De krokodil, de grootste van de reptielen

De krokodil is het grootste reptiel ter wereld en zeker het meest gevreesde. Onder zijn schijnbare kalmte gaat een woest roofdier schuil dat zijn slachtoffers weinig overlevingskansen laat. Ondergedompeld blijft het dier roerloos en onthult alleen zijn ogen en neusgaten. Wee degenen die niet op hun hoede zijn voor slaapwater…

Identiteitskaart Krokodil

Krokodillen behoren tot de orde Crocodilians, een groep eierleggende, vleesetende aquatische reptielen die leven in tropische en subtropische gebieden van de planeet. Krokodillen zijn verdeeld in 3 families:

• Crocodilidae (14 soorten);
• Alligatoriden (2 soorten alligators en 6 soorten kaaimannen);
• Gavialidae (1 soort).

De dikke borstplaat van de krokodil

De krokodil wordt gekenmerkt door een gladde huid aan de buikzijde en op de flanken. Op zijn rug bieden botplaten (scutes), dik en robuust, hem een ​​stevig schild. Zijn lange driehoekige snuit is versierd met krachtige kaken waardoor de vierde tand van onderen kan uitsteken wanneer zijn bek gesloten is. De grootte van crocodilidae varieert sterk, afhankelijk van de soort: de dwergkrokodil (Osteoleamus tretraspis) meet gemiddeld 1,20 m als de zoutwaterkrokodil (Crocodylus porosus) kan 7 m lang worden voor een gewicht van meer dan een ton.

De krokodil, gesneden om in het water te leven

De krokodil is in alle opzichten aangepast aan het waterleven. Het kan zeer lang onder water blijven dankzij verschillende anatomische kenmerken, waaronder de aanwezigheid van een secundair gehemelte (dat de neus- en mondholte isoleert) en een gespierde sluier aan de achterkant van de mond die het spijsverteringskanaal scheidt van de luchtwegen. Zeer hoog op de schedel geplaatst, laten zijn ogen, oren en neusgaten hem zien, ademen en horen terwijl hij onder water blijft. Om het binnendringen van water te voorkomen, bedekt een transparant membraan – het knipooglid – het oog terwijl het buitenoor sluit. Zijn twee achterpoten hebben elk vier vingers die zijn verbonden door een palmvormig membraan dat het zwemmen gemakkelijker maakt.

De krokodil, zoetwaterreptiel

Er zijn verschillende soorten krokodillen over de hele wereld: in Afrika bezuiden de Sahara, Midden- en Zuid-Amerika, West-Indië, Cuba, India, Iran, Pakistan, de Filippijnen, Noord-Australië, Zuid-Azië, Zuidoost… Allemaal crocodilidae komen vaak voor in zoet water, waaronder de zoutwaterkrokodil die ook samenkomt met het brakke en zoute water van de kustgebieden, estuaria en mangrovebossen van zijn verspreidingsgebied. Deze dieren houden van wetlands: moerassen, rivieren, riviermondingen en andere waterwegen in intertropische gebieden.

Ga op jacht naar de krokodil

De krokodil is een carnivoor die een specifiek dieet volgt volgens zijn verspreidingsgebied. Zo kan hij zowel vissen, Amfibieën, vogels, slangen als indrukwekkende zoogdieren verorberen die hun dorst komen lessen aan de rand van het water: antilopen, wildebeesten, zebra’s, buffels… Zijn jachttechniek is niet te stoppen: ondergedompeld brengt hij zijn dag op zoek naar zijn prooi, dan glijdt hij, zodra zijn doelwit is opgemerkt, discreet ernaar toe en valt het op een oogverblindende manier aan. Het reptiel grijpt zijn slachtoffer bij de poot of de snuit en sleept het vervolgens het water in om te verdrinken en door te slikken. Als hij een groot dier vangt, kan hij het een tijdje laten ontbinden in een schuilplaats voordat hij het gaat villen. Je moet weten dat de volwassen krokodil heel lang kan vasten door zijn voedsel op te slaan in het vet van zijn staart, in de buik en langs de rug. Een bejaarde zou dus twee jaar zonder eten kunnen!

Thermische geslachtsbepaling

Eenmaal bevrucht, leggen vrouwtjes gewoonlijk tussen de 20 en 50 eieren in een gat dat in het zand of de losse grond van een niet-overstromingsgebied is gegraven. De aanstaande moeder bedekt dan haar nest en onthoudt zichzelf van voedsel om over haar leg te waken, en gaat alleen weg om te drinken of om te schuilen voor de zon. Bij krokodillen, zoals bij schildpadden, is de geslachtsbepaling gebaseerd op temperatuur. Een studie uitgevoerd op Nijlkrokodillen heeft aangetoond dat een temperatuur tussen 31,7 ° en 34,5 ° de geboorte van mannetjes bevordert en dat temperaturen onder 31,5 ° en boven 35 ° de geboorte van vrouwtjes veroorzaken.

Zeer kwetsbare babykrokodillen

Na een incubatietijd van ongeveer 3 maanden komen babykrokodillen met een lichte, hoge kreet uit hun schild. De moeder grijpt ze meteen in haar mond om ze naar ondiep water te brengen. Tijdens de eerste tien weken van hun leven verzamelen de jongen zich in crèches die op de oever zijn geplaatst om zichzelf te beschermen tegen roofdieren. Op deze jonge leeftijd zijn ze inderdaad een zeer gewilde prooi voor grote vogels zoals roofvogels, reigers, maraboes, aalscholvers, maar ook voor varanen, katachtigen, jakhalzen, hyena’s en mangoesten. De sterfte onder jonge krokodillen is bijzonder hoog: slechts 5% van hen zal tussen 8 en 12 jaar geslachtsrijp zijn.

De lange levensduur van de krokodil

Eenmaal volwassen kent de krokodil geen natuurlijke vijanden. Volgens de distributie wordt het anders geclassificeerd door de International Union for Conservation of Nature (IUCN). Bijvoorbeeld de Filippijnse krokodil (Crocodylus mindorensis) en de Cubaanse krokodil (Crocodylus rhombifer) worden als ernstig bedreigd beschouwd. Wat betreft de zee- en Nijlkrokodillen, ze worden door de IUCN vermeld als minst zorgwekkend. In veel regio’s van de wereld zijn wilde populaties sterk afgenomen als gevolg van hun jacht om commerciële redenen: consumptie van hun vlees, traditionele medicijnen, lederwaren… De aantasting van hun leefgebied (droogte, overstromingen, open plekken, omleiding van het water, klimaat verandering, enz. vormt tegenwoordig een belangrijk obstakel voor de ontwikkeling van de soort. Een volwassen krokodil kan naar verwachting 70 jaar oud worden.