Babykrokodil: van het uitkomen tot de eerste weken!

Fotocredit: Krokodillenboerderij

Krokodillen worden vaak gezien als angstaanjagende en krachtige roofdieren, maar net als elk dier beginnen ze hun leven veel kwetsbaarder. Hoewel er krokodillenboerderijen zijn zodat de meest nieuwsgierigen hun nieuwsgierigheid naar deze dieren kunnen bevredigen, is de wereld van krokodillen nog steeds relatief weinig bekend bij het grote publiek. Eerste nieuwsgierigheid: hoewel we de wezens die onze omgeving bevolken snel een naam geven, heeft de babykrokodil geen specifieke naam. Naast deze anekdote is het doel hier om u de geheimen van het leven van babykrokodillen te onthullen.

Het leggen van eieren

Hoewel niet alle reptielen ovipaar zijn, zijn alle krokodillen dat wel. Voordat een krokodil ter wereld komt, legt de moeder haar eieren op zandbanken, meestal in holen, terwijl sommige vrouwtjes terpen bouwen. Deze paaigronden liggen nooit ver van water. Een krokodillenei heeft dat inderdaad nodig vochtigheid voor een goede ontwikkeling. Het aantal eieren varieert afhankelijk van de soort. Voor een Nijlkrokodil (Crocodylus niloticus)Bij de bekendste varieert het aantal tussen 10 en 60.

Incubatie en geslacht van de babykrokodil

Tijdens de incubatie moet de moeder het nest beschermen tegen potentiële roofdieren zoals varanen, vogels of zelfs andere krokodillen. Deze tijd varieert afhankelijk van de soort, tussen 80 dagen en 3 maanden. Bij krokodillen is, net als bij andere reptielen, de bepaling van het geslacht van baby’s niet afhankelijk van chromosomen, maar van een mechanisme dat ‘omgevingsgeslachtsbepaling’ wordt genoemd. Het hangt inderdaad af van de temperatuur waarbij de eieren worden uitgebroed.

Eieren die bij hogere temperaturen worden uitgebroed, hebben dus de neiging mannetjes voort te brengen, terwijl lagere temperaturen de geboorte van vrouwtjes bevorderen. Deze relatie is echter niet lineair en er is vaak een tussenliggend temperatuurbereik dat overeenkomt met cruciale temperaturen waarrond beide geslachten kunnen worden geproduceerd. Dit thermische bepaling is gevoelig omdat een variatie van slechts één of twee graden kan resulteren in een verandering in de geslachtsverhouding binnen het broed. Dit komt door het bestaan ​​van een warmtegevoelig eiwit. Het heet TRPV4 en is aanwezig in de geslachtsklieren, het orgaan dat bedoeld is voor voortplanting.

Het bepalen van het geslacht op basis van temperatuur heeft zeker evolutionaire voordelen. Maar we kunnen ons ook voorstellen dat dit risico’s met zich meebrengt, zeker in een situatie van klimaatverandering. De vrouwtjes kiezen specifieke broedplaatsen die de juiste temperatuur garanderen voor een evenwichtige verdeling van de geslachten. Maar stijgende gemiddelde temperaturen zouden kunnen leiden tot een aanzienlijke onevenwichtigheid tussen de seksen in de krokodillenpopulaties, met een overschot aan mannetjes, waardoor de levensvatbaarheid van de populatie in gevaar komt.

Uitkomen

Niet alle gelegde eieren komen uit. Als de temperatuur te laag is of het nest te droog wordt, sterven de embryo’s. Wanneer de tijd om uit te komen nadert, beginnen de kleine krokodillen hoge kreten uit hun eieren te laten komen. In tegenstelling tot schildpadden kunnen kleine krokodillen niet in de grond graven. Deze geluiden zijn daarom bedoeld om de moeder te waarschuwen die mogelijk haar jongen moet helpen door het nest schoon te maken of de schelpen te kraken om het verlaten ervan te vergemakkelijken. Zodra het uitkomen voltooid is, draagt ​​ze haar jongen voorzichtig in haar mond naar het water, een veiliger plek waar ze hun waterleven zullen beginnen.

Bij de geboorte meten babykrokodillen tussen de 20 en 30 cm lang. Het zijn bijna miniatuur, goedgevormde versies van volwassenen. Er zijn echter verschillende kenmerken die het onderscheiden. Hun ledematen en hoofd zijn proportioneel groter in verhouding tot hun lichaam. Deze verhoudingen geven ze een ronder en “leuker” uiterlijk dan hun volwassen tegenhangers. De huid van de babykrokodil is dat ook relatief zacht vergeleken met die van volwassenen. Het is al bedekt met schalen, maar deze zijn kleiner en flexibeler en bieden minder bescherming tegen aanvallen van buitenaf. Ze zullen geleidelijk uitharden naarmate de krokodil groeit. Ten slotte zijn babykrokodillen vaak bleker van kleur dan volwassenen. De kleur varieert van beige tot olijfgroen, met gevlekte of gestreepte patronen die hen een goede camouflage geven in hun natuurlijke omgeving, vegetatie of zand.

Ouderlijke zorg bij krokodillen

Krokodillen vertonen verrassend toegewijd ouderlijk gedrag, vooral het vrouwtje. Deze ouderlijke zorg, geleverd door het vrouwtje, is belangrijk om de overlevingskansen te maximaliseren in een omgeving waar gevaren alomtegenwoordig zijn vanaf het moment van de geboorte.

De moeder beschermt haar jongen enkele weken, zelfs enkele maanden. Ze blijft dicht bij ze, zorgt ervoor dat ze niet te ver afdwalen en verdedigt ze actief tegen roofdieren. Jonge krokodillen groeperen zich vaak rond hun moeder en profiteren van haar geruststellende aanwezigheid en de veiligheid die zij hen biedt. Maar na verloop van tijd worden er steeds meer jonge krokodillen onafhankelijkwaarbij ze geleidelijk afstand nemen van hun moeder om hun omgeving te verkennen en voor zichzelf te leren zorgen.

De eerste levensweken

De eerste levensweken zijn een kritieke periode voor babykrokodillen, gekenmerkt door een voortdurende strijd om te overleven. Hoewel ze kwetsbaar zijn, hebben babykrokodillen bij de geboorte al zekerheid reflexen
wat hun overlevingskansen vergroot. Hun eerste instinct bij gevaar is vluchten. Zodra ze een bedreiging voelen, rennen ze naar het water, waar ze zich tussen de planten of onder water kunnen verstoppen, waarbij alleen hun ogen en neusgaten zichtbaar zijn. Dit vermogen om te camoufleren is hun belangrijkste verdediging tegen roofdieren. Roofvogels, zoals reigers en adelaars, zijn in staat op babykrokodillen neer te duiken en ze weg te voeren voordat ze tijd hebben om te reageren. Grote vissen, zoals bepaalde soorten meervalkan ook jonge krokodillen aanvallen als ze in het water zijn. Op het land kunnen mangoesten, varanen en zelfs grote zoogdieren, zoals leeuwen, jonge krokodillen bedreigen. Het sterftecijfer is zeer hoog en slechts een klein percentage van de babykrokodillen slaagt erin deze kritieke periode te overleven.

Hoewel hun kaken nog niet krachtig zijn, kunnen jonge krokodillen indien nodig bijten om zichzelf te verdedigen. Door hun kleine formaat en scherpe tanden kunnen ze zichzelf alleen verdedigen tegen kleine bedreigingen. Hun dieet bestaat voornamelijk uit Insecten, kleine vissen en schaaldieren die ze zelf vangen. Na verloop van tijd leren ze gevaarsignalen herkennen, heimelijk bewegen en de beste plekken kiezen om zich te verstoppen of te jagen.

De groei van de babykrokodil

Als ze de eerste paar levensweken overleven, beginnen jonge krokodillen aan een fase van snelle groei, waarin ze omvang, kracht en overlevingsvaardigheden verwerven. Dus tijdens de eerste jaren van hun leven kunnen jonge krokodillen aanzienlijk groeien. Het eerste jaar groeien ze het snelst. Nijlkrokodillen kunnen tot 80 cm groot worden. Vervolgens stabiliseert het zich rond 30cm per jaar. Hun snelle stofwisseling en gevarieerde voeding dragen bij aan deze versnelde groei. En hoe groter de krokodil wordt, hoe groter zijn overlevingskansen.

Naarmate ze groeien, worden hun schubben harder en dikker, waardoor ze beter beschermd zijn tegen roofdieren en aanvallen uit hun omgeving. Hun kaken worden ook sterker, waardoor ze grotere, moeilijker te bedwingen prooien kunnen vangen en consumeren. Hun huid krijgt een kleur donkerdervaak gemarkeerd met duidelijkere patronen, waardoor ze beter in staat zijn zichzelf te camoufleren in verschillende omgevingen, zoals modderige rivieren of moerassen. Jonge krokodillen, hoewel ze steeds onafhankelijker worden, kunnen zich in kleine groepen groeperen. Deze configuratie biedt hen enige bescherming tegen roofdieren en maakt de jacht eenvoudiger.

Je kent nu de basisprincipes van het leven van een babykrokodil. Als u erg nieuwsgierig bent, kunt u naar aanvullende en meer specifieke elementen zoeken, afhankelijk van de soort die u interesseert. Veel plezier met onderzoeken!

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 30-09-2024 Carnivoor