke voorzorgsmaatregelen moeten boeren nemen?

Een serieuze fokker moet een genetische test uitvoeren. Inderdaad, honden van alle kleuren kunnen merle dragen zonder dat het in het fenotype voorkomt. Alleen een DNA-test kan het detecteren. Een monster wordt vervolgens naar een laboratorium gestuurd dat een specifieke en dure analysator heeft die niet noodzakelijk in alle laboratoria aanwezig is. Slechts enkelen kunnen bepalen of de hond het gen heeft. Ze bevinden zich met name in de Verenigde Staten, Slovenië en Tsjechië. Om de test echt betrouwbaar te laten zijn, moet het laboratorium “hoge resolutie” bieden. Anders zijn de resultaten onbetrouwbaar.

Wanneer de invasieve witte vacht niet wordt gedetecteerd door dit type test, moeten andere genen worden gecontroleerd.

Als de uitslag van de test eenmaal is verkregen, is het daarom aan te raden om een ​​merlehond altijd uit te huwelijken aan een hond die noch merle noch drager is. Zo’n huwelijk heeft inderdaad geen kans om een ​​dubbele merle voort te brengen, wat alle bijbehorende complicaties vermijdt.

Wat als u een dubbele merle-hond bezit?

Heb je een double merle hond gekocht zonder op de hoogte te zijn van de risico’s? Als eerste stap is het essentieel om het gehoor en het gezichtsvermogen van uw huisdier te laten controleren door een dierenarts. Een hond die niet kan horen of zien (of in één oor hoort, in één oog ziet) is niet gemakkelijk te diagnosticeren als u geen professional bent. We kunnen geloven dat hij koppig of luchthartig is als hij een handicap heeft. Als er een handicap wordt vastgesteld, zult u uw dier moeten begeleiden in zijn moeilijkheden, misschien uw opvoeding en uw dagelijks leven moeten aanpassen.

U moet ook de huid van uw hond gedurende zijn hele leven in de gaten houden en reageren op de geringste tekenen van ontsteking of irritatie.

Als u van plan bent om uw dier voor een nest te laten maken, is het essentieel om op te geven en het te laten castreren of steriliseren als het een dubbele merle is.

Aan de andere kant, als hij een eenvoudige merle is, moet je een metgezel kiezen die het merle-gen niet draagt. Je zult dus de stambomen goed moeten bestuderen of zelfs een DNA-test moeten laten uitvoeren zodat het dier waarmee je overweegt te fokken geen merle-gen heeft.

Informatie kunt u krijgen bij de vereniging Sneeuwwitje “. Ze komt deze double merle-honden te hulp en doet veel sensibiliseringswerk. Ze herinnert eraan dat als deze dieren bijzonder schattig zijn, het fysieke niet genoeg is om een ​​adoptie te laten slagen. Het is essentieel om op de hoogte te zijn van de behoeften van het dier, om te kunnen gaan met bepaalde handicaps en om de aandacht te geven die deze honden nodig hebben. De vereniging helpt ook bij het opvoeden van een dove en/of blinde hond en legt uit hoe je hem moet trainen om te herinneren, en leert hem de basiscommando’s (zitten, liggen, enz.).

Double merle-honden, vaak Australian Shepherds en Shetland Sheepdogs, maar ook andere rassen onder de twintig, zijn tegenwoordig afkomstig van niet-aangegeven fokkers of particulieren. Ze zijn inderdaad verboden bij professionals die honden fokken die zijn geregistreerd bij de LOF. Het is daarom noodzakelijk om goed geïnformeerd te zijn over de gevaren van voortplanting zonder genetische controle, omdat double merle honden meestal drager zijn van handicaps. Het is ook belangrijk om uw hond niet alleen te kiezen op basis van de kleur van zijn haar. De kennis van zijn afkomst en zijn karakter zijn bepalende elementen.

Koop in ieder geval nooit een hond waarvan de 2 ouders merle zijn en voer nooit een paring uit met uw merle hond en een andere hond van dezelfde kleur. Zo voorkom je een voortplanting met ernstige gevolgen voor de pups.