Blauwe krab, invasieve, agressieve en vraatzuchtige soort afkomstig uit de Verenigde Staten

Wanneer mensen en dieren met elkaar concurreren, gaat niets goed! Vandaag de dag, de blauwe krab, of Callinectes sapidus voor wetenschappers is het een krab die zowel een belangrijke economische hulpbron vormt, maar helaas ook bekend staat om zijn invasieve en destructieve karakter in ecosystemen waar hij niet inheems is. Wil je meer weten over deze prachtige blauwe schaaldier, lees dan dit artikel.

Wie is de blauwe krab?

Callinectes sapidus is een krabsoort afkomstig uit de oostkust van Noord-Amerika, voornamelijk in de Verenigde Staten. Het is nu wijdverbreid aan de westelijke Atlantische kust. De Amerikaanse blauwe krab kent veel lokale morfologische variaties. Inheemse soorten zijn te vinden in Frans West-Indië en Guyana. Het kan worden verward met de soort van hetzelfde geslacht die in West-Afrika voorkomt.

De identificatie ervan blijft over het algemeen vrij eenvoudig. Op volwassen leeftijd kunnen de grootste exemplaren 23 cm breed en 500 g bereiken. Deze krab is uitgerust met 2 frontale tanden (de andere soort van het geslacht Callinectes hebben meestal vier frontale tanden) en 9 anterolaterale tanden, waarvan de laatste erg lang is. De klauwen zijn sterk, bijna gelijk. Het laatste been eindigt in een afgeplat element dat gebruikt wordt om te zwemmen maar ook om zich snel in te graven als dat nodig is. Het is grijs, bruin of blauwgroen van kleur.

Het beweegt zijwaarts of naar achteren. Soms komt hij ’s nachts uit het water, als het behoorlijk vochtig weer is. Zijn bewegingen kunnen 15 km per dag bereiken. Het is een omnivoor en opportunistisch. Het voedt zich met kleine vissen, schaaldieren, weekdieren, ongewervelde zeedieren, algen en rottend materiaal. Dit veelzijdigheid van voedsel stelt hem in staat zich aan te passen aan een breed scala aan hulpbronnen die beschikbaar zijn in zijn leefgebied.

De levensduur van de blauwe krab varieert afhankelijk van de omgevingsomstandigheden en de aanwezigheid van potentiële roofdieren. Over het algemeen leeft hij 1 tot 4 jaar. Het bereikt geslachtsrijpheid na een jaar. Een vrouwtje kan tot 2 miljoen eieren leggen. De larvale ontwikkeling kent 7 stadia en duurt 1 tot 2 maanden, afhankelijk van de temperatuur.

Waar wordt de blauwe krab gevonden?

Deze krabben zijn te vinden aan de Atlantische kust, van Zuid-Canada tot Noord-Argentinië. Hij leeft tot -35 meter diep.

De uitbreiding van de internationale maritieme handel en aquacultuurprojecten hebben de verspreiding van deze soort naar nieuwe habitats vergemakkelijkt. Bovendien laat hij zichzelf zien vervuiling tolerant. Tegenwoordig is het de Middellandse Zee binnengevallen en profiteert het van de warmste wateren. Er zijn geïsoleerde individuen gerapporteerd in Hawaï en Japan. Zijn aanwezigheid wordt ook opgemerkt in het oostelijke Kanaal, maar broedt daar niet. Het is ook aanwezig in de Italiaanse Po-vlakte. Hij geeft de voorkeur aan habitats zoals lagunes, estuaria, baaien en ondiepe wateren waar het zoutgehalte gematigd is en waar hij schuilplaatsen en gebieden met overvloedig voedsel kan vinden.

De soort werd voor het eerst waargenomen aan de Franse kust in 1901. Vervolgens werd hij vanaf de jaren vijftig waargenomen in het oostelijke Middellandse Zeegebied en sinds de jaren zeventig in het oostelijke Kanaal (Le Havre, Boulogne, Duinkerken). Berre in 1962 en aan de Corsicaanse kust in 2003. Zijn aanwezigheid is sinds 2017 blijven groeien.

Wie eet blauwe krab?

Blauwe krabben hebben verschillende natuurlijke vijanden: gestreepte baars, roggen, haaien en andere grotere krabben. Zeevogels (zilvermeeuwen, aalscholvers, enz.) consumeren het ook.

Het vlees van deze krab is erg populair bij de mens. Het blijkt een veelzijdige zeevruchten die op vele manieren bereid kan worden. Het heeft een boterachtige textuur en een smaak die zowel licht zoet als zout is. Het leent zich voor vele recepten en kan gegrild, gebakken, gestoomd of gekookt worden gegeten. Het wordt in grote hoeveelheden geconsumeerd, voornamelijk in de Verenigde Staten en Mexico. In de Verenigde Staten wordt het vooral gegeten in donuts.

Gevolgen van de aanwezigheid van de blauwe krab

Het is in de Amerikaanse Chesapeake Bay, vlakbij Washington, dat de blauwe krab-industrie het meest ontwikkeld is. Maar buiten de Verenigde Staten, waar hij oorspronkelijk vandaan komt, wordt deze blauwe krab als soort gekwalificeerd allogeen. Deze term verwijst naar elke soort die aanwezig is in een habitat of regio buiten zijn natuurlijke aanwezigheid omdat deze is verplaatst. Deze beweging kan het gevolg zijn van natuurlijke evolutie (omdat de oorspronkelijke habitat niet langer in de behoeften van de soort kan voorzien), door de mens veroorzaakt of, ten slotte, toevallig. Wat de blauwe krab betreft, dit is een toevallige introductie. Het is waarschijnlijk dat het geprofiteerd heeft van ballastwater van schepen om zijn leefgebied uit te breiden. Maar in geen geval rechtvaardigde de oorspronkelijke habitat dit.

De aanwezigheid van uitheemse soorten is niet altijd problematisch. Maar het gedrag van een exotische soort kan de balans van lokale ecosystemen wijzigen. Blauwe krabben voeden opportunisten die een grote verscheidenheid aan prooien consumeren. Deze veelzijdigheid op het gebied van voeding plaatst ze in directe concurrentie met lokale soorten om hulpbronnen, vooral omdat deze krabben blijk geven van: grote vraatzucht. Op veel plaatsen waar deze soort voorkomt, is de visserijactiviteit echter gebaseerd op de diversiteit die hierdoor wordt bedreigd. De blauwe krab is daarom invasief omdat hij de nieuwe omgevingen die hij koloniseert, verarmt.

In Italië heeft de regering in augustus 2023 2,9 miljoen euro vrijgemaakt om vissers aan te moedigen blauwe krabben te verwijderen. Deze soort treft populaties kokkels, mosselen, vissen en weekdieren en brengt daarmee het voortbestaan ​​van bijna 3.000 bedrijven in de Podelta in gevaar, aldus de belangrijkste Italiaanse landbouwbond.

De blauwe krab is een van die dieren die een echte ecologische uitdaging vormt. Afhankelijk van het deel van de wereld kunnen ze zowel een economische meevaller betekenen als ernstige ecologische problemen opleveren. Om oplossingen te vinden op plaatsen waar het als een invasieve soort wordt beschouwd, moeten we de blauwe krab nog steeds bestuderen, door benaderingen te combineren.