De roofbleiadder, een giftige slang die overal in het gebied aanwezig is

Je bent bang voor slangen, maar weet niet hoe je ze van elkaar kunt onderscheiden. We komen ze in ons land vaak tegen tijdens wandelingen. Sommige zijn gevaarlijk en andere niet. Aan de andere kant hebben alle slangen een nut in de dierenketen. Het is daarom belangrijk om ze te respecteren en te weten hoe je ze kunt herkennen wanneer je hun pad kruist. Onder de giftige soorten is een van de meest voorkomende op ons grondgebied de roofbleiadder. Het wordt ook gevonden in Italië, Zwitserland, Spanje en enkele andere Europese landen. Hier zijn alle kenmerken van deze slang om je te leren hoe je ermee vertrouwd kunt raken en hem vooral niet kunt storen.

Beschrijving van de roofblei

De roofbleiadder heeft een grootte variërend van 50 tot 70 cm als hij volwassen is. Het kan nog steeds 90 cm bereiken, maar het is vrij zeldzaam. Het mannetje is groter en dikker dan het vrouwtje. Het hoofd is plat en driehoekig, de pupillen zijn verticaal en de schubben van het lichaam zijn gestroomlijnd. Zijn snuit is herkenbaar omdat hij omhoog staat, maar geen hoorn heeft. De kleur van de schubben is zeer variabel. De kleuren zijn:

• Licht beige
• Bruin
• Olijfgroen
• GEEL
• Koper
• Baksteenrood
• Oranje

De mannetjes hebben een meer contrasterende kleur dan de vrouwtjes die bleker zijn. Aan de dominante achtergrondkleur wordt altijd een donkerder ornament toegevoegd waarvan de dominante kleur bruin of zwart is. Dit ornament heeft de vorm van een dorsale zigzag en vlekken op de flanken. De roofbleiadder heeft aan de zijkanten van het hoofd twee zijstaven die van de ogen naar de zijkanten lopen. Meestal is de punt van de staart helderder van kleur.

Waar vinden we de roofbleiadder?

De roofbleiadder is bijna overal in ons land aanwezig, maar blijft vaker in het zuiden, onder de Loire, maar komt niet voor aan de rand van de Middellandse Zee en op Corsica. In zijn natuurlijke omgeving leeft de roofbleiadder op ruw terrein, in droge omgevingen, op rotsachtige en borstelige hellingen of in bossen. Ze zoekt ook graag haar toevlucht in woestenijen en droge stenen muren. Ze woont nog steeds in de hoge bergen, altijd in de buurt van de bergstromen.

De ondersoort van de roofblei

De roofblei is een beschermde soort. Er zijn ondersoorten in ons land en in Europa die zijn:

• De aspic adder aspis overal in Frankrijk onder de Loire
• De roofblei atra Meisner leeft in de Alpen, Frankrijk, Italië en Zwitserland
• De roofblei francisciredi Laurenti leeft in Italië, Zwitserland, Kroatië en Slovenië
• asp adder hugyi schinz in italië
• De roofblei zinnikeri Kramer in Frankrijk en Noord-Spanje

Gedrag van de roofblei

De roofbleiadder is een dagelijkse slang, maar soms actief in de schemering. Hij is te zien tussen februari en november, terwijl hij de andere maanden in een schuilplaats overwintert. Deze slang warmt op in de zon en bereikt een lichaamstemperatuur van ongeveer 30°.

De paartijd van de roofblei

Tijdens de paringsperiode confronteren de mannetjes elkaar en vechten. Reproductie vindt elke 2, 3 of 4 jaar plaats, afhankelijk van de regio’s waar het leeft. Wanneer de paring plaatsvindt, rolt het mannetje zich rond het vrouwtje en past zijn cloaca in die van het vrouwtje. Het vrouwtje paart in het voorjaar met meerdere mannetjes. Als de weersomstandigheden het toelaten, vindt in de herfst nog een paring plaats.

voedsel van de roofblei

De roofbleiadder voedt zich met veldmuizen, woelmuizen, kleine hagedissen en spitsmuizen en soms vogels. Het doodt zijn prooi met zijn gif en neemt het op als het zich aandient. Ze kunnen tot vier keer groter zijn dan zijn hoofd.

Asp Adder Rui

Zodra de adder is geboren, vervelt hij. Tijdens zijn actieve periode zal hij gedurende zijn bestaan ​​twee tot drie keer per jaar vervellen.

Het giftige apparaat van de roofblei

De roofbleiadder heeft beweegbare giftanden aan de voorkant van zijn kaak. Als ze in rust zijn, zijn ze opgevouwen. Het gif dat diep in kleine dieren wordt geïnjecteerd, stelt de roofblei in staat zijn prooi te doden, maar ook om hem te helpen verteren. Deze haken kunnen breken, maar groeien terug en beginnen direct weer te werken.

Het gif van de adder en de mens

Asp-adderbeten op mensen zijn zeldzaam. Deze slang is van nature niet agressief, maar eerder angstig en vlucht het liefst voor menselijke aanwezigheid. Als ze verrast is en zich niet kan verstoppen, stelt ze zichzelf in een verdedigende positie door op te staan ​​en een S te vormen. In dit geval kan ze een mens bijten als ze wordt uitgelokt, maar je moet weten dat ze niet gevaarlijk is voor mensen bij een afstand groter dan de lengte. Ze bijt vooral als je op haar stapt. Door het dragen van schoenen en broeken wordt het risico sterk verkleind.

Effecten van addergif op mensen

Als een mens wordt gebeten door een adder, moet bekend zijn dat deze beet in de meeste gevallen niet erg ernstig is en zelden dodelijk. Aan de andere kant is het noodzakelijk om bij een beet zo snel mogelijk een arts te raadplegen, omdat het gif de cellen van de weefsels, pezen en spieren vernietigt. Wanneer het in de bloedbaan terechtkomt, veroorzaakt het oedeem dat zich in de meest ernstige gevallen door het lichaam kan verspreiden. Anafylactische shock en stollingsstoornissen worden slechts zelden waargenomen.

De roofbleiadder, een beschermde slang

De adder is een bedreigde diersoort door intensieve landbouw en de vernietiging van zijn leefgebied. Het wordt ook vaak gedood door mensen die bang zijn gebeten te worden, daarom is het opgenomen in bijlage III van de Conventie van Bern en daarom wettelijk beschermd in Frankrijk en Zwitserland.