Canine vestibulair syndroom: oorzaken, symptomen, behandelingen

Houdt uw hond plotseling zijn kop opzij? Lijkt hij “dronken” en wankelt hij? Hij draait abnormaal in cirkels en zijn ogen maken bewegingen die u vreemd lijken? Uw viervoeter lijdt mogelijk aan het vestibulair syndroom, een reeks symptomen die kenmerkend zijn voor schade aan het binnenoor. Dit kan een teken zijn van een kleine ziekte, of juist van een ernstiger pathologie.

Ontdek wat het vestibulair syndroom van de hond is, de oorsprong ervan, wat de kenmerkende symptomen zijn en de verschillende behandelingen.

Wat zijn de kenmerkende symptomen?

Het vestibulaire systeem zit in het oor en helpt uw ​​huisdier het evenwicht te bewaren bij het bewegen van zijn hoofd of lichaam. Het stelt honden ook in staat, net als mensen, hun weg te vinden in hun omgeving en alles om hen heen te lokaliseren in relatie tot hun lichaam. Het stuurt een bericht naar de hersenen die de lichaamshouding aanpassen om in balans te blijven. Dus wanneer het binnenoor of de hersenen een afwijking vertonen, identificeert de hond zich niet langer correct in de ruimte.

Het syndroom resulteert in een verlies van evenwicht. Dit is de reden waarom de hond zijn kop opzij zal kantelen of wankelen. Soms kan hij ook overgeven omdat hij duizelig is. Sommige honden draaien zichzelf om of vallen zelfs en vertonen een abnormale blik (nystagmus genoemd). Dit leidt tot stress bij het dier en zijn ademhaling wordt aangepast, vaak versneld.

Al deze aandoeningen lijken op de symptomen van een beroerte, maar vormen het vestibulair syndroom. Dit laatste is op dat moment over het algemeen minder ernstig, maar het is essentieel om met spoed een dierenarts te raadplegen, met name voor het verkrijgen van een differentiaaldiagnose.

Wanneer de hersenen zijn aangetast, wordt verlamming van de benen het vaakst waargenomen bij dieren. Als het ter hoogte van het binnenoor is, blijven deze mobiel.

Wat veroorzaakt vestibulair syndroom bij honden?

Soms zijn de oorzaken niet duidelijk geïdentificeerd, vooral wanneer de hond ouder wordt en begint te lijden aan verschillende ouderdomsgerelateerde aandoeningen. Inderdaad, vestibulair syndroom bij honden treft meestal oudere honden, vanaf 8 jaar oud. Het betreft meer grote honden en bepaalde rassen zijn er vatbaar voor, zoals de Duitse Herder of de Akita Inu. Dit wordt idiopathisch vestibulair syndroom genoemd.

Wanneer oorzaken worden geïdentificeerd, komen deze meestal voort uit ziekte of trauma, zoals:

• Otitis;
• Reactie op medicatie;
• Binnenoorschok of licht hoofdtrauma;
• Tumor;
• Poliep.

Hoe stelt de dierenarts de diagnose?

De dierenarts zal zowel het binnenoor als de hersenen onderzoeken, afhankelijk van de oorsprong die hij vermoedt. In het binnenoor bevinden zich zenuwen die naar het oog en de snuit gaan: wanneer bijvoorbeeld een lip naar één kant hangt of wanneer een oog niet normaal is (pupil ingetrokken, ooglid hangend, 3e ooglid zichtbaar…), dan is de diagnose meer georiënteerd richting het binnenoor. Meestal wordt dan een otoscopie (onderzoek van de gehoorgang) uitgevoerd door de dierenarts, evenals een klankstimulatieonderzoek. Hij kan ook onderzoeken zoals scanner, MRI voorschrijven om otitis of kanker op te sporen. Wanneer de hersenen zijn aangetast, kan verlamming van de ledematen slechts aan één kant optreden. Over het algemeen is de situatie in dit geval ernstiger. De professional gaat vervolgens over tot een punctie van de ruggengraat en onderzoeken zoals een scanner en MRI van een deel van de hersenen om te zoeken naar een mogelijke tumor of ontsteking of zelfs een laesie.

Hoe lang duurt vestibulair syndroom bij honden?

De duur van het syndroom hangt af van de oorzaak. Als de oorzaak de leeftijd van de hond is, kan het systeem binnen 2 tot 3 weken herstellen. De hond kan zijn hele leven een schuin hoofd houden, maar dit is niet altijd het geval. Elk individu ontwikkelt zich anders. Het is echter heel goed mogelijk om met het syndroom te leven.

Aan de andere kant, als het gaat om otitis, zal de behandeling ervan leiden tot het einde van het syndroom. Evenzo in de aanwezigheid van een poliep.

Moet een getroffen hond worden geëuthanaseerd?

Wees gerust, euthanasie is verre van de eerste oplossing bij een hond met vestibulair syndroom. Eerst wordt de ziekte die het heeft veroorzaakt behandeld. Als het gaat om otitis, is alleen medicamenteuze behandeling noodzakelijk. Wanneer het syndroom idiopathisch is, treedt het zelden permanent op en is het niet dodelijk. Het veroorzaakt ongemak, zelfs misselijkheid en moeite met het coördineren van het lichaam, maar geen pijn, en gaat dan uiteindelijk weg.

De vraag rijst in het licht van een tumorproces. Het hangt allemaal af van zijn podium en zijn agressiviteit. Weet dat we vandaag het leven van een aangetaste hond kunnen verlengen en hem een ​​goede kwaliteit van leven kunnen bieden.

Welke behandeling voor een hond met vestibulair syndroom?

De behandeling is verschillend afhankelijk van de oorzaak.

• Otitis: antibiotica en ontstekingsremmende medicijnen gedurende enkele weken en operatie als er geen verbetering is;
• Poliep: chirurgische verwijdering;
• Leeftijdsgebonden vestibulair syndroom: geen medicatie behalve anti-misselijkheid bij braken;
• Hoofdtrauma: ziekenhuisopname en zorg aangepast aan de ernst;
• Hersentumor: palliatieve radiotherapie en/of chemotherapie;
• Tumor van het binnenoor: ablatie en radiotherapie en/of chemotherapie;

Zijn er gevolgen?

Met betrekking tot het geriatrisch vestibulair syndroom (gerelateerd aan leeftijd) komt het voor dat de hond wat restverschijnselen behoudt zoals de kop lichtjes gekanteld. Een herhaling is mogelijk, maar niet systematisch. Wanneer de hond geopereerd is aan otitis, kan het hem ook overkomen dat hij verlamming van het aangezicht vertoont.

Vestibulair syndroom bij honden, hoewel het lijkt op een beroerte en de meester in paniek kan brengen, is minder ernstig als het het gevolg is van otitis of als de oorzaak idiopathisch is. In deze gevallen is de prognose redelijk goed. Het is echter een signaal om te horen en het vereist zo snel mogelijk een consult in de dierenkliniek.