De impala, zeer mooie Afrikaanse antilope

Een van de meest voorkomende antilopen op het Afrikaanse continent, de impala onderscheidt zich door zijn sierlijke manier van lopen en hoge, liervormige hoorns. Groot plan.

De identiteitskaart van de impala

de impala (Aepyceros melampus) is een herbivoor zoogdier dat behoort tot de orde Artiodactyla en de familie Bovidae. Deze middelgrote antilope is de enige vertegenwoordiger van het geslacht aepyceros, dat 6 ondersoorten kent. Reuen zijn 80 tot 92 cm hoog (bij de schoft), teven 75 tot 85 cm en hun gewicht is hoger (46 tot 76 kg tegen 37 tot 48 kg). Het mannetje onderscheidt zich ook door hoog geringde hoorns in de vorm van een S of lier, die het vrouwtje mist.

Impala: unieke zwarte strepen

Deze elegante antilope wordt gekenmerkt door roodbruin haar op de bovendelen terwijl de zijkanten, buik, keel, kin en staart wit zijn. Elke jas heeft een reeks unieke zwarte strepen aan de uiteinden van de oren, op de bovenkant van de staart en op het voorhoofd waardoor impala’s elkaar kunnen herkennen. Tegen de onderkant van de achterpoten heeft het rund harige, donkergekleurde geurklieren waarvan de eigenaardige geur het hergroeperen van de clan vergemakkelijkt na plotselinge verspreiding vanwege gevaar. Het slanke, slanke lichaam van de impala wordt ondersteund door lange, slanke benen en zeer gespierde dijen. Zijn kleine hoeven zijn strak en puntig. Een zeer goed gezichtsvermogen vormt een aanvulling op een bijzonder scherp gehoor en reukvermogen.

Graslanden voor de impala

De impala koloniseert een groot verspreidingsgebied op het Afrikaanse continent: Zuid-Afrika, Botswana, Kenia, Malawi, Namibië, Mozambique, Oeganda, Rwanda, Swaziland, Tanzania, Zambia en Zimbabwe. De ondersoort Aepyceros melampus petersi vormt namelijk een kleine geïsoleerde populatie in het noordwesten van Namibië en het zuidwesten van Angola. De impala leeft in met gras begroeide savannes, steppen en over het algemeen dun beboste omgevingen.

Water is niet essentieel voor zijn overleving

Deze herbivoor van herkauwers voedt zich met alle vormen van grassen, bladeren en bloemen. Als tijdens het regenseizoen het gras de belangrijkste voedselbron is, eet de impala tijdens het droge seizoen struiken en struiken. Door zijn dieet aan te passen aan de beschikbare middelen op zijn grondgebied, wordt de antilope niet beperkt door de lange en verre migraties die worden waargenomen bij verschillende soorten Afrikaanse zoogdieren. Het rund leeft altijd in de buurt van een waterpunt, maar hydrateert alleen via zijn grasrijke dieet.

De impala, humeurige antilope

De impala is een dagdier dat ’s nachts rust en de meeste dagen doorbrengt met eten en herkauwen. Dit kuddedier verandert zijn sociale structuur afhankelijk van de tijd van het jaar: tijdens het droge seizoen accepteert het de komst van soortgenoten, leeft het in groepen van ongeveer honderd individuen en mengt het zich gewillig met zebra’s en gnoes. Als het natte seizoen aanbreekt, scheiden de antilopen zich: vrouwtjes en jongen vormen een kudde en de mannetjes vormen een andere. Tijdens de sleur worden de gebieden fel verdedigd tegen elke indringing en frequente gevechten tussen rivalen.

De enkele impala-clan

Wanneer het mannetje geslachtsrijp is, rond de leeftijd van een jaar, wordt hij door de dominante individuen uit de groep verstoten. Hij voegt zich dan bij een kudde vrijgezellen met wie hij vreedzaam leeft en vestigt dan zijn eigen territorium, na de leeftijd van ongeveer 4 jaar. Vanaf dat moment zal hij kunnen paren met een vrouwtje wiens urine hij zal opsnuiven om er zeker van te zijn dat ze ontvankelijk is door de aanwezigheid van oestrogeen. Indien van toepassing toont hij zijn kweekintenties door te brullen en krachtig met zijn kop te knikken.

Zeer kwetsbare baby-impala’s

Aan het einde van de dracht van 190 dagen trekt het vrouwtje zich terug in een afgelegen hoek om een ​​enkel jong te baren, dat ze ongeveer 4 en een halve maand verzorgt. Een paar dagen na de geboorte begint het jong zijn moeder te volgen, maar blijft bijzonder kwetsbaar voor roofdieren (50% van de pasgeborenen sterft tijdens de eerste weken). De jonge vrouwtjes bereiken hun geslachtsrijpheid ongeveer anderhalf jaar, integreren een groep van hetzelfde geslacht terwijl de eenjarige mannetjes zich, zoals eerder gezien, tussen de vrijgezellen bevinden.

De impala: favoriete prooi voor carnivoren

De leeuw, de wilde hond, de jachtluipaard, het luipaard, de gevlekte hyena of zelfs de krokodillen behoren tot de vele roofdieren van de impala. Om aan zijn vijanden te ontsnappen, kan de antilope tot 60 km/u zigzaggend rennen en 90 tot 110 km/u sprinten over een korte afstand. Alleen de cheetah kan qua snelheid concurreren met de antilope. Naast een uitstekende sprinter blijkt de impala ook een bewonderenswaardige springer te zijn: bij gevaar kan hij sprongen maken van meer dan 10 m lang en 3 m hoog.

Geen dreiging van uitsterven voor de impala

Er wordt echter op vlees en trofeeën gejaagd, maar de impalapopulatie blijft stabiel over het hele verspreidingsgebied en wordt niet als bedreigd beschouwd. Het zoogdier staat op de rode lijst van bedreigde diersoorten van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) als minst zorgwekkend. De levensduur is 12 jaar in het wild en tot 20 jaar in gevangenschap. Namelijk dat een kwart van het personeelsbestand in nationale parken woont.