De krekel die we de hele zomer horen. Wie is hij ? Hoe leeft hij?

Zijn aanwezigheid valt meer op door zijn lied dan door zijn grootte. De “cri-cri” leent verschillende tonen, afhankelijk van of het gericht is aan een dame of aan een rivaal. Hoewel hij van zonnige gebieden houdt, verdedigt deze solitair zijn territorium met overtuiging. De krekel: klein maar sterk!

Cricket ID-kaart

De veldcricket (Gryllus campestris), ook wel veldkrekel genoemd, is een orthopteraan, net als sprinkhanen en sprinkhanen. Het behoort tot de familie gryllidae, vertegenwoordigd in Frankrijk door ongeveer twintig soorten en bijna 5.000 wereldwijd.

Presentatie van de krekel

De volwassene, die tussen de 20 en 26 mm meet, heeft een bijna bolvormige kop die uitsteekt in lange draadvormige antennes. Zijn achterlijf eindigt in twee duidelijk zichtbare aanhangsels (cerci). Zoals alle insecten hebben grylliden zes poten. Robuust, de voorpoten maken het gemakkelijker voor hem om zijn hol te graven, terwijl zijn achterpoten, die zeer wijd uit elkaar staan, aangepast zijn om te springen. De zwaarlijvigheid van de krekel vertraagt ​​​​echter zijn impulsen en terugtrekken in de richting van zijn hol blijft zijn beste reactie op gevaar. Zijn vleugels zijn ontwikkeld tot harde en resistente dekschilden (of tegmina) waardoor hij niet kan vliegen, maar dienen als schild en stridulatoire organen om een ​​geluidssignaal af te geven.

Verschillende mannetjes en vrouwtjes

Bij dit kleine insect is er geen mogelijke verwarring tussen de twee geslachten. Het mannetje heeft een grotere kop, versierd met twee grote antennes waarmee hij kan communiceren met zijn soortgenoten. Als meneer gezonde organen heeft aan de basis van de dekschilden, heeft mevrouw een ensiforme vijzel (zwaardvormig) aan het einde van haar buik. De twee geslachten onderscheiden zich voornamelijk door de lange legboor die het mannetje mist.

De krekel, reproductie zonder vervelling

Het broedseizoen voor krekels duurt van mei tot juli, maar er is geen echte paring. Het mannetje legt een spermafoor af aan de basis van de vijzel van het vrouwtje en het vrouwtje vangt het op met haar geslachtskleppen. Na de bevruchting buigt het vrouwtje haar buik om het uiteinde van de legboor loodrecht op het oppervlak van de losse, vochtige grond te presenteren. Ze schuift haar lange legboor erin en legt – één voor één – enkele tientallen eitjes. Een paar weken later komen de jongen volledig gevormd tevoorschijn.

Een goed belichte habitat

De krekel wordt over het algemeen gevonden in zonnige gebieden. Zijn favoriete leefgebieden zijn woestenij, natuurlijke weiden, weilanden, bermen, heidevelden. Af en toe bezoekt hij onze gazons waaronder hij een diep hol (10 tot 30 cm lang) graaft waar hij zijn toevlucht zoekt bij slecht weer of wanneer hij bang is. Hier brengt hij de winter door, beschut tegen de kou, en wacht geduldig op de terugkeer van mooi weer.

(Bijna) vegetarisch menu voor de krekel

De veldkrekel is in wezen vegetarisch: hij maalt met zijn krachtige kaken wortels, stengels, zaden en allerlei soorten planten, voornamelijk grassen. Het neemt in zekere zin deel aan het schoonmaken van de grond en bloembedden. Het wordt soms verleid door vleesgerechten, kleine insecten zoals bladluizen of de gedroogde resten van een soortgenoot.

De krekel, een krijger

De krekel is een enkele persoon die verantwoordelijkheid neemt! We zien nooit twee soortgenoten in hetzelfde hol, behalve van het andere geslacht, en alleen heimelijk in de paartijd. Zijn eenzame karakter vertaalt zich in een opvliegend karakter waardoor hij iedereen confronteert die zijn hol durft binnen te gaan. De verdediging van het territorium kan leiden tot zware duels die vaak resulteren in wederzijdse verminking of zelfs de dood van een tegenstander.

Zingen, het voorrecht van mannen

Een repetitief lied stijgt op uit uw gazon? Niet kijken, het komt van een krekel. Alleen geproduceerd door mannetjes, is de stridulatie het resultaat van de wrijving van de rechter elytron aan de linkerkant en door die van gedifferentieerde zones die de stridulerende rasp (de boog) en de schraper (de cantharel) zijn. Twee vliezige zones, de harp en de spiegel, versterken de uitgezonden geluiden. Er worden drie soorten liedjes gezongen: het seksuele roeplied heeft de functie om het vrouwtje naar haar territorium te lokken en te leiden; Verkering is bedoeld als opmaat voor paring; Ten slotte heeft de stridulatie van agressie tot doel een andere man te intimideren, een duel te begeleiden of een overwinning te demonstreren. Slimme krekels maken hun gehoor ongevoelig om niet doof te worden door hun eigen refrein!

Roofdieren en andere curiosa

Onder zijn roofdieren zijn spinnen, hagedissen, egels… Merk op dat krekels ook het slachtoffer zijn van een parasitaire worm (Paragordius tricuspidatus) wat tot zijn dood leidt. Deze “parasitaire manoeuvre” begint wanneer de worm in larvale vorm wordt ingeslikt door de krekel. Een jaar later, nadat hij geslachtsrijp is geworden, moet de worm absoluut het water bereiken om zich voort te planten. Vervolgens geeft het een chemische stof af die inwerkt op de hersenen van de krekel, waardoor deze zich inconsistent gaat gedragen. De krekel reageert niet op gevaarsignalen en verdrinkt in stromen, reservoirs, poelen en soms emmers water. Een manipulatieverschijnsel dat wetenschappers intrigeert.

Wanneer cricket rijmt op bescherming

De sedentaire levensstijl van de krekel genereert kwetsbaarheid voor veranderingen in zijn favoriete leefgebieden. De vermindering van graslanden, het gebruik van chemische producten, de ontwikkeling van hoog gras in woestenijen zorgen voor een achteruitgang van de bevolking. De krekel draagt ​​​​echter bij aan het schoonmaken van de ruimtes van hun plantaardig afval en zijn lied viert de zomer. Om deze vriendelijke minstreel in de tuin te houden is het aan te raden bestrijdingsmiddelen, kunstmest te vermijden en niet te dichtbij te maaien.