Communicatie tussen katten: wanneer moet je ingrijpen om problemen te voorkomen?

Wanneer twee katten hetzelfde territorium delen, kunnen hun belangen uiteenlopen. Als de spanningen oplopen, kunnen katachtigen zich aanpassen, maar ook in conflict komen. Dit zou dan tot indrukwekkende gevechten kunnen leiden. Ontdek wat de oorsprong en mechanismen van een geschil tussen kattenwanneer en hoe in te grijpen en preventiemiddelen.

Er kunnen conflicten ontstaan, maar een ramp is het niet!

Het feit dat katten ruzie maken, betekent niet dat ze daarna niet meer vreedzaam samen kunnen leven. Vaak zijn woordenwisselingen bedoeld om de relatie weer in evenwicht te brengen, uiteenlopende belangen op te lossen of te reageren op een externe bron van stress. Katten stellen een gedragscode op met betrekking tot hulpbronnen: rust- en speelplaatsen, voedsel, kattenbak, menselijke aandacht, enz. Soms kan een poot of een gegrom weggaan plaats de soortgenoot op zijn plaats
die deze code door onoplettendheid, onoplettendheid of ongeduld niet langer respecteert en de informeel gestelde grenzen overschrijdt. Deze spanningen zijn geen teken van oorlog of haat. Lichte en gespreide argumenten zorgen ervoor dat katten dat kunnen hun grenzen beter te begrijpen en bijbehorende verwachtingen.

Soms zijn ruzies het gevolg van externe factoren : geluiden, bewegen, komst van een nieuw dier of mens… Dit zorgt voor stress. Gevechten zijn daarom niet altijd het gevolg van onverenigbaarheid.

Ten slotte komt het voor dat we een gevecht waarnemen terwijl dat niet het geval is gewoon een spel. Katten kunnen inderdaad gedrag aannemen dat lijkt op een confrontatie met pootjes, rollen en miauwen, zonder boos te worden. Ze spelen, engageren en testen elkaar. Subtiele signalen laten ons het spel herkennen: katten zijn afwisselend prooien en jagers, ze vertonen geen staat van stress en keren na het gevecht vrij snel terug naar hun gebruikelijke activiteiten. Als een van hen er genoeg van heeft, vertrekt hij vaak zonder dat de ander hem achtervolgt.

In deze context beter niet ingrijpenDit kan onnodige stress veroorzaken en eenvoudige meningsverschillen of spelletjes in echte conflicten veranderen.

Wat zijn de stadia van kattenconflicten?

Een gevecht volgt vaak hetzelfde patroon. In eerste instantie voel je de sfeer gespannen tussen de hoofdpersonen. De katten mijden elkaar en kijken elkaar al van een afstandje aan. Ze hebben de neiging hun territorium meer af te bakenen, niet alleen om zichzelf gerust te stellen, maar ook om hun grenzen af ​​te bakenen (wrijven, krabben, enz.). Dit is een fase die eigenaren niet merken, omdat het is niet gewelddadig, maar eerder subtiel.

Wanneer het conflict naar de volgende fase gaat, is dat het geval duidelijker : de uitwisselingen zijn niet langer twijfelachtig. Grommen, huilen, agressieve houdingen zoals het slaan van de staart, versnelde ademhaling, platte oren, soms rechtopstaand haar en directe blik…

Het komt voor dat de ene kat, de meest dominante, het pad van een andere kat blokkeert om hem te dwingen zich in een hoek te werpen. Het aldus gedomineerde dier zal niet langer toegang hebben tot zijn voedsel of zijn nest. Als hij niet toegeeft en aandringt op toegang tot hulpbronnen, kan er een fysieke confrontatie plaatsvinden: schelle kreten, rollen, klauwen en tanden. Dieren kunnen elkaar verwonden, waardoor veterinaire zorg nodig is.

Wat kun je doen als er oorlog uitbreekt?

Over het algemeen wordt het door gedragsdeskundigen sterk afgeraden om tussenbeide te komen in een gevecht tussen katten om twee redenen: je loopt niet alleen het risico gewond te raken, maar je laat ook niet toe dat het evenwicht tot stand komt en de ruzie kan opnieuw beginnen zodra je rug is beschadigd. draaide.

Neem maximale voorzorgsmaatregelen

Soms is de situatie zo ernstig dat het nodig is de aangevallen kat te helpen. U moet dan voorzorgsmaatregelen nemen om te voorkomen dat de situatie erger wordt. Grijp alleen in als je echt gevaar ziet voor katten: bij schril gehuil en reëel risico op lichamelijk letsel.

Om de katten te scheiden, plaats jezelf niet in het midden en grijp ze niet met uw handen vast. Neem een ​​neutraal voorwerpzoals een kussen, krant of dikke doek en zwaai hiermee over de katten. Dat kan ook een hard geluid maken (handen klappen, een voorwerp laten vallen). De strijdende partijen moeten bang zijn en wegrennen, ieder voor zich. Eenmaal gescheiden, blokkeer dan de toegang, zodat ze elkaar pas weer ontmoeten als ze hun kalmte hebben herwonnen. Als iedereen een plekje voor zichzelf vindt, zal de spanning afnemen, omdat ze als territoriale dieren gerustgesteld zullen zijn om alleen te zijn in hun omgeving.

Hoe achteraf omgaan en herhaling voorkomen?

Zoek na het argument naar de trigger. Pas indien mogelijk de omgeving hierop aan. Misschien hebben ze geen zwerfvuil? Weet dat je er één meer nodig hebt dan het aantal katten. Als u twee katten heeft, zijn drie kattenbakken het benodigde aantal. Hetzelfde geldt voor drinkbakken, krabpalen, rustplekken. Hoe meer middelen katten hebben, hoe minder ze vechtenomdat het doorgaans de toegang tot de hulpbron is die het conflict veroorzaakt.

Als de ruzies ondanks uw aanpassingen aanhouden, begin dan helemaal opnieuw met het protocol voor het introduceren van een nieuwe kat. Misschien heb je de stappen niet gevolgd of waren ze te snel. Houd uw katten enkele dagen gescheiden (terwijl u het grootste deel van het territorium aan de oudere kat overlaat) en wissel vervolgens geuren uit door van kamer naar kamer te gaan. Introduceer dan korte, begeleide bijeenkomsten, gekoppeld aan een positief element: geef ze bij elke bijeenkomst bijvoorbeeld iets lekkers. Doe het eerst met een barrière tussen hen in, zodat ze elkaar kunnen zien zonder elkaar aan te kunnen raken, en open dan beetje bij beetje de toegang. Ze moeten dus geleidelijk aan elkaar wennen. Te snelle introducties moedigen gevechten aan. Pas het tempo aan aan hun persoonlijkheid en reacties, aangezien elke kat anders is.

Hoe het risico op gevechten beperken?

Preventie is de beste vechtstrategie tegen katten. Het is gebaseerd op 3 punten om spanningen te minimaliseren:

• Een geleidelijke introductie van de nieuwkomer bij de oudere kat
• De ontwikkeling van een vreedzaam gebied
• Het antwoord op ieders behoeften

Katten houden niet van veranderingen en zijn gehecht aan hun territorium. Het ondersteunen van de nieuwkomer vereist flexibiliteit. We moeten daarom de eigenaar van het pand voorbereiden op het accepteren van een nieuwe manier van leven, gebaseerd op het delen van het grondgebied. Daarom moet de nieuwe kat eerst een paar dagen in een kamer worden opgesloten, zodat hij niet alleen de geuren van het huis kan absorberen, waardoor hij vertrouwder wordt voor de neus van de andere kat, maar ook om bereid beide dieren voor om onder hetzelfde dak te leven.

Wat de lay-out betreft, het is noodzakelijk concurrentie om hulpbronnen vermijden. Elke kleine kat moet daarom zijn eigen kattenbak, zijn voerbak, zijn rustige plek, zijn rustplaats, zijn krabpaal hebben. Niets zal hen ervan weerhouden om ze later te delen, ze zullen zichzelf organiseren. Dieren moeten ook profiteren van stimulatie (krabpalen, speelgoed, schuilplaatsen) die op hun instinct reageren en hun stress verminderen. Een minder gestresste kat is toleranter.

Luister ten slotte naar hun behoeften. Sommigen zijn minder sociaal dan anderen. Respecteer hun voorkeuren en eventueel gebruik feromoonverspreiders of sprays die sommige katten kalmeren (niet allemaal). Schenk aandacht aan iedereen (en niet meer aan het nieuwe kind) om geen frustratie te creëren.

Als conflicten ondanks uw inspanningen blijven bestaan, raadpleeg dan een gedragsdeskundige of dierenarts die u op een persoonlijke manier zal helpen.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 01/09/2025