De groene sprinkhaan (Tettigonia viridissima), een goede hulp in de tuin?

Sprinkhanen worden geassocieerd met een van de opmerkelijke afleveringen van de Bijbel: de 10 plagen van Egypte. Vandaag de dag zijn er nog steeds invasies op plaatsen op de planeet, maar het gaat om sprinkhanen en niet om sprinkhanen, wat heel anders is omdat deze twee categorieën dieren niet hetzelfde dieet hebben. De schade die ze kunnen aanrichten, als ze in overmaat aanwezig zijn, is dus heel verschillend. Tegenwoordig leidt een groeiend bewustzijn van ecologie tot een steeds welwillender kijk op de natuur en haar bewoners, waarbij terminologie de term ‘schadelijk’ steeds meer vermijdt. De activiteit van bepaalde dieren past echter duidelijker in een positieve logica voor de mens. Onder hen identificeren we duidelijk de “helpers”, vooral in de tuin. Is dit het geval met de groene sprinkhaan (Tettigonia viridissima)?

Beschrijving van de groene sprinkhaan (Tettigonia viridissima)

De Latijnse term maakt het altijd mogelijk om te weten over welk dier we het precies hebben. In dit artikel hebben we het over Tettigonia viridissima. Tegelijkertijd wordt deze sprinkhaan aangeduid met verschillende lokale namen: grote groene sprinkhaan, groene weidesprinkhaan, groene Tettigony of zwaardsprinkhaan.

Ze is in zekere zin het archetype van de sprinkhaan. Het heeft zeer lange en fijne antennes die bij sommige individuen tot drie keer de lengte van het lichaam kunnen bereiken. Zijn lichaam is geheel zachtgroen, met uitzondering van een roestkleurige band aan de bovenkant van het lichaam en een rand van dezelfde kleur langs de bovenrand van de dekschilden. Maar aangezien er altijd individuen zijn die aan de regel ontsnappen, zul je exemplaren vinden die helemaal geelachtig zijn, of waarvan de enige poten geel zijn, terwijl de rest groen is. De overwegend groene kleur wordt natuurlijk gebruikt als camouflage aangezien deze sprinkhanen perfect opgaan in een groen landschap. Zijn roofdieren, zoals vogels, hebben moeite om hem te zien.

Deze grote groene sprinkhaan kan worden verward met Tettigonia cantans, bekkensprinkhaan, wiens vleugels, omdat ze korter en breder zijn, de legboor niet bedekken. Het kan ook worden verward met Tettigonia caudata die zich echter onderscheidt door zeer zichtbare zwarte stekels op de achterste dijbenen.

Mannen en vrouwen Tettigonia viridissima zijn qua uiterlijk vergelijkbaar. Sommige verschillen stellen de oplettende waarnemer echter in staat ze te onderscheiden. Het stridulatie-orgaan van het mannetje (gelegen aan de basis van de dekschilden) heeft meestal een bruin patroon, maar ook hier zijn variaties en sommige exemplaren vertonen geen enkel patroon. Het lichaam van mannetjes is tussen 2,8 en 3,6 cm lang, terwijl dat van vrouwtjes langer is, tussen 3,2 en 4,2 cm. Vanzelfsprekend kan op het bereik van 3,2 tot 3,6 cm het onderscheid niet alleen op dit criterium worden gemaakt. Door de lengte van de vleugels te integreren, is dit insect behoorlijk imposant met een totale lengte van 6 cm. Vleugels gespreid, de spanwijdte bereikt 10 cm.

Een vrouwtje onderscheidt zich vooral van een mannetje door de vijzel, het eierleggende orgaan dat ook wel legboor of oviscapte wordt genoemd en dat ze achter op haar lichaam draagt. Het is duidelijk zichtbaar omdat het tussen de 2,3 en 3,2 cm meet. Het vormt zich als een steek waarin niet-kenners gemakkelijk een stekend orgaan kunnen identificeren dat hen kan bedreigen. Vanwege dit aanhangsel kan het vrouwtje de bijnaam “sabelsprinkhaan” krijgen. Maar deze benaming is op geen enkele manier kenmerkend omdat de vrouwtjes van andere soorten een soortgelijk orgaan vertonen en ook zo kunnen worden aangeduid.

Deze sprinkhaan is echter niet geheel ongevaarlijk, zowel mannelijk als vrouwelijk. Inderdaad, zonder agressief te zijn, weet hij zichzelf te verdedigen door te bijten. De mens die het ervaart, voelt meer of minder pijn, afhankelijk van de grootte van het insect en de gevoeligheid van de persoon. Dit verrast meestal meer dan dat het pijn doet. Om dit te voorkomen, moet je haar niet bang maken of haar in de palm van je hand houden. Als je een sprinkhaan moet vangen die bijvoorbeeld per ongeluk je huis is binnengekomen, kantel dan gewoon een bak om het insect te vangen (als de bak transparant is, ben je er zekerder van dat je hem hebt gevangen) . Je schuift dan onder de container, tussen het insect en de grond, een vel papier om het binnenin te blokkeren. Het enige wat je hoeft te doen is het buiten los te laten.

Door zijn grote vleugels kan hij vliegen, maar aangezien het aantoonbaar een zeer energie-intensief mechanisme is, beweegt hij zich liever door te lopen of springen en zijn vleugels te spreiden dan daadwerkelijk te vliegen. Dit is genoeg voor hem om struiken, struiken en bomen te verkennen op zoek naar voedsel.

De groene sprinkhaan (Tettigonia viridissima) is het een goede hulp voor de tuinman?

De grote groene sprinkhaan heeft een gemiddelde levensduur van 6 maanden. Hij leeft voornamelijk in kruidachtige gebieden zoals weiden, bermen en paden, bossige heggen, braakliggende terreinen, struiken, bomen en tuinen. Hij zoekt warmte en overwintert vanaf oktober. Het is vleesetend: dit is waar zijn interesse voor de tuinman ligt. Het voedt zich voornamelijk met andere insecten, larven, rupsen of volwassenen. Het is echter een omnivoor en eet, hoewel meer af en toe, planten. Het hangt allemaal af van de balans van zijn dieet.

Voor tuinders die tot generaties behoorden die niet op de hoogte waren van de veralgemening van pesticiden, stond de groene sprinkhaan erom bekend dat hij zich tegoed deed aan kevers, larven en volwassenen. Deze insecten waren een plaag voor aardappelgewassen omdat ze grote verslinders van aardappeltoppen waren. Bovendien legt een enkele vrouwelijke kever meer dan 3.000 eieren per seizoen. De kleine larven met zwarte kop malen, dankzij hun krachtige kaken, van de bladeren tot de stengels en gaan door de knol als deze uit de grond komt. Deze insecten worden ook gekenmerkt door onophoudelijke activiteit, zowel overdag als ’s nachts.

Tegenwoordig zijn de zorgen van de tuinman niet meer hetzelfde. Insectenbedreigingen hebben niet langer dezelfde omvang als in het verleden. De balansen van de insectenpopulatie zijn onmiskenbaar veranderd door het wijdverbreide gebruik van pesticiden. De populaties groene sprinkhanen zijn veel lager en alleen al met hun aanwezigheid is het niet meer mogelijk om een ​​uitbraak van ongedierte te stoppen. Het blijft een insect dat een echt nut heeft voor de tuinman en een extra werking heeft op insecten zoals de gaasvlieg, de oorwurm of loopkevers.

Sprinkhanen aantrekken of afstoten?

De groene sprinkhaan is dan ook een te beschermen insect in plaats van uit te roeien. Sprinkhanen zijn vooral dol op bepaalde planten zoals goudsbloemen. Een paar praktische tips helpen om van uw tuin een gastvrije plek te maken voor deze gastheren (en andere insecten, wat de biodiversiteit bevordert):

• Liever hoog maaien,
• Laat wilde gebieden, zelfs droge, in de tuin,
• Varieer de grootte van de heggen door struikgewas, struikgewas en hoge bomen te planten.

Maar zelfs als het zeldzaam is, kun je je soms binnengevallen voelen door sprinkhanen. Het mannetje striduleert de hele middag tot de schemering, en zelfs ’s nachts, tijdens de zomer en tot oktober om het vrouwtje aan te trekken. De stridulaties zijn krachtig. In dat geval raden we het gebruik van fytosanitaire producten af, waarvan de gevolgen altijd verder reiken dan de enige doeleinden waarvoor we ze gebruiken. Ook vindt u hier enkele tips en adviezen als u de in groten getale aanwezige sprinkhanen in uw tuin wilt bestrijden.

De aanwezigheid van kippen zal de aanwezigheid van sprinkhanen bevatten omdat gallinaceae op insecten jagen voor voedsel. Je kunt ook een val maken van een emmer met daarin een mengsel van water en suiker. Je oliet de randen van de bak om te voorkomen dat er insecten uitkomen. Door de gevangen insecten te inspecteren, meet u uw werkelijke impact op dieren in het wild en of deze echt effectief is in relatie tot het probleem dat u wilt aanpakken. Zo kun je de valkuil uit de weg ruimen als je oordeelt dat de effectiviteit ervan irrelevant of disproportioneel is. Tegen sprinkhanen is er ook sorghum. Sorghum tweekleurig is een gras dat wordt gekweekt voor zijn zaden en voer dat helemaal niet populair is bij sprinkhanen. Door ze her en der in je tuin of moestuin te planten, houd je ze natuurlijk op afstand.