De bruine kluizenaar, een zeer gevaarlijke spin

“Om gelukkig te leven, verborgen te leven”, dat is de filosofie van de duistere kluizenaar. Deze onopvallende spin verbergt zich overdag en komt ’s nachts tevoorschijn. Geconfronteerd met gevaar vlucht het verlegen dier het liefst, maar weet het zich te verdedigen indien nodig. Pas op voor de pijnlijke beet die kan leiden tot necrose van het huidweefsel! Close-up van een giftige spinachtige die niet graag lastig gevallen wordt.

Wie is de bruine kluizenaarspin?

De bruine kluizenaarspin (Loxosceles reclusa) is een spinachtige die behoort tot de Araneomorph-groep en de Scaridae-familie. Net als andere Loxosceles, wordt hij ook wel “violistenspin” genoemd vanwege de vorm van zijn kopborststuk die doet denken aan het snaarinstrument. Er zijn meer dan 100 soorten kluizenaarspinnen, waarvan de bruine de bekendste is. Het dier meet gemiddeld 0,8 tot 1 cm, waarbij het mannetje iets kleiner is dan het vrouwtje. Deze kleine spin wordt in ieder geval niet groter dan 1,5 cm.

Hoe ziet de bruine kluizenaarsspin eruit?

Zoals eerder gezien, draagt ​​de bruine kluizenaar een vioolvormig merkteken op zijn rug (de nek van het donkerbruine instrument wijst naar het bolvormige achterlijf van de spin). De rest van zijn lichaam is een uniforme lichtbruine kleur. Het dier onderscheidt zich ook door zijn zes ogen, gerangschikt in een halve cirkel van drie paar, vergeleken met acht ogen voor de meeste andere spinnen. De bruine kluizenaar is bedekt met fijne haartjes, ook op de poten, waardoor hij een fluweelachtige uitstraling heeft.

Bruine kluizenaar: is zijn beet gevaarlijk?

De bruine kluizenaar is over het algemeen niet agressief, tenzij hij gestoord wordt of zich bedreigd voelt. Vervolgens bijt het zijn slachtoffer met zijn korte hoektanden en injecteert het een cytotoxisch gif waarvan het kenmerk is dat het de cellen in de buurt van de beet direct doodt, waardoor necrose ontstaat. De intensiteit van de fysieke reactie hangt af van de hoeveelheid geïnjecteerd gif en de gevoeligheid van de getroffen persoon (kind, oudere persoon, patiënt, enz.). De zeer pijnlijke wond heeft soms wel twee maanden nodig om te genezen. In zeer zeldzame gevallen veroorzaakt de beet braken, misselijkheid, koorts, gedeeltelijke verlamming en zelfs de dood door falen van de bloedsomloop of nierfalen.

Kunnen we de bruine kluizenaar in Frankrijk ontmoeten?

De bruine kluizenaar komt voornamelijk voor in bepaalde Amerikaanse staten (centraal, zuid en middenwesten) evenals een zeer gelokaliseerd gebied van Mexico (oost) en Ontario, Canada (zuid en oost). De verspreiding van de spinachtige vindt plaats via verzendingen van goederen en opwarming van de aarde. De laatste jaren is de vraag gerezen naar zijn aanwezigheid in Frankrijk na de melding van vermoedelijke gevallen van beten in verschillende departementen (Hérault, Gard, Aude, Roussillon, Pyrénées-Orientales, enz.). In Meurthe-et-Moselle kwam een ​​slachtoffer op het punt zijn arm te amputeren, die uiteindelijk werd gered na vier operaties en een huidtransplantatie. Als het niet uitgesloten is dat commerciële uitwisselingen de invoer van de bruine kluizenaar in Frankrijk zouden hebben bevorderd, schrijven bepaalde experts de beten meer toe aan een andere violistenspin, de Loxosceles rufescens, een soort die officieel in Frankrijk is geregistreerd.

In welke omgeving leeft de bruine kluizenaarsspin?

Zoals de naam al doet vermoeden, is de kluizenaar een verlegen spin die de dag op het web doorbrengt en ervoor zorgt dat hij op een rustige plek weeft, niet recentelijk bewoond. Buiten vindt hij zijn toevlucht in donkere en droge ruimtes: onder boomstammen, stapels hout, stenen… Binnen isoleert hij zich graag in garages, zolders, schuren, kelders, vloeren of onder dekzeilen. De spinachtige schuilt ook in verpakkingen en andere kartonnen dozen en verlaat zo onvrijwillig zijn natuurlijke verspreidingsgebied tijdens een verzending van goederen.

Wat eet de bruine kluizenaarspin?

Het is ’s nachts, in alle veiligheid, dat deze woeste spin uit zijn vredige toevluchtsoord komt om zijn prooi te zoeken. De bruine kluizenaar volgt een vleesetend dieet, waaronder krekels, muggen, vliegen, kakkerlakken, zilvervisjes, kakkerlakken… en verschillende ongewervelde dieren die zijn omgeving delen. Hoewel hij een jager is, blijkt de spinachtige een aaseter te zijn, die geniet van dode insecten die hij tegenkomt tijdens zijn nachtelijke uitstapjes. Merk op dat de bruine kluizenaar maandenlang zonder eten of drinken kan, vooral in de winter wanneer voedsel schaars wordt.

Hoe plant de bruine kluizenaarsspin zich voort?

Bij de bruine kluizenaar loopt de voortplantingsperiode van mei tot juli. Het vrouwtje – dat tot vijf keer per jaar kan leggen – laat bij elke leg tussen de 40 en 50 eieren los, die ze vervolgens omsluit in een cocon van zijde. Na ongeveer een maand broeden komen de spinnen uit hun zak en blijven ze op het web van hun moeder om hun verschillende vervellingen te voltooien. Tijdens hun eerste levensjaar vervellen jonge spinachtigen tot zeven keer voordat ze volwassen zijn. Hun lange ontwikkeling hangt sterk af van de klimatologische omstandigheden en de beschikbare voedselbronnen. Nadat hij volwassen is geworden, leeft de bruine kluizenaarspin nog een tot twee jaar.