De kat is impulsief en dominant: waar of niet waar?

chat impulsif dominateur 153413 1200 738

Karaktereigenschappen gerelateerd aan katten zijn niet altijd erg vleiend. Opportunistisch, lui, ondankbaar, maar ook onvoorspelbaar en autoritair: zoveel bijvoeglijke naamwoorden die soms worden gebruikt om ze te beschrijven. Zijn katten dus echt psychopaten met scherpe klauwen en tanden waar we op moeten letten? Laten we erover praten in dit artikel.

Een onderzoek dat bepaalde karaktereigenschappen associeert met katten

Eind 2014 werd een onderzoek uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Edinburgh in Schotland, in samenwerking met de Bronx Zoo in de Verenigde Staten. Het concentreerde zich op de persoonlijkheid van onze dierbare huiskatten. De conclusies van dit onderzoek zijn niet per se vleiend voor katachtigen: ze geven dat wel aan Huiskatten vertonen persoonlijkheidsovereenkomsten met Afrikaanse leeuwen, vooral omdat ze impulsief en neurotisch zijn. Ondanks hun domesticatie zochten ze ook voortdurend naar overheersing.

In werkelijkheid hun jagers- en roofdierinstincten logischerwijs bepaalde karaktereigenschappen veroorzaken die gebruikelijk zijn bij wilde katachtigen, zoals een zekere agressiviteit en onvoorspelbaarheid.

Maar afhankelijk van de kat kunnen ze min of meer gemarkeerd zijn en dit belet niet dat onze metgezellen tegelijkertijd ook zeer zachte karaktereigenschappen vertonen. Het doel van het onderzoek was vooral om onze dieren beter te begrijpen en mensen eraan te herinneren dat katten specifieke behoeften hebben voor hun welzijn. Deze opmerkingen lijken echter later enigszins te zijn afgeleid en opzettelijk geaccentueerd. Laten we ook niet vergeten dat dit onderzoek bijna tien jaar geleden werd uitgevoerd en dat onze kennis sindsdien is blijven evolueren.

Dominantie: een vooropgezet idee?

Katachtige ethologie stelt ons in staat het gedrag van onze katten te bestuderen om ze beter te begrijpen. Het is een wetenschap in beweging, die ons voortdurend van nieuwe gegevens en interpretaties voorziet. Dit is het geval bij de ‘mythe’ van dominantie, die steeds meer theorieën als ongegrond beschouwen. Ook de woordenschat evolueert: we spreken niet langer over het trainen of onderwerpen van een dier, maar eerder over het opvoeden en trainen ervan. We praten steeds minder over ‘meester’, maar eerder over mens, eigenaar (in de zin van ‘houder’) of adoptant.

Bedenk dat een dominant karakter wordt gedefinieerd als het uitoefenen van gezag over iemand. Het omvat tiranniek, intimiderend en agressief gedrag. Goud, sommige specialisten zeggen dat hiërarchie bij katten niet echt bestaat. Omdat ze solitaire dieren zijn en over het algemeen op de lange termijn niet in sociale groepen leven, hoeven ze geen piramideorganisatie op te zetten. Er zal daarom geen sprake zijn van dominantie of onderwerping. Als ze het niet met hun soortgenoten doen, is de kans zelfs nog kleiner dat katten het met andere soorten, zoals mensen of andere dieren, zullen doen.

Het zou in feite, zoals zo vaak, een perceptieprobleem zijn: door antropomorfisme schrijven we reacties toe aan dieren die menselijk zijn, ook al zijn ze niet geassocieerd met hun soort. Dit is bijvoorbeeld het geval als we het hebben over ‘wraak’: als uw kat op het badkamerkleed heeft geplast nadat hij werd uitgescholden voor iets ‘doms’, is dat niet omdat hij persoonlijk boos op u is en u in reactie daarop kwaad wil doen, maar straf jou. Het is waarschijnlijker dat het zien van uw tijdsbesteding en het boos worden tot onbegrip en dus tot stress aan de oorsprong van dit markeringsgedrag heeft geleid. Laten we niet vergeten dat markeren niet alleen wordt gebruikt om te zeggen “dit gebied is van mij”, maar om met anderen te communiceren en om jezelf te kalmeren en veilig te stellen.

We denken dus ten onrechte dat bepaald gedrag van onze katten hun dominantie weerspiegelt:

  • “hij laat een voorwerp vallen en ziet hoe ik het oppak”;
  • “hij gaat op mijn tijdschrift liggen”;
  • “hij ligt op mijn hoofd”;
  • enz.

In werkelijkheid zijn al deze situaties vaak gekoppeld aan natuurlijke jachtinstincten (“Ik kijk of het object leeft en of het een potentiële prooi is”), territoriale markering (“Ik bezet de ruimte door hier te liggen”), of eenvoudigweg welzijn (“deze plek ziet er warm en comfortabel uit”).

Wat gebeurt er als meerdere katten samenleven? Ze kunnen dan feitelijk concurreren om hulpbronnen: voedsel, beddengoed, speelgoed, enz. Maar ze zouden allemaal heel goed in staat zijn om hun eigen sociale codes op te stellen en onderling compromissen te sluiten. Wat we voor dominantie kunnen verwarren, is in feite vaak het markeren van gedrag. Als deze kat de plaats van die kat inneemt, komt dat omdat hij een duidelijker karakter heeft en meer “gemotiveerd” is. Hij is noch dominant, noch gemeen. Omgekeerd is de andere kat niet onderdanig of angstig, hij is gewoon minder opvallend en heeft een rustiger temperament.

Aan de andere kant, als u tegelijkertijd bepaalde karaktereigenschappen bij uw kat opmerkt, zoals onreinheid, plotselinge agressiviteit, ongewenst miauwen, vaker aftekenen, kan dit duiden op een gezondheidsprobleem. Wij adviseren u daarom om dit met uw dierenarts te bespreken. Onvolledige spening, slechte socialisatie of trauma kunnen ook bepaald vijandig gedrag van een kat verklaren, dat ten onrechte voor dominantie zal worden aangezien.

Gemeenschappelijke karaktereigenschappen bij katten

Zoals alle soorten, Katten hebben bepaalde temperamenten die bij bijna alle individuen voorkomen. Deze maken deel uit van hun natuurlijke instincten.

  1. Katten zijn behoorlijk onafhankelijk. Dit betekent niet dat ze niet van gezelschap houden, maar eerder dat ze behoefte hebben aan wat rustige tijd en eenzaamheid. De aanwezigheid van een mens, een soortgenoot of een ander dier dat voortdurend bij hen is, is niet noodzakelijk voor hun welzijn. Maar dat weerhoudt hen er niet van sociale dieren te zijn en interactie nodig te hebben om zich goed te voelen. De mate van onafhankelijkheid hangt ook af van vele andere criteria die de persoonlijkheid van de kat construeren.
  2. Katten zijn territoriaal. Dit zijn inderdaad dieren die hun ruimte moeten beperken om zich veilig te voelen. Om dit te doen, zullen ze verschillende visuele en reuksignalen gebruiken (via feromonen) waardoor ze met andere katten kunnen communiceren: krabben, urine gooien, ruimte innemen, enz.
  3. Katten zijn routinedieren. Routine is inderdaad geruststellend en geruststellend voor katten. Daarom kunnen veranderingen in hun gewoonten stress veroorzaken en gedragsproblemen veroorzaken. Een verhuizing, een verandering in het dieet, het vertrek of de komst van een nieuw lid in het huishouden… zoveel elementen die de houding van de huiskat kunnen verstoren.
  4. Onze katten zijn nieuwsgierig. Uiteraard zullen ze geïntrigeerd zijn door wat er nieuw is.

Maar een persoonlijkheid die eigenlijk van veel criteria afhangt

De persoonlijkheid van een kat verschilt per individu, omdat deze van veel factoren afhangt.

  1. Ras kan bepaalde temperamenten bepalen. Het wordt ook gedefinieerd door een reeks fysieke kenmerken, maar ook door specifiek gedrag. De kat erft bepaalde instincten die door zijn afkomst (de voorouders) worden overgedragen. Zo zijn de Bengaal en de Abessijn van nature zeer actieve katten, terwijl de Ragdoll als tamelijk rustig wordt beschouwd.
  2. De terugtrekking. Slecht uitgevoerd of onvolledig, kan een impact hebben op de psychologische ontwikkeling van de kat en dus op zijn gedrag.
  3. Socialisatie. Dit is een leerproces dat veel van de karaktereigenschappen van de kat kan bepalen: als hij in een beperkte omgeving heeft geleefd, zonder veel interactie, is de kans groter dat hij een angstige en achterdochtige kat wordt. Een stimulerende en sociaal rijke omgeving zal daarentegen de nieuwsgierigheid en durf van het dier stimuleren.
  4. Zijn persoonlijke verhaal. Dit omvat hun ervaringen, zowel goed als slecht, hun mogelijke trauma’s (geweld, verlating, enz.), hun gezondheidsproblemen, enz.

Concluderend: als de kat een aantal specifieke karaktereigenschappen heeft, hoort dominantie daar niet bij. Impulsiviteit kan op zijn beurt verband houden met zijn natuurlijke reacties als roofdier. Dan zal elke kat zijn eigen karakter hebben.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 22-06-2024

Lees verder:  Mijn kat trilt en heeft krampen tijdens het slapen: waarom? Moet ik me zorgen maken?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *