De kat kan zeewater drinken: waar of niet waar?

De zee verleidt ons misschien met haar azuurblauwe kleuren, maar tijdens het zwemmen is het nooit prettig om uit een beker te drinken! Het zout dat het bevat maakt het water ongeschikt voor menselijke consumptie. Bepaalde dieren zoals de zeeleeuw of de albatros kunnen zich echter wel hydrateren met zeewater zonder gevolgen voor hun gezondheid. De legende volgens welke katten zeewater kunnen drinken is echter volkomen onjuist! Net als bij mensen is zoet water het beste water voor katten!

Kattenzoutbehoefte

Hoewel zout strikt genomen niet giftig is voor katten, kan overmatig gebruik ervan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken. Zout bestaat voornamelijk uit natriumchloride en andere mineralen in kleine hoeveelheden, zoals jodium of fluor. Het helpt het zuur-base-evenwicht van het lichaam van de kat te behouden door overmatig waterverlies en uitdroging te voorkomen en het risico op vochtophoping te voorkomen, zoals in het geval van oedeem. Zout bevordert ook de bloedcirculatie en neemt deel aan de overdracht van zenuwsignalen.

De dagelijkse zoutbehoefte varieert nogal bij katten, afhankelijk van de periode van hun leven. Er wordt aangenomen dat een gezonde volwassen kat dagelijks ongeveer 10,6 mg zout/kg lichaamsgewicht moet opnemen. Deze hoeveelheid wordt geleverd door de brokjes of puree die u dagelijks aan uw kat geeft. Het is niet nodig om suppletie te overwegen en nog minder om hem menselijk voedsel te geven, gekenmerkt door hun hoge zoutgehalte.

Samenstelling van zeewater

Zeewater bestaat voor 96,5% uit water en voor 3,5% uit opgeloste zouten en gassen. Daartoe behoren niet minder dan 92 chemische elementen, waarvan natrium en chloor de twee belangrijkste zijn. Hun meerderheidsaanwezigheid verklaart het hoge zoutgehalte van het zeewater, in de orde van 35 g zout/l in het Engelse Kanaal en de Noordzee en 37,5 tot 38,5 g/l in de Keltische zeeën, de Golf van Biskaje en het westelijke Middellandse Zeegebied.

Calcium, magnesium en kalium zijn enkele van de minerale zouten die ook aanwezig zijn (Bron : Futura-wetenschappen). De hoeveelheid zout die in zeewater aanwezig is, is per liter dus veel groter dan wat de kat kan opnemen. Om dat op te merken al het zoute voedsel dat door mensen wordt geconsumeerd, zoals aperitiefkoekjes, moet ook worden vermeden.

Het wordt ook aanbevolen om waakzaam te zijn met bepaalde voorwerpen, zoals zoutdeegcreaties of de nabijheid van een zoutkristallamp die de kat niet mag likken of absorberen. De toxische dosis zout voor een kat bedraagt ​​2 tot 3 g/kg lichaamsgewicht, waarbij de dodelijke dosis 10 g/kg lichaamsgewicht bedraagt. Kittens lopen het grootste risico.

Kattenvergiftiging met zeewater

Hoewel het zelden voorkomt dat een kat op het strand dartelt en als een hond in het zeewater spettert, zijn sommige katten dol op zwemmen en anderen willen dit water graag in overvloed proeven. Als een kat af en toe zeewater drinkt, brengt hij zijn leven niet in gevaar. Het wordt echter aanbevolen om hem ervan te weerhouden.

Regelmatige of overmatige consumptie van zeewater zorgt, gezien het natriumgehalte, voor een toename van het waterverlies voor het lichaam, waardoor het risico op ernstige uitdroging ontstaat. Inderdaad, zeewater veroorzaakt een toename van natrium in het bloed (hypernatriëmie) die het lichaam zal proberen te elimineren door het plassen te intensiveren.

Het water in de cellen zal worden geëlimineerd, wat zal leiden tot hun vernietiging en die van vitale organen. Uitdroging kan binnen een paar uur optreden. De kritische hoeveelheid die een kat moet consumeren om door zeewater vergiftigd te worden, wordt geschat op één liter water of zelfs een halve liter, wat onwaarschijnlijk lijkt.

Dit is mogelijk als de kat “het kopje drinkt” of als het bijzonder zoute dieet (rauwe ham, tonijn, zalm uit blik, gerookte zalm, enz.) gepaard gaat met een lagere consumptie van zeewater. De symptomen van zeewaterintoxicatie bij katten zijn overmatig speekselvloed, misselijkheid, braken, diarree, vaker plassen, wat de uitdroging verder vergroot.

De kat kan dan last krijgen van zenuwsymptomen zoals trillingen of stuiptrekkingen. Hij kan zwelling van de hersenen ervaren, in coma raken en zelfs snel overlijden. Bij klachten of aanzienlijke opname van zeewater is het dringend noodzakelijk een dierenarts te raadplegen
die kan besluiten het dier aan het infuus te leggen om overtollig zout zo snel mogelijk te verwijderen en het lichaam te rehydrateren.

Door Patricia Dorion – Gepubliceerd op 02/11/2024