De boa constrictor, een grote slang die zijn levende prooi opeet

De boa constrictor dankt zijn naam aan zijn manier van jagen, constrictie. De grote slang wikkelt zijn lichaam rond zijn prooi en grijpt hem zo vast dat hij een snee in de bloedstroom veroorzaakt en vervolgens het bewustzijn verliest. Het reptiel kan dan zijn slachtoffer opeten, dood door een hartstilstand of levend en gewoon flauwgevallen.

Boa constrictor: een familie zonder gif

De boa constrictor (boaconstrictor) is een grote slang die behoort tot de klasse Reptielen en familie Boidae die ook anaconda’s omvat. Boids zijn vleesetende soorten zonder gif (aglyphs): ze doden hun prooi door hem in hun ringen te omsluiten totdat ze de bloedcirculatie afsnijden en immobiliseren om hem te kunnen inslikken. De grootte van de boa constrictor varieert naargelang het geslacht tussen 1,50 m en 3,50 m voor een gewicht van 6 tot 16 kg. De grootste geregistreerde exemplaren waren 4 m lang en wogen tot 40 kg.

Storende kleuring voor de boa constrictor

Dit massief uitziende reptiel heeft een lichtbruine tot lichtbruine geschubde huid met verschillende donkere tot donkerrode dwarsbanden afgewisseld met lichte vlekken. De afwisseling van patronen met onregelmatige contouren, het mengen van crème en donkere tinten, biedt het een perfecte camouflage in zijn natuurlijke omgeving. Zijn kleine, langgerekte, driehoekige kop, duidelijk gescheiden van de nek, heeft een krachtige kaak, een gevorkte tong en scherpe, naar achteren gebogen tanden. De boa constrictor heeft geen uitwendig oor en is doof, maar neemt de trillingen van de grond waar via de gehoorbeentjes van het binnenoor.

Een vochtige habitat maar niet te veel

De boa constrictor komt zowel in Midden- en Zuid-Amerika als in West-Indië voor. Het bezet de oerwouden, de vochtige tropische wouden, de savannes en de cultuurzones, zoals het suikerriet. Hoewel het zelden het water bezoekt – gekoloniseerd door zijn neef de anaconda – leeft het grote reptiel niet ver van meren en rivieren, altijd onder de 1000 m hoogte. Deze slang evolueert zowel in de bomen als op de grond waar hij zich verbergt in verlaten holen, hoog gras, onder rotsen of in boomholten.

Het wapen van de boa: vernauwing

De vleesetende boa constrictor eet kleine zoogdieren zoals muizen, ratten, eekhoorns, mangoesten, opossums, vleermuizen, apen, maar ook vogels en reptielen (leguanen, hagedissen). De slang lokaliseert zijn prooi door hun geuren, hun trillingen op de grond en de luchtverplaatsingen veroorzaakt door hun bewegingen. Dan voert hij een oogverblindende ontspanning van zijn lichaam uit met zijn mond wijd open om zijn slachtoffer met zijn slagtanden vast te houden. Hij wikkelt zich dan om haar heen en knijpt in haar zolang hij de hartslag voelt. In staat om een ​​druk van meer dan 3 ton uit te oefenen, voltooit de boid zijn doel door zijn ribbenkast samen te drukken. Door de onsamenhangende kaak van de boa constrictor kan hij een dier in zijn geheel doorslikken. De absorptie duurt enkele uren, afhankelijk van de grootte van de prooi en het externe oppervlak (veren, schubben, haar, enz.), en de spijsvertering kan tot 5 dagen duren.

De boa constrictor, een grote eenling

De bevroren look van de slang komt door het vaste en transparante ooglid wat aan het oog gelast is. De verticale pupil geeft het een grote scherpte van nachtzicht of wanneer het licht zwak is. De boa constrictor kan dus ’s nachts in het donker jagen en de hele dag rusten. Ondanks zijn angstaanjagende uiterlijk is het reptiel niet begiftigd met een agressief temperament. Aan de andere kant, als hij gestoord is of zich bedreigd voelt, aarzelt hij niet om zichzelf te verdedigen. Zoals eerder gezien, heeft de boa constrictor geen gifklier, maar hij is in staat om te doden door vernauwing, inclusief een mens.

Slangen vrijgelaten in het wild

Volwassen rond de leeftijd van 19 maanden, probeert de boa constrictor te paren van januari tot april. Na de dracht van 4 tot 6 maanden baart het vrouwtje tot 50 slangen. Bij deze levendbarende soort worden de jongen reeds gevormd geboren. Ze worden geboren in een transparant membraan gevuld met een kleverige, lichtgele vloeistof. Zodra ze de envelop verlaten, wagen ze zich rond en moeten ze voor zichzelf zorgen. Ze eten een aantal dagen niets, de tijd om erachter te komen hoe ze zichzelf moeten voeden. De pasgeborenen meten dan 45 tot 60 cm voor 50 tot 60 g en hun eerste vervelling vindt 2 weken later plaats. In 16 maanden bereiken de jongen bijna 1 m voor een gewicht van 1 kilo.

De boa constrictor, een minder bedreigde soort

Als jonge boa constrictors de potentiële prooi zijn van vele roofdieren zoals bepaalde roofvogels, kent de volwassen slang – wiens formaat een afschrikmiddel is geworden – maar één vijand: de jaguar. Het reptiel – relatief algemeen in zijn hele verspreidingsgebied – staat vermeld in bijlage II van het Verdrag inzake de internationale handel in bedreigde diersoorten (CITES). Bijlage II bevat dieren die, hoewel ze momenteel niet met uitsterven worden bedreigd, dat wel kunnen worden als hun handel niet strikt wordt gecontroleerd. Het grootste gevaar dat op boids weegt, blijft de vernietiging van hun natuurlijke habitat door ontbossing. De levensverwachting van de boa constrictor is 20 jaar in het wild. Het record voor een lang leven is in handen van Popeye, een voormalige bewoner van de Philadelphia Zoo die meer dan 40 jaar oud werd.