De giraf, emblematisch zoogdier met een lange nek, waar en hoe leeft hij?

De giraffe is tegenwoordig het hoogste levende dier ter wereld met zijn verrassend lange nek en enorme poten. Even vertederend als verrassend vanwege zijn uitzonderlijke afmetingen, de giraf is een dier van de Afrikaanse savanne dat zowel kinderen als volwassenen in de ban houdt. Laten we in detail kijken wie dit emblematische zoogdier is en waarom het nu als een kwetsbare soort is geclassificeerd.

Giraffe: belangrijkste kenmerken

de GIRAFE (Giraffe camelopardalis) is een hoefdier dat behoort tot de familie van giraffentot de groep herkauwers en tot de orde van Paridigites of Artiodactyla (Artiocatyl). Deze laatste term betekent dat de giraf voeten heeft met een even aantal tenen. Het gewicht van het dier wordt gelijkmatig ondersteund door zijn 3e en 4e vinger.

Zijn lange nek bestaat uit slechts 7 wervels van elk 40 cm, de totale hoogte kan oplopen tot 5,80 m en het gewicht is maximaal 1100 ton voor een vrouw en 2 ton voor een man. Ze heeft kort haar. Zijn gevlekte of netvormige vacht is overwegend rood, maar zijn buik is roomwit. Zijn fijne staart meet tussen 0,70 en 100 cm en draagt ​​aan het uiteinde een borstel van zwarte haren. Ze heeft twee gezwellen op haar hoofd gemaakt van bot bedekt met huid en haar, maar deze zijn beter zichtbaar bij vrouwtjes omdat de mannetjes ze eraf trekken door te vechten. Het zijn deze gezwellen zijn ossicones. Sommige mannetjes hebben ook een kalkafzetting tussen hun twee ossiconen.

De giraf heeft een grijptong waarmee hij scheuten en bladeren van planten kan oppakken. Deze krachtig blauw gekleurde tong is 55 cm lang. Het is duidelijk de langste van alle hoefdieren. Zijn hart pompt bijna 60 liter bloed rond en weegt nog steeds 11 kg!

Het is een snel dier dat een topsnelheid van 56 km/u kan halen, dat wil zeggen, het beweegt de poten aan dezelfde kant tegelijkertijd naar voren. Giraffen slapen staand, tenzij ze zich veilig voelen, en hun slaaptijd is beperkt tot 120 minuten per 24 uur, bij voorkeur overdag, waarbij ze toch uiterst waakzaam blijven.

De levensverwachting van een giraf is ongeveer twintig jaar. Het enige potentiële roofdier van de volwassen giraf is de leeuw, maar met een enkele slag van zijn poot kan hij hem regelrecht doden. De giraffen zijn meer blootgesteld en moeten bang zijn voor de krokodillen die in de waterpunten worden gehouden, of zelfs voor de luipaarden, de hyena’s, de leeuwen en de lycaons. Deze roofdieren doden 75% van de giraffen jonger dan 3 maanden.

Giraf: eten

Het dieet van de giraf bestaat voornamelijk uit vlinderbloemige bladeren en de tere bladeren van bomen die het dier tot een hoogte van 6 meter kan dragen en waar andere dieren in de savanne niet bij kunnen. Hij eet ook in mindere mate peulen, bloemen, zaden en vruchten. Als er voedsel in overvloed is, kan een volwassen giraf tot 70 kg voedsel per dag consumeren, maar genoegen nemen met 7 kg/dag als het voedsel opraakt.

Ze drinkt maar één keer per dag, of zelfs om de twee dagen, omdat het voedsel dat ze eet in bijna al haar waterbehoeften voorziet. Om te drinken moet de giraf zijn poten spreiden en dan zijn knieën buigen. Ze kan deze positie niet lang volhouden.

Giraf: fokken

Seksuele volwassenheid bij giraffen verschilt per geslacht. Het is dus 5 jaar voor het mannetje, dat zich pas voortplant als hij 7 jaar oud is, en 3 tot 4 jaar voor het vrouwtje, hoewel ze pas een jaar later paart.

Giraffen kunnen zich op elk moment van het jaar voortplanten, maar het is meer in het algemeen tijdens het regenseizoen dat de bevruchting plaatsvindt, zodat de meeste giraffen (of giraffen) tussen de 5e en 8e maand van het jaar worden geboren.

De bronst bij het vrouwtje duurt een dag en herhaalt zich om de twee weken. Na de paring, dan een draagtijd van 457 dagen (ongeveer vijftien maanden), baart ze haar jongen. De giraf baart lopend of terwijl hij stilstaat maar staat. Hierdoor begint de kleine zijn leven met een val van 2 meter, wat een nekbreuk veroorzaakt maar gelukkig blijft het zeer uitzonderlijk!

De giraf is bij de geboorte 2 m hoog en weegt gemiddeld ongeveer 60 kg, aangezien sommige pasgeborenen 40 kg kunnen wegen en andere 80 kg. Het heeft al twee schedelaanhangsels die later ossicones zullen worden. In de 15 minuten die volgen op zijn geboorte staat hij al stevig op zijn lange pootjes en dat is beter voor hem, want het is de conditie sine qua non voor zijn moeder om hem te adopteren. Als hij niet opstaat, wordt hij ter plekke achtergelaten of vermoord door zijn eigen moeder.

Na het opstaan ​​is hij amper 1 uur oud als hij zijn eerste voer krijgt. Zijn moeder zal de eerste 2 weken haar ogen niet van hem afhouden, hooguit gaat ze zo’n twintig meter van haar kleintje vandaan. Ze is teder voor hem, stoot hem zachtjes aan en streelt hem. Ze communiceert met de jongere door middel van geluiden die mensen niet veel waarnemen (soort trilling). De band tussen moeder en baby is heel sterk.

De groei van de giraf gaat snel tijdens het eerste jaar, aangezien hij een goede meter nodig heeft en het is na 7 jaar dat hij zijn uiteindelijke grootte bereikt, dat wil zeggen minstens 5 meter.

Op een leeftijd van 21 tot 28 dagen worden babygiraffen die rond dezelfde tijd zijn geboren, bij elkaar gegroepeerd en de moeders waken om de beurt over de groep, zodat de anderen kunnen ronddwalen om te eten en te drinken. Elke moedergiraf is niet langer dan een dag afwezig en keert ’s avonds systematisch terug om haar baby te zoeken om hem borstvoeding te geven en zijn bescherming tijdens de nacht te verzekeren. Dit ritueel duurt lang, tot het spenen, wat varieert naargelang het geslacht. De mannetjes worden gespeend tussen 12 en 14 maanden en de kleine vrouwtjes tussen 12 en 16 maanden.

Elk nest heeft slechts één giraf. Het komt heel uitzonderlijk voor dat een giraf twee jongen verwacht. Elk vrouwtje kan elke 20 tot 30 maanden een nest krijgen.

Giraf: een kwetsbare soort

Het aantal giraffen is de afgelopen 35 jaar met meer dan 40% afgenomen. Het is volledig verdwenen uit de regio’s van West-Afrika en het aantal individuen is in het oosten met 60% gedaald. De giraffe is nu door de IUCN geclassificeerd als een kwetsbare soort. Tot de bedreigde diersoorten behoren de Maasai-giraf en de netgiraf, en tot de ernstig bedreigde diersoorten behoren de Kordofan-giraf en de Nubische giraffe. Roofdieren, jagers en stropers behoren tot degenen die verantwoordelijk zijn voor de stille verdwijning van giraffen. Dankzij dierentuinen over de hele wereld worden pogingen gedaan om de voortplanting van giraffen te bevorderen en inteelt te voorkomen. Het valt nog te hopen dat dit genoeg zal zijn om de soort te redden, maar de tijd dringt…