De duivelse kever of de gemarmerde kever, soms zeer invasief!

In de herfst zoekt het insect zijn toevlucht in onze huizen om zich tegen de kou te beschermen. De stinkwants is een plaag voor gewassen en veroorzaakt aanzienlijke schade in boomgaarden, moestuinen en landbouwgronden. Portret van een invasieve soort met een vieze geur.

De stinkwants, een geïntroduceerde soort

Duivelskever (Halyomorpha halys) ook wel marmorated stink bug genoemd, is een soort van hemipteran-insecten in de familie Pentatomidae. Oorspronkelijk afkomstig uit Zuidoost-Azië, werd het geïntroduceerd in Amerika en vervolgens in Europa (2007). Het insect, voor het eerst ontdekt in Frankrijk in 2012 (Elzas), werd vervolgens waargenomen in Parijs voordat een andere manier van kolonisatie opende in het zuiden van Frankrijk, vanuit Italië.

Een rugschild voor de gemarmerde stinkwants

Het lichaam van de stinkwants heeft een schildvorm, kenmerkend voor Pentatomidae. Zijn bruingrijze rug heeft een grote driehoek (scutellum) in het midden en is versierd met elytra bekleed met duidelijke patronen. Zijn kleine kop wordt verlengd door rechte antennes, verdeeld in 5 segmenten, en vertoont twee witte markeringen die typerend zijn voor de familie. Het afgeplatte deel (connexivum), dat zich zijdelings uitstrekt vanaf de buik, vertoont een opeenvolging van donkere banden en lichte banden. De soort is tussen de 12 en 17 mm lang en 7 tot 10 mm breed. Wanneer verpletterd of bedreigd voelt, scheidt de stinkwants een stinkende substantie af.

Bruine stinkwants: tot twee reproducties per jaar

In Frankrijk reproduceert de kastanjebruine stinkwants zich eenmaal per jaar in de zomer, maar kan tijdens bijzonder warme klimatologische omstandigheden een tweede reproductie uitvoeren. Om te paren houden de twee partners elkaar enkele uren vast aan het einde van hun buik. Na het paren legt het vrouwtje kleine trossen van 20 tot 30 eieren onder plantenbladeren. Tijdens het uitkomen, dat 3 tot 6 dagen later plaatsvindt, verschijnen de eieren in de vorm van kleine witte tot lichtgroene tonnetjes.

Stinkwants lymfe herkennen

In de gemarmerde stinkwants zijn er 5 nimfenstadia die met name worden gekenmerkt door een evolutie van kleuren:

• De zeer kleine nimfen, waarvan het bovenste deel is omgeven door fijne stekels, lijken op teken;
• De nimfen van het eerste stadium worden felrood, wat doet denken aan lieveheersbeestjes, en klonteren samen;
• Nimfen van het tweede stadium zijn duidelijk zwart;
• Oudere nimfen krijgen een peervorm. Hun gevlekte roestige buik wordt bruin naarmate ze ouder worden. Net als volwassenen zijn ze versierd met driehoeken op de buikrand en witte banden op de antennes.

De stinkwants, een invasieve soort

Wanneer de winter aan de horizon opdoemt, verlaat de kever buitenplanten om een ​​warmere schuilplaats te zoeken. Als het in het bos zijn toevlucht zoekt in dode bomen, in stedelijke gebieden, koloniseert het gewillig woningen. Meestal overwintert het insect op plaatsen die beschermd zijn tegen de kou, zoals scheuren in muren, zolders, kelders, garages, tuinhuisjes. Als de gelegenheid zich voordoet, nestelt de gemarmerde schildwants zich in groten getale in huizen, bijvoorbeeld in de plooien van gordijnen. Rond de maand april verlaat hij zijn winterslaapplaats om zich bij de planten te voegen waar hij zich zal voeden.

De gemarmerde stinkwants, insectenplaag

De stinkwants brengt aanzienlijke schade toe in boomgaarden (kersenbomen, appelbomen, perzikbomen, citroenbomen, perenbomen, hazelaars, frambozen, enz.) omdat ze gaan rotten door in de vruchten en takken te bijten om zich te voeden met hun sap. over een paar dagen. Het insect is dol op groenten en valt ook moestuinen aan (tomaten, aubergines, paprika’s, enz.) maar ook sierplanten die kleine bessen en struiken produceren. In agrarische omgevingen, waar het leggen van eieren in de loop van de tijd wordt gespreid, kunnen nimfen van verschillende ontwikkelingsstadia hetzelfde veld koloniseren (maïs en sojabonen in het bijzonder), evenals wijnstokken. Als zijn aanwezigheid invasief is, bijt de stinkwants niet en vormt hij geen gevaar voor de mens. In zeldzame gevallen kan het allergieën veroorzaken door het afweermechanisme te activeren. In tegenstelling tot de teek brengt hij geen ziektes over.

Weg met de bug-bug

In het land van herkomst kent de gemarmerde schildwants verschillende natuurlijke vijanden (spinnen, mieren, kleine solitaire wespen en bepaalde soorten vliegen) die hun eieren parasiteren. In Europa zijn zijn vijanden niet erg actief en zijn er geen radicale middelen om de verspreiding ervan te voorkomen. In deze context blijft preventie de beste oplossing. Het is daarom verstandig om de binnen- en buitenverlichting van woningen zoveel mogelijk te verminderen om deze niet aan te trekken. Tegelijkertijd is het een kwestie van alle kieren rond de ramen, deuren en kanalen dichten. Als de bruin gemarmerde stinkwants het huis al is binnengedrongen, blijft mechanische uitsluiting met keukenpapier de meest effectieve methode om er vanaf te komen. Als je een stofzuiger gebruikt, zorg er dan voor dat je de zak snel weggooit, want de vieze geur zal blijven hangen. Het wordt niet aanbevolen om insecticiden te gebruiken waartegen het insect relatief resistent is en die andere niet-schadelijke soorten zouden kunnen elimineren.