De pad: waar en hoe leeft hij? Waarom is het handig in de tuin?

De gewone pad is een batrachiër die meer respect verdient dan wij hem geven. Achter dit uiterlijk dat door velen van ons als onaantrekkelijk wordt beschouwd, gaat een waardevolle bondgenoot schuil voor alle tuinders. Laten we dit dappere dier eens nader bekijken, helaas een slachtoffer van onze pesticiden, de aantasting van zijn leefgebied en het wegverkeer.

Gewone pad: belangrijkste kenmerken

De gewone pad (bufo bufo) is een amfibie (ex batrachian) van de orde Anurans die staartloze vleesetende amfibieën omvat. Het behoort tot de familie van Bufonidae. Het is verreweg de meest vertegenwoordigde soort in Europese landen en het is ook de grootste pad in dit deel van de wereld. Op volwassen leeftijd meet het vrouwtje tot 11 cm en het mannetje 9 cm. Deze gedrongen amfibieën hebben kortere poten dan kikkers. Ze lopen meer dan ze springen en nemen een wat onhandig tempo aan.

De gewone pad leeft voornamelijk in vrij vochtige gebieden, op zoek naar het kreupelhout, de nabijheid van poelen en vijvers, moerassen en rivieren. Hij verbergt zich overdag in holen en komt vooral ’s nachts naar buiten.

De huid van padden is bedekt met knobbeltjes, waarvan sommige korrelige klieren zijn. Het geeft ze die onuitnodigende pustuleuze look. Ze scheiden zowel antibioticum als antiseptisch gif af. Dit beschermt het dier wiens immuunsysteem verre van uitzonderlijk is. Bufotoxinen zijn de belangrijkste actieve bestanddelen van dit gif, dat er wel honderd heeft. Afgezien van het feit dat de pad zichzelf zo groot mogelijk probeert te maken om zijn roofdieren af ​​te schrikken door zichzelf op te blazen en op zijn achterpoten te gaan staan, is zijn gif zijn enige verdedigingsmiddel. Het kan erg gevaarlijk zijn voor roofdieren zoals honden bijvoorbeeld.

De andere klieren van de pad zijn ook van levensbelang voor hem omdat ze een soort slijm produceren zonder welke de batrachian zou uitdrogen.

De levensverwachting van een pad is ongeveer 35 jaar in gevangenschap, maar niet meer dan 10 jaar in het wild.

Wijze van voortplanting van de gewone pad

Zodra ze geslachtsrijp zijn, dat wil zeggen tussen 3 en 7 jaar oud (wetende dat het in streken met een warm klimaat eerder voorkomt dan in koude streken), migreren mannetjes en vrouwtjes bruids. De mannetjes blijven stevig op de rug van hun mooie zitten en laten zich naar hun paaigrond vervoeren.

Gedurende deze periode, net voor het begin van de lente, verzamelen padden zich bij tientallen in de buurt van watergebieden, net na de rui. De concurrentie tussen de mannetjes is hevig omdat er over het algemeen zes of zeven rond een vrouwtje zijn geclusterd om haar te begeren, en elk probeert hun rivalen met hun poten af ​​te weren. Ze kunnen erg virulent zijn. Maar de concurrenten geven de strijd op als het vrouwtje twee strengen begint te leggen die bestaan ​​uit enkele duizenden eieren die de gelukkige winnaar uiteindelijk bevrucht.

Afhankelijk van de watertemperatuur kan de incubatie tussen de 14 en 21 dagen duren. Als de eieren uitkomen, verschijnen er duizenden kikkervisjes, die alleen een staart en takken hebben. Hun voedsel bestaat voornamelijk uit microscopisch kleine algen en organisch afval. De verschillende ontwikkelingsfasen van het kikkervisje duren 45 tot 90 dagen. Het laatste stadium van deze metamorfose, waarin het kikkervisje een pad wordt, wordt imago genoemd.

Crapaud, de grote vriend van tuinders en het milieu

De pad voedt zich voornamelijk met hagedissen, insecten, kevers, rupsen, regenwormen en pissebedden. Het elimineert ook vliegen en muggen, mieren en spinnen. Ten slotte is hij dol op slakken en slakken die jonge slaplanten en bloeiende planten kunnen verwoesten. Deze amfibie uit onze natuurlijke ruimte is dan ook een echte bondgenoot in de tuin omdat hij werkt als een natuurlijk insecticide.

Aarzel dus niet om er alles aan te doen om hem daar een goed gevoel te geven en laat je niet verleiden ergens anders te gaan zoeken. Het is beter om gebruik te maken van de hulp van padden om uw plantages te beschermen tegen de aanval van slakken in plaats van uw toevlucht te nemen tot een anti-slak die giftig is voor het milieu.

Men kan bijvoorbeeld een klein bassin en schuilplaatsen voor padden maken met een paar stenen, oude houten planken, platen van verschillende schorsen of een paar terracotta bloempotten die in de lucht worden geplaatst zodat de kikker daar kan schuilen. Je moet er altijd voor zorgen om hem alleen onbehandelde schuilplaatsen te geven en hem door een kleine opening van maximaal 4 of 5 cm naar binnen te laten sluipen. Toegegeven, de pad is lawaaierig tijdens de paartijd en daarom kan het verstandig zijn om het daarvoor bestemde onderkomen op een afstand van het huis te installeren.

Als u één of meerdere padden in uw tuin ziet, is het erg belangrijk om geen gevaarlijkere middelen zoals insecticiden, mosbestrijding en kunstmest te gebruiken, zowel in de boomgaard, in de moestuin als in de siertuin. De pad is er erg gevoelig voor en deze giftige producten kunnen hem doden. Pas ook op voor de scherpe propeller van de maaier die een onvoorzichtige pad die zich in het hoge gras verbergt, kan verpletteren!

De pad is een dier dat bescherming geniet. In veel landen worden steeds meer batrachoducten of paddenducten geïnstalleerd onder spoorlijnen, wegen en snelwegen. Deze ecoducten bieden amfibieën de mogelijkheid om zich van het ene gebied naar het andere te verplaatsen en tegelijkertijd onze verschillende verkeersnetwerken te vermijden. Ze kunnen dus naar believen profiteren van deze ecologische corridors, waardoor hopelijk de achteruitgang van al deze nuttige soorten een halt kan worden toegeroepen.