De nutria, knaagdier van wetlands is vaak schadelijk

De nutria is een knaagdier dat als schadelijk voor menselijke activiteiten wordt beschouwd, omdat het de oorzaak is van schade aan gewassen, kunstwerken en waterwegen. Sommigen beweren zelfs dat het een risico vormt voor de menselijke gezondheid. Spotlight op dit semi-aquatische zoogdier dat amper twee eeuwen geleden in Europa werd geïntroduceerd en dat vandaag in meer dan zeventig van onze departementen te zien is.

Nutria: belangrijkste kenmerken

de nutria (Myocastor-coypus) – naam die werd gespeld gondel rat tot 1869 – is een semi-aquatisch zoogdier dat behoort tot de familie van Echimyidae. De lokale term die wordt gebruikt om de knaagdieren van deze familie aan te duiden is stekelige rat. Het wordt soms Amerikaanse otter en moerasbever genoemd, hoewel het nogal verschilt van otter en bever.

De nutria heeft een dikke donkerbruine vacht, volledig waterdicht, wat ook de introductie in veel landen van de wereld grotendeels heeft aangemoedigd, omdat het werd gebruikt voor het maken van jassen en tapijten. Zijn staart is cilindrisch van vorm, zijn achterpoten hebben zwemvliezen en zijn vier poten eindigen in tenen die zijn uitgerust met lange, sterke klauwen. Het heeft 20 tanden, waaronder 4 lange en brede snijtanden van oranje kleur.

Om te communiceren gebruikt hij verschillende geluiden zoals schrille kreten, brabbels, fluitjes of zelfs gekreun, elk met een heel specifieke betekenis. Daarom is het relatief luidruchtig.

Het volwassen mannetje meet tot 1,05 m lang, inclusief zijn staart van ongeveer veertig centimeter, en kan 9 kg wegen. Wat betreft het vrouwtje, kleiner, het vertoont een totale lengte van 40 cm voor een gewicht van ongeveer 5 kg. Ze heeft een heel bijzonder anatomisch detail, wat betreft de positie van haar borsten. Deze bevinden zich niet op de buik, maar iets verschoven naar de zijkanten. Dit heeft een groot voordeel, aangezien de zogende nutria-moeder haar kroost al bewegend door het water kan blijven voeden.

Beverrat roofdieren over de hele wereld

De belangrijkste roofdieren zijn de poema, de alligator en de kaaiman, althans voor zover het de nutria betreft die in de landen van herkomst leven. Aan de andere kant, in alle territoriale gebieden waar het is geïntroduceerd, kennen we er geen. Hooguit zijn de piepjonge beverratten in deze sectoren het slachtoffer van de kiekendief, de kerkuil, de buizerd of zelfs de wezel en de vos. Maar we kunnen de mens ook tot de roofdieren van de nutria rekenen, want in bepaalde delen van de wereld wordt dit grote knaagdier gewaardeerd om zijn vlees.

De levensverwachting van de nutria is ongeveer tien jaar.

Nutria levensstijl en leefomgeving

Wat zijn manier van leven betreft, is de nutria vrij actief vanaf de schemering en de hele nacht, maar ook overdag is het erg druk. Hij zoekt de nabijheid van watergebieden zoals de oevers van rivieren en rivieren, poelen, moerassen, maar ook sloten en kanalen waar hydraulische netwerken worden aangelegd. Zijn favoriete omgeving is dan ook goed voorzien van zoet tot brak water.

Het is een onderwaterdier dat bij apneu enkele minuten onder water kan blijven. Hij is erg georganiseerd en besteedt een groot deel van zijn tijd aan het bouwen en verbeteren van zijn hol, soms bekroond door een hut van bladeren en bestaande uit talloze galerijen. De nutria besteedt veel zorg aan het creëren van verschillende uitgangen, waarvan er één noodzakelijkerwijs onder water belandt.

Nutria: een knaagdier dat niet tegen vorst kan

Oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Amerika, is het nu zeer aanwezig op andere continenten. In Frankrijk hebben we de kans om het vaak tegen te komen, omdat het sinds de introductie ervan, die teruggaat tot de 19e eeuw, Frankrijk grotendeels heeft gekoloniseerd, met uitzondering van regio’s met zeer strenge winters. Deze bijzonderheid is te wijten aan het feit dat het lichaam van dit grote knaagdier niet is aangepast aan barre klimaten. De nutria kan niet tegen temperaturen onder de 0°C omdat zijn staart bevriest. Dan zet gangreen in, wat dodelijk is voor het dier, dat binnen enkele dagen sterft.

Voeding van de nutria

De nutria volgt een voornamelijk herbivoor dieet, bestaande uit granen zoals maïs en tarwe, gras, grassen, eikels en wortels, afhankelijk van wat het vindt in het geografische gebied waar het zijn intrek heeft genomen. Bij onvoldoende plantenvoeding kan hij zijn voeding aanvullen met wat rivierkreeftjes en zelfs anodonts (zoetwatermosselen).

Reproductie van de nutria

Dit grote knaagdier bereikt geslachtsrijpheid op de leeftijd van 6 maanden wanneer het in het wild leeft. Aan de andere kant is het veel eerder in gevangenschap, aangezien deze volwassenheid voor sommige individuen al na 4 maanden en voor anderen zelfs vanaf de leeftijd van 2 maanden begint. Opgemerkt moet worden dat het mannetje het hele jaar door seksueel actief is.

Een vrouwelijke nutria kan maximaal 3 nesten per jaar dragen, elk met over het algemeen 6 of 7 jongen die vanaf de geboorte door hun moeder zullen worden verzorgd tot ze de leeftijd van maximaal 2 maanden bereiken. Aan het einde van deze periode worden de nakomelingen volledig onafhankelijk.

Waarom wordt de nutria geclassificeerd als ongedierte?

Dit grote semi-aquatische knaagdier is zo’n grote gewasvernietiger dat het soms de bijnaam ‘The boeren nachtmerrie. Verschillende individuen zijn in staat een maïsveld te vernietigen. Bovendien zijn de galerijen in gebieden met een hoge nutria-populatie buitengewoon talrijk. Dit heeft als direct effect dat de banken worden gedestabiliseerd. Maar de grond die deze grote knaagdieren uit hun holen halen, wordt in het water afgezet. Bijgevolg lijden ook de waterleidingnetten onder hun aanwezigheid omdat de sloten en kanalen zeer snel vollopen met deze overtollige grond.

De nutria wordt vaak als een plaag beschouwd, of het nu door vissers, boeren en zelfs jagers is. Maar de afkeer van dit geïmporteerde onderwaterdier heeft nog een andere reden: de nutria zou ziekten bij zich dragen die op mensen en bepaalde dieren kunnen worden overgedragen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij leptospirose. Het is echter belangrijk om er rekening mee te houden dat het teveel aan nutria het probleem is. Een paar individuen alleen vormen geen specifieke plaag en nemen, net als alle andere dieren, deel aan het evenwicht van ecosystemen en aan het onderhoud van planten die zich vooral op oevers en in moerassen ontwikkelen.