De hond kan worden vergiftigd met spruw: waar of niet waar?

Vanaf april zijn de charmante witte belletjes een lust voor het oog. Het zachte en zoete aroma verspreidt zich en trekt katachtigen en hoektanden aan. Een zogenaamde “geluksbrenger” plant en embleem van Labor Day sinds de 20e eeuw, de Mayflower kan dodelijk zijn voor onze huisdieren die besluiten om op zijn mooie groene bladeren of zijn bellen te kauwen. We zijn niet immuun voor een slimmer hondje dan een ander die de beveiliging in de tuin dwarsboomt en gaat knabbelen aan een giftige plant zoals de koningin van het bos.

Lelietje-van-dalen: de hele plant is giftig

Hoe mooi het ook is met zijn klokken, zijn aankondiging van de naderende zomer en lengende dagen, lelietje-van-dalen of Convallaria majalis blijft een giftige vaste plant. Het is vooral zo voor puppy’s die de wereld testen door erop te kauwen en voor katten die moeite hebben om de geur te weerstaan. De bel van het bos staat bekend om zijn giftige eigenschappen. Van de wortelstok tot de zuiver witte bellen, de vaste plant heeft tonicardiale en diuretische eigenschappen die hem pathogeen maken voor de hond, de kat of de mens. Wortelstokken, bladeren, stengels, bloemen en zelfs vaaswater bevatten saponinen en veel cardiotoxische glycosiden die gevaarlijk zijn voor het hart. Voor de kleine loulou is een enkel blad voldoende om bedwelming op te wekken. De periodes met vergiftigingsgevaar vinden over het algemeen plaats in mei, tijdens de bloei, maar ook in de herfst, wanneer de plant zijn zaden presenteert in de vorm van rode bessen. Tot slot, zelfs als de lelie van de vallei, te veel blootgesteld aan de zon of door gebrek aan water, is opgedroogd, blijft de plant net zo giftig.

Als u uw puppy of hond betrapt op het kauwen op een takje of bloemen van lelietje-van-dalen, moet u snel handelen.

Spruwvergiftiging bij honden: de tekenen

De klinische symptomen van spruwvergiftiging verschijnen tussen 15 minuten en 6 uur na inname van een blad, stengel, bloem of door het absorberen van water uit de vaas. Afhankelijk van de ingenomen hoeveelheid en de grootte van uw viervoeter kan de opname van de plant zich over meerdere dagen ontwikkelen en dodelijk blijken te zijn. Als u uw huisdier op heterdaad betrapt, moet u snel handelen.

De verschillende vergiftigingsverschijnselen worden veroorzaakt door saponosiden die inwerken op het spijsverteringsstelsel. De laatste, cardiotoxische glycosiden, zullen problemen met de hartslagvertraging veroorzaken en zijn alleen detecteerbaar door veterinaire auscultatie.

De eerste tekenen van een hond die lelietje-van-dalen binnenkrijgt, laten zien:

• Herhaaldelijk braken;
• Overmatige speekselafscheiding;
• Soms bloederige diarree.

Deze eerste vergiftigingsverschijnselen gaan soms gepaard met buikpijn. Na de spijsverteringssymptomen, convulsies, tremoren en ongecoördineerde bewegingen tekenen de tweede fase van intoxicatie. Helemaal aan het einde blijft het dier uitgestrekt en op zijn zij liggen. De vertraging van het hart verschijnt pas aan het einde.

Houd er in ieder geval rekening mee dat zelfs een droog takje spruw uw dier kan vergiftigen, alleen hartproblemen zullen aanwezig zijn en kunnen gepaard gaan met een toename van het urinevolume.

Tot op heden is de toxische dosis slecht bekend, maar de puppy of de kleine hond kan veel aandoeningen ervaren bij de inname van een enkele streng. Als uw hond een grote hoeveelheid heeft ingeslikt, is dit een levensbedreigende noodsituatie.

Welke eerste stappen moet ik nemen als mijn hond lelietje-van-dalen heeft gegeten?

Of hij nu de plant in je tuin, in het bos of het water uit de vaas met het lelietje-van-dalen heeft opgegeten, je dier heeft spoedeisende hulp nodig. Als je getuige bent van zijn misdaad, is het raadzaam om de planten uit de kaak van je viervoeter te halen. U moet uw dier binnen maximaal 2 uur na inname laten braken. Bel daarna uw dierenarts of de dienstdoende dierenarts en ga onverwijld naar zijn kantoor. In veel gevallen kan het meer schadelijk dan nuttig zijn om uw huisdier te laten braken.

Wanneer moet je je hond laten braken?

Uw huisdier laten braken is geen triviaal gebaar. Afhankelijk van het ingenomen voorwerp of de plant kan het wenselijk zijn om uw dierenarts te raadplegen in plaats van de eerste stappen te zetten. Dit zijn de situaties waarin het raadzaam is om dit te doen:

• De inname vond minder dan twee uur geleden plaats;
• U kent de plant of het ingeslikte voorwerp en weet zeker dat dit vreemde lichaam geen trauma zal veroorzaken;
• Wanneer uw dier geen symptomen vertoont die wijzen op de eerste tekenen van vergiftiging;
• Als het dier geen misvormingen of ademhalingspathologieën vertoont.

Deze EHBO-actie mag alleen worden uitgevoerd na telefonisch contact met uw dierenarts. Bij sommige producten moet de hond snel overgeven na inname, zoals antivries, rodenticiden, chocolade of medicijnen die voor ons bedoeld zijn. Neem in ieder geval contact op met uw dierenarts voordat u uw hond uitbraakt. Bij sommige producten, zoals antivries, moet het opwekken van braken worden gevolgd door het toedienen van houtskool.

Wanneer mag het dier nooit worden uitgebraakt?

Als u de aard van de ingenomen stof niet kent of als uw dier al vergiftigingsverschijnselen vertoont, laat uw dier dan niet braken. Breng de dierenartsenpost op de hoogte dat u met spoed komt, zonder te vergeten de symptomen die uw hond vertoont aan te geven.

Laat uw dier in ieder geval niet braken als:

• De inname dateert van meer dan twee uur terug;
• Bij inslikken gaat het om bijtende producten zoals zuren, bleekmiddel, ovenreinigers, soda, schuim- of kalkhoudende producten;
• Inslikken van koolwaterstoffen zoals kerosine, benzine of motorolie;
• Inslikken van scherpe of kwetsbare voorwerpen.

Als het dier uit zichzelf heeft overgegeven of als het bewusteloos is, laat het dan niet braken, u loopt het risico de situatie en de overlevingskansen te verslechteren.

Hoe laat ik mijn hond braken als hij lelietje-van-dalen heeft ingenomen?

Bel in ieder geval eerst je dierenarts! Afhankelijk van de toestand van uw dier en de anamnese zal hij u vertellen wat u moet doen en of het gepast is om hem te laten braken of om hem direct naar zijn spreekkamer te brengen.

Als hij spruw heeft ingenomen:

1. Neem contact op met uw dierenarts of het antigifcentrum van uw afdeling. Beschrijf de ingenomen hoeveelheid spruw en de symptomen als uw hond al spruw heeft.
2. Als uw dierenarts adviseert om braken op te wekken, volg dan het door de professional aangegeven protocol.
3. Gebruik 3% waterstofperoxide (10 vol) of 3% waterstofperoxide (10 vol). De aanbevolen dosis is 1 tot 2 ml per kg lichaamsgewicht. Om ervoor te zorgen dat uw huisdier de behandeling goed opneemt, is een spuitje het meest geschikt.
4. Loop met je hond om het proces te versnellen.
5. Uw hond moet 2 tot 5 minuten na de toediening van peroxide overgeven.
6. Als hij na 15 minuten nog niet heeft overgegeven, kunt u de eerste dosis nog maar de helft geven. Als hij nog steeds niet uitbraakt, ga dan onmiddellijk naar uw dierenarts.
7. Als het dier braakt, let dan op de hoeveelheid en de textuur van het braaksel. Bel uw dierenarts om hem op de hoogte te stellen van zijn toestand.

Geef in ieder geval geen houtskool aan uw hond als de dierenarts dit niet aan u aangeeft in het protocol dat hij u mondeling heeft overhandigd. Als u het tijdstip van inname niet weet, of uw hond heeft braken, diarree of speekselvloed, raadpleeg dan onmiddellijk zijn gezondheidsdeskundige of de dichtstbijzijnde veterinaire hulpdienst. In het geval van ernstige spruwvergiftiging heeft uw huisdier baat bij langdurig veterinair toezicht. Ziekenhuisopname kan essentieel zijn om uw hartslag te controleren met behulp van een ECG en passende behandelingen tegen spruwvergiftiging aan te bieden.

Heb je een puppy, of een hond die graag kauwt op alles wat hij in je tuin vindt, wees dan voorzichtig, want veel planten zijn giftig en dodelijk voor onze beste viervoeters.