Darwins vos, bedreigde bosvos

De Darwinvos is een kleine hondachtige die slechts 4 kilo weegt. Het is een endemisch zoogdier in Zuid-Amerika en verbergt zich in de dikke, vochtige bossen van Chili. De Darwinvos, een eenzame soort met weinig bekende gewoonten, zou heel goed kunnen verdwijnen als er geen instandhoudingsmaatregelen worden genomen. Close-up van een alleseter opportunistisch die zich voedt met zowel fruit als Insecten, schaaldieren of aas!

Wie is de vos van Darwin?

Darwins vos (Lycalopex fulvipes) is een vleesetend zoogdier dat behoort tot het geslacht Lycalopex, een Zuid-Amerikaanse hondachtigen die telt 5 andere soorten :

• Magellan’s vos (Lycalopex culpaeus);
• De Argentijnse grijze vos (Lycalopex griseus);
• De Vos van Aszara (Lycalopex gymnocercus);
• De zuidelijke woestijnvos (Lycalopex securae);
• De grijze vos (Lycalopex vetulus).

Wat is de oorsprong van Darwins vos?

De vos van Darwin werd voor het eerst waargenomen in 1834, op het eiland Chiloé – voor de kust van Chili – door de natuuronderzoeker Charles Darwin. De wetenschappelijke naam komt van het Griekse lúkos (wolf) en alopex (vos), letterlijk “vossenwolf”. Tot de ontdekking in de jaren zeventig van een kleine populatie op het continent, in het Nahuelbuta National Park, werd de Darwinsvos beschouwd als een ondersoort van de Argentijnse grijze vos. In 1990 maakten genetische analyses het mogelijk om de twee soorten definitief te splitsen. U moet weten dat tijdens de late Pleistoceen-periode (ongeveer 126.000 tot 11.700 jaar v.Chr.) het eiland Chiloé door een landbrug met het Chileense vasteland was verbonden. Dit werd tijdens de laatste ijstijd, 15.000 jaar geleden, onder water gezet door de zee, waardoor er ijs ontstond. 2 populaties verschillende soorten Darwins vossen: het ene eiland, het andere continentaal.

Hoe herken je de vos van Darwin?

De kleine Chileense hondachtigen zijn ongeveer 55 cm lang en wegen tussen de 2 en 4 kg. Zijn gezicht heeft een korte, dunne snuit, versterkt door een tamelijk rond voorhoofd. Zijn slanke lichaam wordt verlengd door een borstelige staart van ongeveer 22 cm en zijn poten zijn lager dan die van andere soorten. Darwins vos draagt ​​een jas donker bruin, met rode gebieden op de schedel en het gezicht. We merken witte vlekken onder de kin, langs de onderkaak, op het ventrale deel en op het bovenste binnengebied van de benen. De soort vertoont geen uitgesproken seksueel dimorfisme.

Wat eet Darwins vos?

De vos van Darwin is een eenzame jager generalistisch en opportunistisch eetgedrag. Het menu varieert inderdaad afhankelijk van de seizoenen en de beschikbaarheid van voedsel. Analyse van de uitwerpselen suggereert dat de insecten vormen de meest voorkomende prooi, naast kleine zoogdieren zoals knaagdieren. Daarna volgen vogels, Amfibieën, hoefdieren, reptielen en buideldieren. Opgemerkt wordt dat de bevolking op het eiland Chiloé vaak consumeert schaaldieren gestrand op oceaanstranden. Darwins vos vult zijn menu aan met plantaardig voedsel zoals fruit, bessen, granen en zaden. De hond kan ook opstijgen aaseter en hoewel ze alleen jagen, kunnen verschillende individuen zich rond hetzelfde karkas verzamelen.

Waar woont de vos van Darwin?

De Darwinvos is een soort die endemisch is in Chili, waar hij wordt verspreid 2 gebieden geografisch verschillend. Het dier bevindt zich in een leefgebied dat voldoet aan zijn vitale behoeften op het gebied van voedsel en voortplanting:

• Nationaal Park Chiloé, op het eiland Chiloé. Hier wordt de omgeving in het noorden en oosten gekenmerkt door bewoonde en gecultiveerde gronden. Aan de westkust beslaat de hondachtigen een gebied dat bestaat uit naaldbossen en zandduinen;
• Nahuelbuta Nationaal Park, aan de continent. Hier leeft de vos in een bos rijk aan araucaria’s en beuken, tot 1400 m boven zeeniveau. Hij bezoekt af en toe open weilanden.

Recente waarnemingen suggereren dat het continentale verspreidingsgebied van het dier mogelijk is uitgebreid. De verspreiding ervan zou zich uitstrekken langs het kustreservaat Valdivia, een dicht, zeer vochtig bos, gedomineerd door fruitbomen van de Myrtaceae-familie. Er wordt ook gezegd dat Darwins vos aanwezig is tussen de rivieren Bueno en Maullín, terwijl er individuen zijn gesignaleerd ten noorden van het meer van Llanquihue, in de uitlopers van de Andes.

Wat is de levensstijl van Darwins vos?

De Darwinvos is overdag net zo actief als ’s nachts. In gebieden waar de Argentijnse grijze vos aanwezig is, komt hij vaker voor nachtelijk om te voorkomen dat hij zijn voedselconcurrent tegenkomt. De hondachtige vertoont geen territoriaal gedrag of agressie jegens soortgenoten die in zijn leefruimte leven. Buiten het broedseizoen is de Chiloé-populatie solitair, terwijl op het vasteland paren bestaan samen blijven het hele jaar door en delen hun territorium met de jongen van voorgaande jaren. Alle gezinsleden gaan nauw met elkaar om en vallen elkaar niet aan. Het in stand houden van een familiegroep kan worden beïnvloed door de schaarste aan middelen.

Hoe plant Darwins vos zich voort?

Genetische analyses hebben aangetoond dat de Darwinvos niet hybridiseert met andere soorten van het geslacht Lycalopex. De reproductiewijze van deze soort monogaam
is slecht beschreven en is slechts gebaseerd op een paar observaties. Deze melden dat ze in de Australische lente paren: in oktober werden lacterende vrouwtjes gezien, evenals vossenwelpen die het hol met hun ouders verlieten. December. Een nest bevond zich 2 meter diep in de rotsholte van een araucariabos, en een jong werd gevonden in de holte van een rotte boomstronk. We weten dat de vos na een draagtijd van ongeveer 2 maanden een nestje van 2 tot 3 jongen baart, die rond februari gespeend worden. De eerste weken blijft de moeder in het hol en beweegt heel weinig. Vanaf het spenen brengt ze minder tijd door met haar nakomelingen en zijn er de meeste interacties agressief. Het mannetje neemt dan het roer over, neemt deel aan het onderwijs en is meer dan het vrouwtje geneigd om voor de jongen te zorgen, met ze te spelen en ze te verzorgen.

Waarom staat het op de rand van uitsterven?

De populatie van de Darwinvossen wordt geschat op ongeveer 500 individuen op het eiland Chiloé en ongeveer honderd op het Chileense vasteland. In deze context heeft de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) de hondachtigen geclassificeerd als “kritisch gevaar” op de rode lijst van bedreigde soorten. Predatie op Darwins vossen is in de literatuur niet beschreven, maar de poema zou zowel een potentieel roofdier kunnen zijn als grote roofvogels op jonge dieren. De aanwezigheid van honden (gedomesticeerd of wild) in het Nahuelbuta National Park lijkt de grootste bedreiging te vormen voor het voortbestaan ​​van de soort in de vorm van ziekten of directe aanvallen. Op het eiland Chiloé lijkt de Darwinvos relatief beschermd tegen dit risico, maar bepaalde exemplaren worden illegaal in gevangenschap gehouden omdat huisdieren. Verstedelijking, de aanleg van wegeninfrastructuur en ontbossing verkleinen het bereik van de hondachtigen. Hoewel het dier niet commercieel wordt gebruikt, zijn er gevallen van stroperij en vervolging van fokkers die bang zijn voor aanvallen op hun pluimvee.

Is de vos van Darwin beschermd?

Er worden acties ondernomen om de hond te helpen overleven, te beginnen met de anti-stroperijwetten die in 1929 in Chili werden ingevoerd. Zijn aanwezigheid in beschermde gebieden (nationale parken) wordt versterkt door toezicht houden, heeft tot doel het probleem van zwerfhonden te beperken. Tegelijkertijd worden reproductieprogramma’s uitgevoerd, met name in het Temuco Zoölogisch Park. Er wordt nog steeds onderzoek gedaan op plaatsen die nog niet zijn onderzocht en waar exemplaren kunnen voorkomen. De Darwinvos staat vermeld in bijlage II van de Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora (CITES). Zijn levensverwachting is 7 jaar.

Door Nathalie Truche – Gepubliceerd op 02/11/2024