Bestaat er een risico op anesthesie bij honden?

Wanneer de dierenarts een anesthesie voor een hondis het gebruikelijk dat eigenaren een bepaalde angst voelen. De angst dat hij niet wakker zal worden, leeft bij velen. Of het nu om een ​​lichte ingreep gaat, zoals schilfering, of om een ​​zwaardere operatie, uiteindelijk is het eerder het inslapen van het dier dan de geplande medische ingreep die zorgwekkend is.

echter, de anesthesiegerelateerde sterfte is zwak. Complicaties zijn iets talrijker, maar blijven zeldzaam. De protocollen worden steeds strenger en over het algemeen gaat het goed.

Wat zijn de risico’s van anesthesie ? Hoe dit gebeurt en welke voorzorgsmaatregelen u moet nemen, leggen wij u graag uit.

Waaruit bestaat anesthesie voor een hond?

Anesthesie is een medische techniek die dit mogelijk maaktpijn en stress remmen tijdens een operatie of een andere procedure die pijnlijk, stressvol of beperkend kan zijn. Het wordt dus niet alleen gebruikt voor een operatie, maar ook voor bepaalde echo’s of voor schaalvergroting waarbij het dier niet beweegt en niet bang is.

Het kan lokaal zijn, als het slechts een klein deel van het lichaam betreft, regionaal, als het een groter gebied betreft, zoals bijvoorbeeld een poot, of algemeen wanneer de hond volledig bewusteloos is. Het is dit laatste waar de meesters bang voor zijn. In feite slaapt het hondje een bepaalde tijd en ondergaat vervolgens een waakfase. We mogen echter niet vergeten dat als deze techniek wordt gebruikt, dit juist is om maximaal comfort en veiligheid voor het dier te garanderen. Als hij slaapt, lijdt hij niet alleen niet, maar wordt hij ook niet ongerust.

Er zijn verschillende soorten anesthesie:

1. Actueel : het is een plaatselijke verdoving voor lichte ingrepen. Het product wordt direct aangebracht op de plek waar u in slaap valt.
2. Medicinale vrouw : de hond krijgt medicijnen rechtstreeks in de aderen geïnjecteerd, via een katheter die meestal op de poot wordt geplaatst. De gebruikte producten zijn propofol, ketamine of barbituraten.
3. Koolzuurhoudend : dit is de zachtste methode, omdat het dier een verdovingsgas inhaleert, vergezeld van lucht en zuurstof. Terwijl het gas door de neus wordt uitgeademd, blijft het niet in het lichaam van het dier achter. Het wakker worden gaat snel.
4. Gecombineerd : het is een combinatie van de twee voorgaande methoden. De hond krijgt eerst medicijnen, waarna een gasvormig middel de bewusteloze toestand in stand houdt. De inductie is zacht en het inslapen blijft stabiel.

De keuze voor de techniek hangt af van de aard van de ingreep, die licht of zwaar kan zijn, maar ook van de gezondheidstoestand en de leeftijd van de hond. Hoe lager dit laatste, hoe zachter de methode moet zijn. De voordelen/risico’s worden door de dierenarts afgewogen op basis van zijn patiënt. Hij maakt een risico-inschatting. Vervolgens zorgt hij, wat zijn keuze ook is, voor een zorgvuldige monitoring, niet alleen tijdens de interventie, maar ook tijdens de herstelfase en daarna.

Noteren : Sedatie is geen anesthesie. Het heeft tot doel het dier te kalmeren zonder het bewusteloos te maken. Het wordt gebruikt voor bepaalde medische onderzoeken en kleine ingrepen.

Wat zijn de voordelen van het verdoven van het dier?

De belangrijkste voordelen hebben betrekking op de pijn en stress die door de situatie worden veroorzaakt.

Vermijd pijn

Anesthesie remt de pijn volledig. Zij grijpt in op het neurologische systeem. Het interfereert met de overdracht van zenuwsignalen in het lichaam. Concreet blokkeren anesthetica ionkanalen op de celmembranen van neuronen. Dit voorkomt de initiatie en voortplanting van elektrische signalen die neuronen gebruiken om met elkaar of met andere cellen te communiceren. Door deze communicatie te blokkeren, voorkomen anesthetica dat elk pijngevoel de hersenen bereikt. Zo wordt een operatie, die van nature pijnlijk is, draaglijk gemaakt voor de hond.

Verminder de stress van het dier tijdens de procedure

Verdoof de hond vermijd hem een ​​traumatische schok te bezorgen. Een operatie, zoals een diepgaande verkenning, kan immers enorme stress veroorzaken. Het slapende dier merkt niet wat er met hem gedaan wordt. Uit onderzoek is ook gebleken dat het herstel sneller gaat, ook bij kleine zogenaamde lichte operaties, wanneer het dier verdoofd is. Op dezelfde manier wordt het postoperatieve risico verminderd.

Soms kan daarom voor een eenvoudige röntgenfoto of echo verdoving nodig zijn, vooral bij honden met een bijzonder angstige of geagiteerde aard. Ze bewegen dus niet alleen niet, wat maakt gemakkelijker verkennen zonder de hond fysiek te beperken, maar bovenal maken ze zich er geen zorgen over dat ze stevig vastgehouden worden. Lichte anesthesie kan minder traumatisch zijn dan een lange periode van stress en kan de beste oplossing zijn voor het welzijn van het dier.

Wist je dat ? De eerste anesthesie bij mensen dateert uit 1846. Het werd uitgevoerd met ether door William Thomas Morton in het Massachusetts General Hospital, vier maanden later gevolgd door Philippe Vanderhagen in Lille, Frankrijk, in 1847. In hetzelfde jaar werd in Edinburgh (Schotland) anesthesie uitgevoerd met chloroform door James Young. Simpson. Naar zo’n methode zijn we al sinds… de Oudheid op zoek!

Anesthesie betekende een kleine revolutie in de diergeneeskunde. Het volgde dat van mensen en maakte operaties mogelijk die tot dan toe niet mogelijk waren. Het maakte het mogelijk vele levens redden, zowel van mens als dier. Het heeft ook de levenskwaliteit aanzienlijk verbeterd van patiënten die lijden aan ziekten die zeker niet fataal waren, maar wel zeer ongemakkelijk. Het heeft het bijvoorbeeld mogelijk gemaakt om operaties aan de benen uit te voeren na breuken of ontwrichtingen, maar ook operaties aan de ogen.

Wat zijn de echte risico’s van anesthesie?

Belangrijk om te weten is dat sterfte als verdovingscomplicatie bij gezonde honden invloed heeft 1 op 1.000 tot 1 op 2.000 (tussen 0,05 en 0,1%). Dit is dus een zeldzame situatie, ook al kunnen we er niet 100% zeker van zijn… slechts 99,99%!

Honden die al ziek zijn, hebben een grotere kans op post-anesthetische complicaties, maar het percentage blijft laag: tussen 1 en 2%.

Dit is nauwelijks meer dan bij mensen.

Onder de risicofactoren werden de volgende opgemerkt:

• Het ontbreken van toezicht het monitoren van vitale parameters bij bepaalde dierenartsen;
• De leeftijd van het dier : oudere honden en puppy’s lopen meer risico. Ze metaboliseren anesthetica op een andere manier;
• De grootte : kleinere honden kunnen meer last hebben van overdoses en onderkoeling;
• Algemene gezondheid : een hond die lijdt aan een chronische ziekte (hart-, nier-, leverproblemen, etc.), elimineert minder verdovingsmiddelen;
• Voedingsstatus : een zwaarlijvige of, omgekeerd, ondervoede hond heeft meer kans op anesthesiecomplicaties;
• De race : honden met platgedrukte neuzen, brachycephalics genoemd, zoals Bulldogs of Mopsen, kunnen ademhalingsproblemen vertonen die het risico op anesthesie vergroten;
• ASA-status (American Society Anesthesiology): beoordeeld van 1 tot 5, het werd geïmplementeerd in de Verenigde Staten en maakt de balans op van de eerder aangegeven factoren. Bij 1 vormt het dier geen risico, bij 2 loopt het tweemaal zoveel risico, enzovoort tot en met 5.

De meest voorkomende complicaties zijn als volgt:

1. Hypotensie : het vertegenwoordigt 58% van de anesthesiecomplicaties en komt daarom het meest voor bij honden. Daarom moet de bloeddrukmeting tijdens de anesthesie worden gecontroleerd. Wanneer het snel wordt gedetecteerd, worden eenvoudige maatregelen genomen (bijvoorbeeld het verminderen van de verdoving, het toedienen van de oplossing, het injecteren van dopamine).
2. Hypothermie : Honden kunnen tijdens hun slaap moeite hebben hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Wanneer ze onderkoeld raken, heeft dat invloed op hun herstel. Daarom gebruiken dierenartsen vaak dekens.
3. Apneu : de hond kan plotseling stoppen met ademen, vooral tijdens de introductie (de eerste fase van het proces): er kan dan handmatige of mechanische ventilatie worden toegepast.
4. Allergische reacties : Ze variëren van mild tot ernstig, maar zijn zeldzaam.
5. Ademhalingsproblemen : bij oude, zieke of kortschedelige honden.
6. Cardiale gevolgen : hartritmestoornis, vooral wanneer het dier al een hartprobleem heeft. Tijdens de inductie- en ontwakingsfase kan de angst die het dier voelt een afscheiding van adrenaline, een stresshormoon, veroorzaken dat het hart beïnvloedt.
7. Hypoxemie : dit bestaat uit een gebrek aan zuurstof als gevolg van depressie van de luchtwegen.
8. Zuigkracht : wanneer het dier niet aan het vasten is, kan het overgeven. De inhoud kan terug in de longen terechtkomen, wat aspiratiepneumonie kan veroorzaken.
9. Trombo-embolie : bloedstolsels kunnen zich vormen en zich verplaatsen om de bloedvaten te blokkeren, wat schade veroorzaakt aan de organen die door deze bloedvaten worden gevoed.

De lijst is lang, maar dit gebeurt zelden, vooral omdat deze risico’s bekend zijn. Surveillance is daarom geïntegreerd in de protocollen van de kliniek om dit soort gevolgen te beperken.

Wat zijn de preventiemaatregelen?

Er zijn eenvoudige voorzorgsmaatregelen vóór de anesthesie. De dierenarts neemt het zelf tijdens de procedure om de risico’s te verkleinen. Vergeet niet dat deze medische procedure tegenwoordig als veilig wordt beschouwd.

Voorzorgsmaatregelen die vóór de procedure moeten worden genomen

Uw huisdier moet wees altijd aan het vasten, die doorgaans door dierenartsen wordt gespecificeerd. Dit voorkomt braken tijdens de operatie en alle mogelijke gevolgen. Verwijder het voer meestal na het avondeten voor anesthesie de volgende ochtend en verwijder het water rond middernacht, tenzij de dierenarts speciale instructies heeft gegeven. Ze zijn afhankelijk van het type anesthesie dat hij kiest.

Geef op de dag aan wat de behandelingen en pathologieën van uw hond zijn. Zelfs als alles in het dossier van uw kleine metgezel staat genoteerd, kan het nooit kwaad om hem eraan te herinneren wanneer u hem bij de kliniek afzet.

Wanneer uw dierenarts een preoperatief bloedonderzoek, verwaarloos het niet! Dit maakt het mogelijk om eventuele problemen te diagnosticeren en de anesthesie hierop aan te passen. Vervolgens controleren we de lever, de nieren en andere vitale parameters, waardoor we kunnen anticiperen op diverse problemen.

Tenslotte, als er geen sprake is van een noodsituatie en uw hond overgewicht heeft, kan het verstandig zijn om hem vóór de ingreep te laten afvallen.

Tijdens de operatie gebruiken de meeste professionals (niet allemaal) monitoring om vitale parameters te controleren, met name hartparameters, oxygenatiesnelheid, enz. Zo kunnen ze op complicaties anticiperen of er direct op reageren.

Welke voorzorgsmaatregelen moet je nemen als het dier wakker wordt?

Uw hond verlaat de kliniek niet direct na de operatie. Hij blijft onder observatie
zodat zijn vitale parameters worden gecontroleerd en er zich geen complicaties voordoen in de uren die volgen. We controleren onder meer zijn hartslag, zijn temperatuur en zijn ademhaling.

Wanneer uw furball klaar is om mee naar huis te nemen, ontvangt u een vel met daarin de instructies om te volgen voor de komende dagen. U moet deze nauwgezet respecteren, evenals de dosering van eventuele pijnstillers of antibiotica.

Maak u geen zorgen als uw huisdier gedesoriënteerd of agressief is. Hij is nog niet volledig hersteld. Laat het op een rustige plek staan zodat hij kan rusten. Het is niet nodig om hem in contact te brengen met andere dieren. Niet alleen heeft hij medicijngeuren op zijn vacht die zijn soortgenoten bang kunnen maken, maar bovendien is zijn gedrag nog niet helemaal normaal en kan hij zijn metgezellen zorgen baren.

Over het algemeen mag hij ’s avonds niet het volledige rantsoen eten, maar slechts de helft, omdat zijn transit ook heeft geslapen. Hij moet tijd nodig hebben om te herstellen.

Houd ten slotte uw hond nauwlettend in de gaten. Als u bijwerkingen vermoedt, waarschuw dan de kliniek.

Als de volgende dag een gebrek aan eetlust, ongewoon gedrag, ademhalingsmoeilijkheden of een lusteloosheid aanhouden, aarzel dan niet om contact op te nemen met de kliniek van uw hond.

Anesthesie is tegenwoordig heel gebruikelijk. Complicaties zijn zeldzaam, maar niet onmogelijk. Daarom is het essentieel om ze zoveel mogelijk te beperken door de instructies van de dierenarts nauwgezet op te volgen. Niet vergeten, uw hond heeft een kans van 99,99% om wakker te worden wanneer hij onder narcose wordt gebracht terwijl hij gezond is en 99% wanneer hij onder narcose wordt gebracht terwijl hij ziek is! De huidige verdovingsmiddelen en protocollen zijn veilig.