De koala: hoe en waar leeft hij? Alles wat je moet weten over koala’s

De koala is een buideldier met een uiterst vriendelijke lichaamsbouw. Het leed zozeer onder de aanval van pelsjagers dat het uit veel geografische gebieden verdween, waar het vervolgens opnieuw werd geïntroduceerd. Desondanks is de toekomst van de soort verre van geruststellend omdat de populatie niet langer voldoende wordt vernieuwd. Het wordt ernstig met uitsterven bedreigd. Laten we de belangrijkste bijzonderheden van de koala ontdekken.

Beschrijving van de koala

de koala, (Phascolarctos cinereus) wiens Latijnse naam kan worden vertaald als “beer met zak”, is een buideldier uit de familie van Phascolarctidae waarvan hij vandaag de enige overlevende vertegenwoordiger is. Ook wel Australian Sloth genoemd, het is samen met de kangoeroe het embleem van Australië.

Er wordt gezegd dat het boom is omdat het bijna al zijn tijd in bomen doorbrengt, en herbivoor (of fytofaag) omdat het zich uitsluitend voedt met voedsel van plantaardige oorsprong. Zijn dieet bestaat bijna volledig uit eucalyptusbladeren, met een snelheid van 1000 g per dag per volwassen mannelijk individu. De koala verspreidt de bijzondere geur van deze plant.

Hij kiest er nauwgezet voor om alleen de meest voedzame bladeren te consumeren, maar ook de oudste omdat de nieuwe giftig voor hem zijn. Ze bevatten een stof die dodelijk kan zijn voor dit dier. Hij is dan ook heel voorzichtig wanneer hij de bladeren kiest die hij één voor één eet, waarbij hij zijn tijd neemt, waar hij ongeveer 8 uur per dag mee bezig is, voornamelijk tussen het vallen van de avond en het aanbreken van de dag. Hij kan zijn voeding eventueel aanvullen met enkele acaciabladeren en stengels.

De koala beweegt weinig omdat de eucalyptusbomen waar hij zich voornamelijk op voedt ook als schuilplaats dienen. Maar hij beweegt nog steeds op de grond, dit keer op handen en voeten. Vrouwtjes dragen hun jongen op hun rug als ze de ventrale buidel hebben verlaten.

De levensverwachting ligt tussen de 13 en 19 jaar. Vrouwtjes leven langer dan mannetjes.

Koala, fysieke beschrijving

De grootte van de koala varieert afhankelijk van het klimaat waarin hij leeft, namelijk:

• Koud klimaat: tot 85 cm voor 14 kg,
• Droog klimaat: niet meer dan 61 cm voor slechts 4 kg.

Het is een staartloos dier met een enorme kop met een prominente, afgeplatte zwarte neus en korte ledematen. Zijn vocale orgel staat hem niet toe om zijn geluiden rijkelijk te moduleren. De koala is een relatief rustig dier. Als hij volwassen is, stoot hij hooguit een paar vrij monotone kreten uit, en met name balggeluiden tijdens het broedseizoen, of zelfs gegrom of zelfs, voor vrouwtjes, licht gemompel en discrete klikjes bij het begin van de aandacht van hun kroost.

Zijn voorpoten eindigen in grijphanden met twee tegengestelde vingers. Ze maken het mogelijk om voedsel en verschillende voorwerpen in beslag te nemen. Wat zijn achterpoten betreft, ze hebben voeten waarvan de drie vingers tegengesteld zijn. Twee van de tenen zijn syndactyl (of bevestigd) en de duim heeft geen klauwen. De andere vingers hebben scherpe, puntige klauwen. Hierdoor kan de koala gemakkelijk in bomen klimmen, zich op takken nestelen en daar urenlang in perfecte balans blijven, wat ook wordt geholpen door zijn ruwe kussens. Maar hij gebruikt zijn klauwen ook om zijn dikke zijdeachtige vacht te borstelen en incidenteel om zichzelf te chippen.

Hoewel hij zich op zijn gemak voelt in de bomen, vindt de koala het in bepaalde gevallen moeilijk om te bewegen omdat zijn bekken statisch is.

Koala-levensstijl

De koala is een weerloos buideldier dat bekend staat om zijn slijm. 9 van de 10 koala’s zijn solitair, zelfs als ze volwassen zijn, aangezien vrouwtjes en mannetjes gescheiden van elkaar leven en elkaar het liefst vermijden. Elke koala markeert zijn territorium en verdedigt het tegen zijn soortgenoten van hetzelfde geslacht. Territoriummarkering wordt gedaan door middel van urine en uitwerpselen voor vrouwen. Maar de mannetjes wrijven met hun borst over de boomstammen waarop zich een borstklier bevindt die een kleverige en gelige vloeistof bevat met een sterk geurende kracht.

Dit buideldier is graag de baas over zijn leefgebied. Dus hij is in staat om fel te vechten om het te behouden. Sommige territoria van mannetjes en vrouwtjes overlappen elkaar, maar het is bijna alleen tijdens het broedseizoen dat koala’s van beide geslachten zich vermengen. Rivaliserende mannetjes in hitte botsen in felle gevechten.

Vanaf de leeftijd van 3 jaar zijn koala’s geslachtsrijp. De amoureuze ontmoeting vindt alleen plaats als het vrouwtje ermee instemt, anders is ze erg agressief tegen het mannetje. Ze is alleen ontvankelijk als ze vruchtbaar is en laat dat openlijk zien door een paar kreetjes te laten horen en te huppelen. De paring vindt plaats in een boom en duurt hooguit dertig seconden waarna ze uit elkaar gaan en het mannetje op pad gaat om andere vrouwtjes te veroveren.

De draagtijd duurt tussen de 30 en 36 dagen. In dit stadium weegt de baby een paar gram en is hij zo groot als een erwt. Hij hijst zichzelf dankzij klauwen die al goed ontwikkeld zijn van de maternale cloaca tot het marsupium, de ventrale zak van zijn moeder en die alleen de vrouwtjes bezitten. Hij blijft daar tussen de 6 en 7 maanden, en al die tijd krijgt hij daar borstvoeding. Vervolgens vervangt een pap van voorgekauwde eucalyptusbladeren geleidelijk de moedermelk. Eindelijk klaar om zichzelf te voeden, verlaat de kleine koala de buikzak, maar het spenen is pas voltooid wanneer hij de leeftijd van 1 jaar bereikt.

De moederkoala voedt haar kleintje op tot 3 jaar oud als ze geen andere nakomelingen heeft. Aan de andere kant kan ze op hem jagen zodra hij 18 maanden oud is als ze opnieuw wordt geïmpregneerd. Een vrouwelijke koala heeft slechts één welp per worp.

Wilde koala, een bedreigde diersoort

Queensland en Victoria zijn de enige twee regio’s in Australië waar wilde koala’s voorkomen. Hun roofdieren zijn de dingo, de python, de adelaar, de monitorhagedis, de machtige watervogels – een lokale uil die indrukwekkend is met zijn grote spanwijdte. De man is ook een roofdier van de koala, en met name de aboriginals zijn erg geïnteresseerd in zijn vacht. Dit buideldier is ook kwetsbaar voor pesticiden, voor ultra-urbanisatie die een steeds consequenter en gevaarlijker verkeer van voertuigen veroorzaakt, en voor ernstige droogtes waarin bosbranden belangrijk zijn.

Onder deze omstandigheden zijn er te weinig koala’s om hun rol in ecosystemen te spelen. Het is een functioneel uitgestorven soort omdat toekomstige generaties een zeer lage kans op levensvatbaarheid hebben. Het blijft te hopen dat een wereldwijd noodplan verlichting kan brengen voor de koala’s.