De hond door de grote perioden van de geschiedenis

De geschiedenis van honden is nauw verbonden met die van mannen. Al millennia lang is deze viervoeter een onmisbare metgezel gebleken. Het begeleidde onze voorouders in hun evolutie door hun ontwikkeling te bevorderen en een belangrijke rol te spelen in hun overleving. In dit artikel zullen we de geschiedenis van de hond volgen door de belangrijkste perioden van de geschiedenis, van de oudheid tot de moderne tijd. Omdat honden zich hebben moeten aanpassen om aan de menselijke behoeften te voldoen, geeft dit artikel ons de kans om de evolutie van deze viervoetige metgezel te leren kennen, zowel fysiek als gedragsmatig.

De geschiedenis van de hond in de grote beschavingen uit de oudheid

In het oude Egypte

Destijds associeerden de Egyptenaren de hond met Anubis, de god van de doden. Het hoofd van deze god deed denken aan een jakhals of een hond, afhankelijk van het geval. Deze associatie met een godheid gaf het de status van een heilig dier. De hond was in het oude Egypte het onderwerp van een ware cultus, zozeer zelfs dat op het vermoorden van een hond de doodstraf stond. De traditie schreef voor dat honden begraven moesten worden met zorgvuldig uitgewerkte begrafenisrituelen. Sommigen van hen werden daarom zorgvuldig gemummificeerd, vaak bedekt met verschillende stroken van verschillende kleuren.

In het oude Egypte vergezelden honden mensen bij het uitvoeren van verschillende taken. Hij zou een jager, voogd of metgezel kunnen zijn. In die tijd waren de meest voorkomende rassen windhonden, terriërachtige honden of mastiffachtige honden.

In het oude Griekenland

De hond werd zeer gewaardeerd vanwege zijn loyaliteit, moed en vaardigheid in het volgen van wild. Het waren de Grieken die de hond als eersten als huisdier beschouwden, ondanks het feit dat hij angst bij hen opwekte, omdat er toen werd gezegd dat hij hondsdolheid bij zich droeg.

Ook in de Griekse kunst en literatuur was hij regelmatig vertegenwoordigd. Als bewijs is het verhaal van de odyssee van Homerus een eerbetoon aan de diepe liefde die Odysseus en zijn hond Argos verenigt. Na twintig jaar scheiding herkende de hond zijn meester bij zijn terugkeer. Het verhaal geeft aan dat zijn vreugde zo sterk was dat laatstgenoemde stierf.

De Griekse mythologie maakt melding van wezens als de hond Cerberus die aan de poorten van de hel was gestationeerd. Het verhinderde dat de doden weggingen en dat indringers binnenkwamen. De hond werd ook geassocieerd met goden, met name Asclepius, zoon van Apollo en god van de geneeskunde. Hij openbaarde zich aan de zieken en zwakken op pelgrimstocht naar zijn tempel terwijl zij sliepen. Voor dit bezoek nam hij de vorm aan van een hond en kwam hij herstellende likjes aanbrengen op de door de ziekte aangetaste delen. Dit is het begin van behandelings- of therapiehonden.

In het oude Rome

Net als andere grote beschavingen die eraan voorafgingen, was de hond een populair dier in het oude Rome. Aan het begin van de geschiedenis van deze beschaving hadden honden nog steeds hun status als heilige dieren. Ze werden als offer aan de goden gebracht. In de loop van de tijd werd het belang van honden in het dagelijks leven van mensen steeds groter: ze werden gebruikt voor bewaking, bewaking, vechten of contact onderhouden.

Honden waren in de eerste plaats het eigendom van de rijke burgers van deze oude stad. Over het algemeen was het ras dat voor deze taak werd aangevraagd de Duitse Dog. Het was daarom gebruikelijk dat de aanwezigheid ervan werd aangegeven door een mozaïek dat bij de ingang van huizen werd geplaatst. Daarop konden we een inscriptie lezen waarvan de uitdrukking in het Frans luidt: ‘Pas op voor de hond’. Een beschermende status die hem iets dichter bij zijn rol als gezelschapshond brengt.

De Romeinen waren de eerste hondenliefhebbers die de verschillen in gedrag en rassen verfijnden. Grotere honden worden getraind voor gevechten en bevinden zich in circussen, vechtende beren of in arena’s naast gladiatoren. Tegelijkertijd verschenen er kleine jachthonden, evenals herdershonden, die gebruikt werden om kuddes te bewaken. Het nut van bepaalde rassen wordt erkend en gezelschapshonden vermenigvuldigen zich.

De rol van de hond van de middeleeuwen tot de 19e eeuw

Tot de 16e eeuw waren honden vooral de metgezellen van rijke heren en werden ze vooral gebruikt voor de jacht of de strijd. Hun missie was ook om karren te trekken, kuddes te drijven of zelfs op zoek te gaan naar truffels.

Hoewel de hond wettelijk beschermd is, is hij toch verboden door de katholieke kerk, die de hond destijds als een reïncarnatie van de duivel beschouwde. Het oordeel van de kerk was gebaseerd op het feit dat de hond in staat was lijken te verslinden, in de donkere nacht te huilen of hondsdolheid over te brengen. Het was voor iedere bisschop ten strengste verboden een hond te bezitten om elk risico op beten te vermijden wanneer de gelovigen om gastvrijheid kwamen vragen aan deze mannen van God.

In de Renaissance, vooral onder het bewind van François I, evolueerde de status van de hond dankzij de Italiaanse invloed en de introductie in Frankrijk van rassen zoals de Bichon of de dwergspaniël, die vervolgens speelpartners voor de kinderen werden. De hond begint daarom als een huisdier te worden beschouwd.

In de 19e eeuw kwamen honden in gezinnen terecht en waren ze niet langer voorbehouden aan rijke mensen. Mens-dierrelaties evolueren en de hond wordt beschouwd als een volwaardig lid van het gezin. Het was ook in de 19e eeuw dat het begrip rassen verscheen. Hondenliefhebbers onderscheiden het fysieke uiterlijk en de karaktereigenschappen van de hond. De eerste hondententoonstellingen vonden plaats en in 1845 werd de SPA (Vereniging voor de Bescherming van Dieren) opgericht. In de 19e eeuw kwam er ook een einde aan de hondengevechten.

De moderne geschiedenis van de hond

Tegenwoordig zijn honden meer dan ooit aanwezig in het dagelijks leven van mensen. Het is daarom niet verrassend dat het in de belangrijkste fasen van de menselijke geschiedenis wordt aangetroffen.

De rol van de hond in de grote oorlogen

Honden speelden een belangrijke rol in de grote oorlogen van de 20e eeuw. Ze werden gebruikt voor de detectie van explosieven, het zoeken naar vermiste personen, het beschermen van soldaten en het verzenden van berichten. Helaas is de hond in deze moeilijke tijden ook een bron van voedsel geweest. Het vlees ervan werd gegeten om mensen van hongersnood te redden. De honden die het meest in oorlogen werden gebruikt, waren honden van het Labrador-type, honden van het Duitse herdertype en honden van het Mechelse herdertype.

De rol van de hond bij grote verkenningsmissies

Honden speelden ook een belangrijke rol bij belangrijke mijlpalen van nieuwe ontdekkingen, met name bij de expedities naar de Noordpool en de Zuidpool. Ze werden gebruikt om sleeën te trekken, lasten te dragen en ontdekkingsreizigers gezelschap te bieden. Honden hebben ook bijgedragen aan de vooruitgang van het parachutespringen. Tijdens de eerste tests die in 1785 werden uitgevoerd, landde Blanchard ook met succes nadat hij een hond had losgelaten die aan een parachute was vastgemaakt op een hoogte van 500 meter. De verovering van de ruimte vereiste ook de bijdrage van honden. Bovendien was het eerste levende wezen in de ruimte de hond Laika, aan boord van de Spoetnik, die in 1957 de eerste bemande Sovjetvlucht markeerde. De honden die het meest werden gebruikt bij verkenningsmissies waren honden van het husky-type, honden van het samojeed-type en honden van het Groenland-type.

De plaats van de hond in moderne huizen

Tegenwoordig is de hond voor veel mensen een integraal lid van het gezin. Hij wordt gewaardeerd om zijn genegenheid, zijn loyaliteit en zijn vermogen om vreugde in het leven te brengen. Op diverse terreinen worden honden ingezet voor het uitvoeren van verschillende taken, waaronder bewaking, gezelschap en hulp aan gehandicapten en ouderen. Daarnaast worden ze gebruikt in complexere sectoren zoals onderwijs, gezondheidszorg, veiligheid en zelfs sport.

Vergelijkingen tussen de rol van de hond in oude beschavingen en zijn rol vandaag

Het is duidelijk dat de hond in de loop van de tijd een essentieel dier is geworden voor de menselijke samenleving. Op praktisch, emotioneel of spiritueel vlak is zijn gedrag voortdurend aangepast om hem in staat te stellen zich aan te passen aan menselijke levenssituaties. Tegenwoordig is het een trouwe metgezel en wordt door veel mensen gewaardeerd.

Op dit punt is het mogelijk overeenkomsten te trekken om het nut van deze hondachtigen in oude samenlevingen af ​​te wegen tegen het belang ervan in moderne samenlevingen. Deze analyse zal vooral gebaseerd zijn op drie punten: het gebruik van honden, de plaats van honden in de samenleving en de relatie tussen mens en hond.

Het gebruik van de hond

In oude beschavingen werden honden voornamelijk gebruikt voor de jacht. Zijn rol was het opsporen en vangen van wild of vis. In sommige gevallen hielp het mensen bij het navigeren in ruige omgevingen, zoals bergen en bossen. In de loop van de tijd evolueerden de functies ervan en ontstonden er waakhonden. Ze werden vooral gebruikt om mensen, kuddes en huizen te beschermen tegen roofdieren en indringers. Een andere belangrijke rol van de hond in deze tijd was het trekken van karren, ploegen en zelfs sleeën. Bovendien speelden deze dieren een spirituele rol, omdat ze vaak geassocieerd werden met goden of als offerande aan de goden dienden.

In de moderne tijd heeft de hond zijn belangrijkste basisfuncties behouden. Het wordt gebruikt voor de jacht, of het nu gaat om jacht op wild of mensenjacht, omdat het ook voor politie- of rijkswachtdiensten zeer nuttig is om delinquenten op te sporen. Het wordt ook gebruikt als bewaker en helpt mensen winkels of bedrijven te beschermen. In bepaalde regio’s, met name de poolgebieden, heeft het zijn rol als sledebestuur behouden. Maar het is waar dat de hond tegenwoordig een kostbaar dier is geworden, nuttig voor de mens, om nog maar te zwijgen van het feit dat het een uitzonderlijk huisdier is. Honden hebben nieuwe rollen, zoals reddings-, hulp- of therapiehonden.

De plaats van de hond in de samenleving

Vroeger, en vooral voor de Egyptische beschaving, werd de hond als een heilig dier beschouwd. Hun belang was zo groot dat ze samen met hun eigenaar in speciale graven werden begraven.

Bij de Romeinen werden ze gebruikt om publieke spektakels, zoals hondengevechten, op te fleuren. De hond werd ook gebruikt als werkhond en begon als afleidingsdier in gezinnen terecht te komen.

Tegenwoordig is de hond een huisdier op zich, dat wordt beschouwd als een lid van het gezin. Veel mensen delen unieke momenten met hun dier en genieten enorm van hun gezelschap. De wetten met betrekking tot dieren zijn ook aanzienlijk geëvolueerd en tegenwoordig worden ze erkend als een levend wezen en niet langer als ‘meubilair’. Mensen die een hond mishandelen of hun plicht jegens een hond niet nakomen, zijn nu strafbaar.

De relatie tussen mens en hond

Was in de Oudheid de relatie tussen mens en hond vooral gebaseerd op nut en werk, met een meer economische rol, dan speelt de plek van de hond tegenwoordig vooral een emotionele rol. Mens en hond onderhouden relaties gebaseerd op genegenheid en liefde. De hond brengt vreugde binnen een gezin en deelt alle activiteiten van het gezin (vakanties, uitstapjes, wandelingen, enz.)

Tegenwoordig zijn honden alomtegenwoordig in gezinnen en is hun aanwezigheid natuurlijk en vertrouwd. De hond neemt tegenwoordig een zeer belangrijke plaats in in huizen. Als hij nuttig blijft door mensen te helpen, is hij vandaag de dag en vooral een metgezel van het hart.