De caracal of woestijnlynx, een weinig bekende Afrikaanse katachtige

De caracal dankt zijn bijnaam woestijnlynx aan zijn vermogen zich aan te passen aan zijn omgeving. Zijn zandkleurige vacht biedt hem een ​​ideale camouflage in de halfwoestijnen en struikgewas savannes die hij vaak bezoekt. Deze gave van verborgenheid maakt de kat tot een bekwame en discrete jager.

Presentatie van de karakal

De karakal (karakal karakal) bijgenaamd woestijnlynx behoort tot de orde Carnivora en de familie Felidae. Deze Afrikaanse katachtige heeft een reebruine vacht – die wit wordt op zijn buik en keel – waardoor hij opgaat in het droge gras van de savannes die aan de rand van de woestijnen zijn geplant. Een dunne zwarte lijn loopt van zijn ooghoek naar zijn neus. Versierd met zwarte borstels, geven zijn lange spitse oren hem een ​​uitstekend gehoor. Zijn achterpoten, die langer zijn dan de voorpoten, en zijn slanke lichaam maken hem tot een uitstekende klimmer en springer. De onderkant van de voeten bedekt met haar vergemakkelijkt de bewegingen in het zand. De caracal is tussen de 60 en 91 cm lang en de schofthoogte varieert van 73 tot 78 cm. Het zoogdier weegt tussen de 6 en 19 kg.

De caracal koloniseert droge gebieden

De caracal komt voor in alle dorre streken van Afrika, vooral rondom de Sahara en in de Marokkaanse woestijn. Het beslaat struikachtige of dichtbegroeide savanneachtige gebieden, acaciastruiken, heuvels en droge bergen tot 3000 meter hoogte. De caracal koloniseert ook de halfwoestijnen en steppen van het Nabije en Midden-Oosten (Afghanistan, Saoedi-Arabië, India, Irak, enz.). Over het algemeen geeft het dier de voorkeur aan open gebieden bezaaid met struiken en rotsen van waaruit het zijn hinderlagen aanspoort.

De grote eetlust van de caracal

Afhankelijk van de regio’s waar de woestijnlynx leeft, bestaat zijn dieet voornamelijk uit reeën, gemzen, springbokken, antilopen, konijnen, hyraxen, eekhoorns, marters, marmotten, muizen, woelmuizen, vogels, apen, reptielen of vissen. In magere tijden kan de carnivoor tevreden zijn met Insecten, slakken, hagedissen, druiven of gras. Als de gelegenheid zich voordoet, kan hij schapen en gekweekt pluimvee aanvallen om aan zijn voedselbehoefte te voldoen, geschat op minimaal 2 kg vlees per dag.

De caracal-jachttechniek

Een goede klimmer, een geweldige springer en begiftigd met een goed gehoor, de caracal heeft alle troeven van een formidabel roofdier. Dankzij zijn getaande vacht waardoor hij zich kan camoufleren in hoog gras, jaagt hij zijn prooi op de uitkijk. Het dier is geduldig: het benadert zijn slachtoffer door over de grond te kruipen en springt dan, een paar meter bereikend, om het te vangen. De kat eet zijn prooi ter plekke op of hijst hem in een boom om hem rustig te proeven. Hij verbergt het soms ook en komt dan meerdere keren terug om het op te eten. Zijn indrukwekkende sprongen stellen hem in staat vogels midden in de vlucht te vangen.

De caracal, solitair en nachtelijk

Een nachtdier, de caracal beweegt zelden overdag of tijdens de koelste uren. Territoriaal van aard tolereert de kat de aanwezigheid van indringers op zijn domein, dat hij afbakent met zijn urine, uitwerpselen en krassen op bomen of takken. Hoewel solitair, kan het dier in paren of in groepen evolueren. Met een angstig temperament geeft de woestijnlynx de voorkeur aan vluchten boven vechten, maar als hij niet kan ontsnappen, weet hij zeer agressief te zijn, ook tegenover mensen.

De caracal paart en vertrekt dan

Voortplanting vindt het hele jaar door plaats met een piek die wordt waargenomen tijdens een overvloed aan wild die de oestrische cyclus van het vrouwtje genereert. Tijdens de ontmoeting begroeten de twee partners elkaar, snuffelen aan elkaar, waarna het vrouwtje haar keuze kenbaar maakt door een paar dagen (of niet) naast haar vrijer te blijven. Na de paring gaat de ouder op zoek naar een ander vrouwtje. De draagtijd duurt ongeveer 70 tot 80 dagen, daarna wordt het nest van één tot zes kittens geboren in een hol genesteld in een holle stronk, een kleine grot of een verlaten hol. De jongen worden blind geboren en openen hun ogen na ongeveer tien dagen. Als ze vanaf een leeftijd van zes weken vlees kunnen consumeren, blijven ze hun moeder vier maanden zogen. Ze worden onafhankelijk en verlaten hun moeder rond de leeftijd van 10 maanden.

Het gaat goed met de caracalpopulatie

Grote vleesetende zoogdieren zoals leeuwen, luipaarden, cheeta’s, hyena’s en wolven zijn de belangrijkste roofdieren van de caracal. Zijn jacht is in veel landen verboden, terwijl hij in andere niet aan enige bescherming is onderworpen. Boeren kunnen het dus onbeperkt slachten als ze het verantwoordelijk achten voor een aanval op kuddes. De katachtige is wijdverbreid in Afrika en wordt daarom door de International Union for Conservation of Nature (IUCN) geclassificeerd als “minst bezorgd”. In zijn natuurlijke omgeving heeft de woestijnlynx een levensverwachting van ongeveer 10 jaar en 20 jaar in gevangenschap.