Cat Personality: The Dominant, Wat Kenmerkt Hem?

Bepaalde gedragingen van onze katten suggereren dat ze zeker “leiders” zijn, de dominante van hun soort. Maar waarom denken we soms dat en is het echt een goede interpretatie? Laten we het hebben over dit artikel van Mythe van dominantie bij katten.

De tekenen die ons doen denken dat onze kat dominant is

Veel gedragingen van onze katten op dagelijkse basis dwingen ons soms om haastig te concluderen dat ze domineren.

Ze gaan naar bed op onze bezittingen (kleding, tijdschriften, computers, enz.).
Ze luisteren nergens naar als we met ze praten, zelfs we negeren ons helemaal.
Als je met verschillende katten woont, “jagen” anderen op toegang tot middelen: rust, zwerfvuil, kom, knieën van hun mensen, enz.
Ze plassen overal, vooral buiten het nest.
Ze laten objecten vallen en zien ons zelfs ophalen.

Denken dat dit gedrag echter een dominant temperament weerspiegelt, is antropomorfisme. We hebben de neiging om ons eigen menselijk gedrag op onze dieren te projecteren. We hebben daarom een bevooroordeelde kijk op de manieren om van onze metgezellen te handelen, die ons helaas soms aansporen om beslissingen te nemen die in strijd zijn met hun welzijn. Het is ook antropomorfisme dat ons doet zeggen dat onze katten jaloers, wrokkig, smerig of zelfs bescheiden zijn. Vergeet niet dat dominant zijn betekent autoriteit uitoefenen over iemand, met name het gebruik van intimidatie- en agressiviteitstechnieken.

De kat is echter niet van nature een sociaal dier. Buiten de broedperiode zijn katten nogal eenzaam. Ze hoeven daarom niet instinctief een hiërarchie tussen hen te creëren, en daarom bewijzen hun dominantie of indiening. Als ze geen piramidale organisatie tussen hen hoeven te creëren, zullen ze het nog minder doen met mensen of andere levende wezens, met wie ze niet in concurrentie zijn om middelen.

De dominante kat is eigenlijk een marker kat

De meeste gedragingen die we nemen voor overheersing zijn eigenlijk Markeergedrag. De markering is volledig natuurlijk bij katten. Alle katten zijn markers, ongeacht ras, geslacht of leeftijd.

De markering heeft verschillende functies, maar het is vooral een communicatiemiddelen. Het gebruikt eerst olfactorische tekens via feromonen (deze chemicaliën die door het lichaam worden uitgescheiden en die katten kunnen ontcijferen). Maar het omvat ook horen of visuele tekens. De markering stelt de kat in staat om informatie te geven over zijn humeur, zijn seksuele toestand, de afbakening van zijn territorium. Tegelijkertijd helpt het het dier om te kalmeren, vertrouwd en gerust te stellen van objecten of andere levende wezens.

Er zijn 4 specifiek markeringsgedrag.

Urinemarkering en uitwerpselen. Wanneer de kat zijn behoeften doet, stort hij op markeringssignalen om met zijn paren te communiceren.
De griffades. Wanneer de kat zijn klauwen maakt, op een boom, op zijn gewone kras of op de armleuning van de bank, is het van de gelegenheid gebruik om zijn grondgebied te markeren en feromonen te storten.
Wrijving. Je hebt per se waar je kat tegen je benen wrijft, tegen een object of tegen een meubelstuk. Dit stelt hem hier opnieuw in staat om feromonen te storten die nuttig zijn voor zijn communicatie.
De posities van ruimtebelasting. Dit zijn het minst bekende middel om te markeren, maar die echter zeer wijdverbreid zijn. Wanneer de kat op een object gaat of op de grond rolt, is het een manier voor hem om de ruimte te markeren.

Als we denken dat onze kat ons wil laten zien “wie is de chef -kok” door te gaan slapen in het boek waar we doorheen bladeren, blijkt dat hij daadwerkelijk markeringsgedrag beoefent.

Als alle katten ze gebruiken, zijn sommige katachtigen meer markeringen dan andere. En het zijn vaak zij die we nemen voor dominators.

Andere motivaties die bewijzen dat de kat niet dominant is

Soms het gedrag van Kat die we denken aan dominante Kan ook om andere redenen worden verklaard.

Comfort

Net als honden zijn katten opportunisten. Dit betekent dat ze van hun omgeving zullen profiteren om positief te verkrijgen en alles te ontvluchten dat negatief genereert. In sommige gevallen kan kattengedrag alleen worden bepaald door zijn verlangen naar comfort. Als hij naar bed gaat op je bed, in de gootsteen, op je schoenen of zelfs op je gezicht … is het niet om zijn dominantie te zitten, maar omdat het plaatsen zijn die gezellig, heet of fris worden geacht, waar hij zich veilig voelt, waar hij zich goed voelt.

Het verzoek om aandacht

Onze katten zijn intelligent en leren door verpakking. Een actie = een resultaat. De kat is inderdaad behoorlijk in staat om het verband te leggen tussen een bepaald gedrag en de onmiddellijke emoties die het gevolg zijn. En dit is wat betekent dat we helaas soms helpen om ongewenst gedrag te verankeren. Het verkrijgen van onze aandacht en interacties met ons wordt vaak als positief beschouwd voor de kat. En dit, zelfs als we rommelen, dat we zuchten, dat we onze ergernis tonen. Omdat de kat concludeert dat dergelijk gedrag = aandacht verkregen, interactie.

Neem een concreet voorbeeld: als je kat begint te krassen op je favoriete tapijt, reageer je (door ermee te praten, te rommelen, het te dragen …), zal hij weten dat hij alleen opnieuw hoeft te beginnen om dezelfde aandacht te krijgen. Het is daarom geen manier om uw dominantie te tonen, maar om een positief resultaat te genereren.

Gebrek aan socialisatie of trauma

Ten slotte kunnen bepaalde katten extreme reacties hebben die ons kunnen doen denken aan intimidatiepogingen, om hun dominantie te tonen. Dit is met name het geval wanneer ze agressief, bijten of krassen zijn. De reacties en temperamenten van onze katten zijn het gevolg van vele factoren: ras, maar ook socialisatie, levensstijl of zelfs onderwijs.

Vroeg spenen kan dus sociale problemen verklaren, evenals een traumatische ervaring in het verleden. Ofwel de kat zou de codes niet hebben geleerd om zich goed te gedragen in de samenleving, of een slechte ervaring heeft hem ertoe aangezet om zich aan te passen om te overleven.

Hoe leg ik uit dat mijn kat de andere keleins van het huis domineert?

Zoals we hebben gezegd, leven katten niet op natuurlijke wijze in groepen en hebben daarom niet nodig Creëer hiërarchie. Hoe zit het wanneer katten “gedwongen” zijn om samen te wonen, om samen in hetzelfde huis te wonen? In dit geval is het hier opnieuw de meeste marker die zal passeren voor de dominante.

Dan zal het eerder een verschil in temperament zijn. Net als bij mensen heeft elke kat zijn eigen: sommige zijn levendig wanneer anderen stiller zijn, sommige zijn zeer gemotiveerd als anderen meer onthecht zijn. Om samen te wonen, zullen katten effectief bepaalde sociale codes toepassen en concessies doen, maar het is niet de implementatie van macht of dominantie.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 13/05/2025

Lees verder: 270 vrouwelijke kattennamen