Bestaat het syndroom van Down bij honden?

Net als bij mensen, bepaalde genetische aandoeningen kunnen onze huisdieren beïnvloeden, vooral honden. Ze veroorzaken intellectuele tekortkomingen en fysieke bijzonderheden, waardoor bepaalde dagelijkse aanpassingen nodig zijn. Is het syndroom van Down daar één van? En hoe kunnen we omgaan met een hond met chromosoomafwijkingen, zodat we hem de best mogelijke levenskwaliteit kunnen bieden?

Downsyndroom en trisomie 21: wat is het?

Het syndroom van Down is een ziekte die de chromosomen aantast, vrij gebruikelijk bij mensen. Het is een van de meest voorkomende uitingen van wat wij het syndroom van Down noemen. Ter herinnering: chromosomen bevinden zich in de kern van onze cellen en bevatten onze DNA-moleculen (onze genetische code of sequentie), die de aard van ons organisme bepalen. Ze zijn onder meer verantwoordelijk voor onze fysieke kenmerken en onze neiging om bepaalde ziekten wel of niet te ontwikkelen. Ze werken meestal in paren, die overeenkomen met één kopie van de chromosomen van elke ouder.

Bij mensen treedt het Downsyndroom op als er één chromosoom 21 te veel is (volledig of gedeeltelijk), d.w.z. 3 (gesorteerd) in plaats van 2. Dit heeft invloed op de cognitieve en fysieke ontwikkeling. Mensen met het syndroom van Down ontwikkelen een herkenbare lichaamsbouw, vooral aan het gezicht, maar kunnen ook vertragingen in de mentale ontwikkeling vertonen.

Het is een aangeboren afwijking, dat wil zeggen vanaf de geboorte aanwezig, maar doorgaans niet erfelijk.

Ziekten die doen denken aan het syndroom van Down bij honden

Hoe zit het met dieren? Kan een hond het syndroom van Down hebben? Het syndroom van Down, zoals het bij mensen voorkomt, lijkt niet voor te komen bij honden. Maar het antwoord is niet eenvoudigweg binair: er is voortdurend diergeneeskundig onderzoek gaande om meer te weten te komen over de specifieke kenmerken die verband houden met het functioneren van de genetica bij onze honden. Het verschilt feitelijk op verschillende punten van de onze.

Allereerst hebben honden 39 paar chromosomen, terwijl dat er bij mensen slechts 23 zijn. Bij dieren zijn de chromosomen dus anders georganiseerd en zal de aanwezigheid van een extra chromosoom 21 niet dezelfde impact hebben. Het is echter mogelijk dat de hond het syndroom van Down heeft. Bepaalde aangeboren ziekten en aandoeningen vertonen dan overeenkomsten met het menselijke Downsyndroom. Houd er echter rekening mee dat deze gevallen bij honden over het algemeen zeldzamer blijven dan bij mensen.

1. Hypofyse dwerggroei. Dit is het tekort aan een groeihormoon, waardoor een lengte onder het gemiddelde ontstaat. Duitse herdershonden zijn gevoeliger voor deze ziekte. Factoren kunnen ook genetisch of omgevingsgebonden zijn.
2. Aangeboren hartafwijkingen. Het is een zeldzame ziekte die een hartafwijking veroorzaakt.
3. Congenitale hypothyreoïdie. In dit geval scheidt de schildklier te weinig hormonen af, wat de normale werking van de stofwisseling en het lichaam beïnvloedt.
4. Congenitale hydrocephalus. Het veroorzaakt actieve verwijding van het ventriculaire systeem. Het hersenvocht hoopt zich op zonder dat het goed kan wegvloeien, wat een toename van het schedelvolume en neurologische symptomen veroorzaakt. Kleine honden zijn vatbaarder voor deze ziekte (Maltees, Chihuahua, Pekinees, Yorkshire, enz.).
5. Inteelt. Voortplanting tussen nauw verwante honden veroorzaakt misvormingen en genetische ziekten.

Honden kunnen dus onderhevig zijn aan genetische veranderingen en klinische symptomen ontwikkelen die lijken op die van het menselijke Downsyndroom. Onder hen zijn:

• een gezichts- en hoofdgrootte onder het gemiddelde;
• onvolgroeide groei;
• vertraagde cognitieve ontwikkeling;
• slechter zicht en/of gehoor, vertraagde opening van de ogen en oren;
• vertraagde tandontwikkeling;
• slechte spierspanning;
• fysieke vervormingen van de ledematen (kortere benen bijvoorbeeld).

Ontwikkelingsproblemen of bepaalde fysieke symptomen kunnen u waarschuwen. Houd er rekening mee dat ze volledig kunnen variëren, afhankelijk van het individu, tot het punt dat ze soms niet detecteerbaar zijn. Als u in ieder geval merkt dat uw hond gedrag vertoont dat u als abnormaal beschouwt, evenals bepaalde fysieke aandoeningen, aarzel dan niet om advies in te winnen bij uw dierenarts. Hij zal als enige bevoegd zijn om eventuele onderzoeken uit te voeren en een diagnose te stellen.

Zorgen voor een hond met chromosoomafwijkingen

De zorg voor een hond met genetische aandoeningen die van invloed zijn op zijn fysieke en mentale ontwikkeling vergt uiteraard veel investeringen van de eigenaren. Dit kan emotioneel zeer belastend zijn. De klassieke dagelijkse taken met een zieke hond zullen zeker aangepast moeten worden, afhankelijk van de specifieke kenmerken van het dier. Vanuit financieel oogpunt moet u zich er ook van bewust zijn dat het budget dat nodig is om een ​​hond met een chromosoomafwijking te verzorgen hoger zal zijn. Maar het is mogelijk om hen ondanks de ziekte een goede levenskwaliteit te bieden en hun welzijn te bevorderen. Als je kunt, omring jezelf dan met professionals die je het beste kunnen ondersteunen.

Diagnose en levensverwachting

Als het bij mensen bestaat, Er is geen prenatale test beschikbaar om een ​​chromosomale afwijking bij honden te diagnosticeren tegenwoordig. Omdat deze aandoening aangeboren is, kan deze niet worden behandeld. Alleen palliatieve behandelingen kunnen mogelijk worden uitgevoerd. Ze zullen de symptomen verlichten om de levenskwaliteit van het dier te verbeteren, maar zullen de oorzaak helaas niet kunnen genezen.

Mensen met het syndroom van Down kunnen een goede levenskwaliteit hebben en profiteren van passende medische monitoring. Dankzij onderzoek stijgt hun levensverwachting. Ze zullen echter gevoeliger zijn voor de ontwikkeling van bepaalde ziekten, met name hartziekten. Bij honden met chromosomale afwijkingen is de diagnose doorgaans minder optimistisch. De levensverwachting van het dier zal over het geheel genomen korter zijn dan gemiddeld.. Puppy’s kunnen vóór of kort na de geboorte overlijden. Klinische symptomen kunnen pijn veroorzaken en u er echt van weerhouden een gelukkig leven te leiden. Ook hier zal het advies van een specialist essentieel zijn om de situatie zo goed mogelijk te beheersen.

Specifieke medische monitoring

A trisomie van de hond
kunnen gezondheidsproblemen veroorzaken. Daarom zal regelmatiger veterinair toezicht nodig zijn. Gehoorproblemen, oogproblemen, nieraandoeningen of hartafwijkingen zullen daardoor vaker voorkomen. Er kunnen reguliere examens worden gepland.

Andere aanpassingen

Bied uw huisdier een veilige omgeving. Zeker als hij last heeft van ontwikkelingsachterstanden en misvormingen, is het van essentieel belang dat uw hond baat kan hebben bij een geschikte ruimte. Verwijder alle potentiële bronnen van gevaar (producten die bedwelming en vergiftiging kunnen veroorzaken, scherpe voorwerpen, enz.) en bescherm risicogebieden (trappen, tuin, enz.). De aanwezigheid van andere dieren zal afhangen van de symptomen van de ziekte en hun expressie. Socialisatie en onderwijs kunnen inderdaad een specifieke aanpak vergen.

Een kwaliteitsvolle en uitgebalanceerde voeding, die voldoet aan de behoeften van het dier, zal het lichaam beter ondersteunen en tekorten vermijden, die gemakkelijker de gezondheidstoestand zullen aantasten. Het zal ook belangrijk zijn om honden te voorzien van wandelingen en lichaamsbeweging, maar rekening houdend met hun grenzen en mogelijkheden. Voor de rest is het, zoals bij alle honden, vooral tijd, genegenheid en begrip dat hij een zo mooi mogelijk leven zal moeten leiden.

Ten slotte : Het syndroom van Down treft alleen mensen, maar honden kunnen ook last hebben van het syndroom van Down of een andere chromosomale afwijking, die van invloed zal zijn op hun ontwikkeling en gezondheid. Dit blijft echter vrij zeldzaam.

Door Marion Mesbah – Gepubliceerd op 22-04-2024