De otter: hoe en waar leeft hij? Alles over de otter

Lang beschouwd als een hinderlijk dier, is de otter nu beschermd. Gelukkig is het in bepaalde regio’s van ons land nog steeds mogelijk om het waar te nemen, maar het aantal Europese otters is aanzienlijk afgenomen.

Europese otter: kenmerken

De otter behoort tot de familie van Mustelidae. De naam otter verwijst naar vleesetende zoogdieren waarvan er verschillende soorten zijn. Het is dus een onderfamilie. de otter, lutrinae, is een solitair, discreet en klein dier waarvan de levensverwachting, die 5 tot 10 jaar kan zijn, varieert afhankelijk van de levensomstandigheden. In gevangenschap (dierenparken, dierentuinen) is het echter gebruikelijk dat een otter de leeftijd van 20 jaar bereikt.

In het genre lutra, zijn er drie soorten otter. De bekendste op onze breedtegraden is de Europese otter, lutra lutra. Hij wordt ook wel gewone otter genoemd. Dit meestal nachtelijke vleesetende zoogdier is ook semi-aquatisch.

De Europese otter heeft een zeer langgerekt lichaam dat bij de schoft hooguit zo’n dertig centimeter meet en tussen de 6 en 15 kg weegt. De lengte van een gewone otter is ongeveer 120 cm, namelijk 80 cm voor de kop en het lichaam en 40 cm voor de staart. Bijna 80.000 korte en lange haren per cm² vormen zijn prachtige bruine vacht. Deze is zijdeachtig, goed glanzend en waterdicht. Hierdoor kan deze kleine carnivoor veel tijd in het water doorbrengen. Otter voeten zijn zwemvliezen.

Nadat ze de oever heeft bereikt, droogt ze haar haar door in het gras te rollen. Dankzij de plaatsen van resui die het zo vormt, is het voor een goed geïnformeerd oog mogelijk om zijn doorgangsplaats te lokaliseren omdat het hoge gras neerligt.

Gewone otterhabitat

De otter is te vinden tot een hoogte van 1.300 m. Zijn leefgebied is een catiche, een term uit het lokale vocabulaire van het noorden van ons grondgebied dat ondergrondse steengroeven aanduidt. Dit hol kan zowel in de holte van een boom worden geplaatst als op een oever worden gegraven. De otter vestigt zich soms ook in het hol dat door een dier van een andere soort is gegraven. Het markeert zijn territorium dat gemakkelijk 4 km² kan meten met zijn urine en zijn épreintes (uitwerpselen).

De otter, een voornamelijk visetend zoogdier

Het voedt zich voornamelijk met vis, daarom wordt gezegd dat de otter een piscivoor is. Paling, stekelbaars en forel vormen een groot deel van de maaltijden. Maar hij eet ook Insecten, rivierkreeften, bessen, kikkers en andere batrachianen. Als haar favoriete eten op is, wendt ze zich tot bepaalde knaagdieren en kan ze zelfs vogels vangen.

Reproductie van de Europese otter

De otter is op zijn vroegst na 2 jaar geslachtsrijp en uiterlijk na 3 jaar. Mannetjes en vrouwtjes paren meestal in moeras- of rivierwater. Na een draagtijd van 60 dagen baart het vrouwtje maximaal drie welpen. Ze verzorgt dan haar baby’s. Ze worden zelfstandig tussen 6 maanden en 1 jaar ½.

Waar vind je de otter in Frankrijk?

Ooit deelde de otter zijn favoriete natuurgebieden met de bever. Maar in bepaalde verspreidingsgebieden zijn ze bijna volledig verdwenen, zozeer zelfs dat ze het onderwerp zijn van programma’s die erop gericht zijn ze te beschermen en soms zelfs met het oog op hun herintroductie. Gelukkig maar, want ooit was het geclassificeerd als ongedierte. Tegenwoordig staat hij op de monumentenlijst en wordt hij sinds 1981 in Frankrijk beschermd.

In de jaren 1900-1905 waren er 50.000 otters op ons nationale grondgebied, terwijl dat er 40 jaar later niet meer dan duizend waren.Sindsdien is dit aantal aanzienlijk toegenomen, maar in zeer kleine proporties. Bijgevolg is de gewone otter in ons land helemaal niet meer aanwezig op het hele grondgebied. De belangrijkste verspreidingsgebieden zijn alleen de Atlantische kust, het Centraal Massief, de Périgord en Bretagne.