Bedwantsen, vloervlooien, wat zijn de verschillen?

Eind 2023 bezetten bedwantsen een groot deel van de media. De kleine wezens zijn angstaanjagend. Hoe dan ook zijn ze in staat ons goed gereguleerde leven te ontwrichten. Zij zijn echter niet de enigen. Bij ons thuis kunnen we ook vloervlooien aantreffen. Het zijn echter verschillende insecten. In dit artikel zullen we de verschillen tussen deze twee plagen in detail onderzoeken: uiterlijk, gedrag, dieet, effecten op de menselijke gezondheid. We zullen u ook uitleggen hoe u de besmetting kunt bestrijden.

Bedwantsen en vloervlooien: hoe zien ze eruit?

Bedwantsen (Cimex lectularius) zijn kleine, ovale, platte, vleugelloze insecten, roodbruin tot donkerbruin van kleur. Als ze volwassen zijn, zijn ze ongeveer 4 tot 7 mm lang. Ze zijn plat voordat ze worden gevoerd, maar zien er uitpuilend uit nadat ze een gastheer hebben gebeten, omdat ze gevuld zijn met bloed.

Vloervlooien zijn kleinere insecten dan bedwantsen, met een lengte van 1 tot 8 mm. De meest voorkomende soort in huizen is Ctenocephalides felis. Ze zijn donkerbruin tot roodbruin van kleur en hebben krachtige poten waarmee ze korte afstanden kunnen springen.

Bedwantsen en vloervlooien: hoe voeden ze zich?

Bedwantsen voeden zich uitsluitend met menselijk bloed, terwijl vloervlooien zich voeden met het bloed van een breed scala aan gastheren: mensen, honden, katten, knaagdieren en vogels. Bovendien kunnen vloervlooien zich voeden met afval, haar, stof, enz.

Terwijl een bedwants elke drie tot vijf dagen moet bijten, kunnen vloervlooien lange tijd overleven zonder te eten. Het is echter geen kwestie van het uitstellen van de voortplanting, omdat de gemiddelde levensduur van een vlo enkele weken bedraagt. Maar ze heeft bloed nodig.

Bedwantsen en vloervlooien: welke levenscyclus?

Bij bedwantsen leggen volwassen vrouwtjes 2 tot 5 eieren per dag, of tussen de 300 en 500 eieren in de loop van hun leven. Het ei is witachtig en meet een millimeter lang: het volstaat te zeggen dat je het moeilijk zult zien! Het ei komt na 10 tot 14 dagen uit en verandert vervolgens in een nimf. Het uiterlijk van de nimf verandert in 5 fasen. De nimf lijkt op het volwassen insect, maar is kleiner en geelwit van kleur. Het voedt zich met bloed zoals volwassenen, maar is kwetsbaarder voor vasten. De nimf wordt na ongeveer 4 tot 6 weken volwassen. Als volwassenen zijn bedwantsen bruin van kleur.

Bij vloervlooien legt het vrouwtje na elke maaltijd 4 tot 8 eieren. De eieren vallen vaak op de grond, in de vloerplanken, op de bank of zelfs in de stapel van het tapijt, vandaar hun naam. Deze eieren komen na 2 tot 10 dagen uit, als de omstandigheden gunstig zijn. De larven zien eruit als kleine wormen en verplaatsen zich naar een donkere plaats om daar gedurende 1 tot 3 weken hun cocon te spinnen. Hij kan 6 maanden in het popstadium blijven, zolang de temperatuur niet hoog genoeg is.

Bedwantsen en vloervlooien: hoe gedragen ze zich?

Overdag verstoppen bedwantsen zich in de kieren en spleten van matrassen, boxsprings, hoofdeinden, plinten en andere soortgelijke plaatsen. Meestal komen ze ’s nachts naar buiten om zich te voeden met het bloed van hun gastheer, waardoor de rode vlekken op de huid achterblijven die we zo vaak op internet zien verschijnen. Als de bedwantsen echter honger hebben, kunnen ze ook overdag actie ondernemen.

De steek is op dat moment vaak pijnloos omdat het insect een verdovingsmiddel produceert waardoor het rustig kan handelen zonder dat het slachtoffer het merkt. Het is 10 tot 30 minuten na de beet dat de eerste jeuk verschijnt, evenals rode vlekken op de huid, waarvan het uiterlijk doet denken aan een muggenbeet. Wanneer een bedwants door uw bewegingen wordt bijt, zal hij meerdere keren steken. Puistjes zijn vaak gegroepeerd maar liefst 5 op hetzelfde deel van de huid en meestal op delen van het lichaam die niet bedekt zijn door kleding.

Ze lokaliseren hun prooi aan de hand van de warmte die deze afgeeft, maar ook aan de hand van de CO2-uitstoot die vrijkomt tijdens de ademhaling.

De aanwezigheid van deze insecten kan worden bevestigd door hun uitwerpselen te observeren in de vorm van kleine zwarte stippen op de matras, de latten of sleuven van de bedbodem, het hout van het bed, maar ook op de plinten, de hoeken van de muren, enz. Hun aanwezigheid beperkt zich vaak tot de slaapkamer.

Vloervlooien zijn steeds vaker onderweg op zoek naar een gastheer en kunnen overal in huis aanwezig zijn. Ze springen op huisdieren en mensen om zich te voeden met hun bloed. Vlooienbeten zijn beter herkenbaar dan bedwantsbeten, omdat ze vaak in clusters zijn gegroepeerd en meestal ernstige jeuk veroorzaken. De beten worden vaak geaccentueerd op de enkels of onderbenen

Bedwantsen en vloervlooien: welke ziekten?

Bedwantsbeten kunnen jeuk, huiduitslag en soms allergische reacties veroorzaken. De beten veroorzaken uiteindelijk alleen maar ongemak.

Voor vloervlooien ligt dit anders. Ze kunnen bij sommige mensen ook hevige jeuk, huiduitslag en allergische reacties veroorzaken. Maar ze kunnen ook ziekten overbrengen zoals muizentyfus en de ziekte van Lyme.

Bedwantsen en vloervlooien: zijn er meer?

De toenemende aanwezigheid van parasieten zoals bedwantsen is reëel omdat dit te wijten is aan verschillende factoren. Deze insecten hebben resistentie ontwikkeld tegen veel pesticiden die gewoonlijk worden gebruikt om ze te elimineren. Deze resistentie is in de loop der jaren toegenomen, waardoor traditionele bestrijdingsmethoden minder effectief zijn geworden.

Bedwantsen worden vaak via reizen verspreid. Toegenomen internationale en binnenlandse reizen hebben bijgedragen aan de verspreiding van plagen. Bedwantsen kunnen zich vastklampen aan bagage, kleding en meubels, waardoor ze zich gemakkelijk van de ene plaats naar de andere verspreiden.

Veel landen hebben het gebruik van giftiger en krachtigere pesticiden gereguleerd of verboden vanwege bezorgdheid over het milieu en de menselijke gezondheid.

In het verleden kwam ongediertebestrijding vaker voor in hotels, meergezinswoningen en appartementsgebouwen. Bezuinigingen op de begroting, gebrek aan opleiding voor personeel voor vastgoedbeheer en druk om het gebruik van pesticiden terug te dringen, hebben echter soms geleid tot ontoereikend plaagbeheer.

Bedwantsen hebben ook het vermogen getoond zich aan te passen aan menselijk gedrag. Ze kunnen hun eet- en bewegingsgewoonten veranderen om detectie en controle te voorkomen.

Wat vloervlooien betreft: hun aanwezigheid in onze huizen is stabieler en het blijft gemakkelijker om ertegen te vechten dan tegen bedwantsen.

Bedwantsen en vloervlooien: hoe vechten?

Bedwantsen zijn erg mobiel en kunnen zich naar verschillende delen van een huis of naar andere huizen verplaatsen. De strijd tegen deze insecten omvat aanzienlijke interventies.

Het bed en de omgeving moeten worden gewassen, evenals beddengoed en kleding. Dit moet gebeuren bij een temperatuur van meer dan 60°C. Eenmaal gewassen, moeten de artikelen in afgesloten plastic zakken worden bewaard totdat u zeker weet dat de plaag voorbij is. De droger is een goede aanvulling, zolang je hem maar minimaal 30 minuten in de warme stand gebruikt. Met droge stoom op hoge temperatuur (minimaal 120°C) kunt u bedwantsen in hoeken en bekleding vernietigen. Wat niet kan worden verwarmd, moet vervolgens minimaal 72 uur bij -20°C worden ingevroren.

De lijken worden opgezogen met de fijne punt van een stofzuiger. De zak moet goed worden afgesloten en in een vuilnisbak buiten worden gegooid. U moet ook de voorzorg nemen om het stofzuigerkanaal en de accessoires die voor het afzuigen worden gebruikt, schoon te maken. Daarnaast is het raadzaam om de scheuren op te vullen en de losse delen van het behang opnieuw te lijmen, omdat bedwantsen zich daarin kunnen verstoppen.

Als je hun aanwezigheid niet kunt uitroeien, wordt chemische controle noodzakelijk. Deze stap is gereserveerd voor besmettingsprofessionals.

Om van vloervlooien af ​​te komen, is de eerste stap het behandelen van uw huisdier(en). Zolang ze vlooien bij zich dragen, blijft het huis besmet. Verschillende dierenwerende producten of vlooienbanden zijn effectief in apotheken, maar als de besmetting te groot is, is het beter om een ​​dierenarts te raadplegen.

Er zijn insecticidebommen die vlooien vernietigen, maar het effect is van korte duur omdat het product niet inwerkt op de eieren die in hun cocons worden beschermd. Bovendien kunnen ze toxiciteitsproblemen veroorzaken voor uw dieren en uzelf, vooral in geval van ademhalingsproblemen.

Stofzuigen blijft een effectieve manier om op de grond gevallen eieren te verwijderen. Maar geen enkel oppervlak mag worden verwaarloosd: vloerkleden, kussens, vloerbedekking, plinten, verwarmingskanalen en elk oppervlak dat vezels bevat. Stoomreinigen op 60°C doodt ook de vlooienlarven, omdat ze niet tegen zo’n hoge temperatuur kunnen. Uiteraard moet je ervoor zorgen dat de stof een dergelijke behandeling kan weerstaan. Gebruik in geen geval de bezem die de eieren naar de vier hoeken van het huis strooit.

De parketvloer kan worden gereinigd met terpentijn verdund in een beetje was. De geur die vrijkomt is sterk en u moet de voorzorg nemen om de kamer gedurende 24 uur te ventileren. Terpentijn heeft tot gevolg dat de eieren uitdrogen en vlooien worden gedood voordat ze uitkomen.

Bedwantsen en vloervlooien lijken veel op elkaar, maar brengen niet dezelfde risico’s met zich mee. Gelukkig is het insect dat de meeste gezondheidsrisico’s met zich meebrengt ook het insect dat het gemakkelijkst te bestrijden is. In ons artikel hebben we u laten zien wat hen onderscheidt, zodat u ze kunt identificeren en dienovereenkomstig kunt reageren.