Appenzeller Sennenhond: karakter, opvoeding, gezondheid, prijs | Pet Yolo

De Appenzeller Sennenhond is een grote hond die opvalt met een krachtig en gespierd silhouet. Als hij vergelijkbare eigenschappen heeft met de Berner Sennenhond, is zijn karakter heel anders. De Appenzeller Sennenhond is een vrolijke en trouwe hond, een beetje ondeugend. Hij is een winterharde werkhond, maar ook een uitstekende waakhond en een populair huisdier.

De Appenzeller Sennenhond in het kort

• Andere namen: Appenzeller Sennenhond, Sennenhond, Appenzeller Sennenhond
• Levensverwachting: 12 tot 14 jaar
• Gewicht: tussen 22 en 25 kg
• Hoogte: tussen 50 en 58 cm
• Silhouet: middellijn
• Haar: kort, dicht en glanzend
• Kleur: driekleur met een zwarte of lichtbruine achtergrond en witte of lichtbruine aftekeningen
• Karakter: levendig, beschermend, loyaal
• Herkomst: Zwitserland
• Soort: molossoïde
• Groep: 2, honden

Geschiedenis van het ras Appenzeller Sennenhond

De Appenzeller Sennenhond is een hond afkomstig uit Appenzell, een stad in het kanton St. Gallen, Zwitserland. Het werd ooit gebruikt om kuddes vee te leiden en te bewaken.

Het lijkt erop dat dit ras al bestond sinds 1853, het jaar waarin een werk getiteld “Tierleben der Alpenwelt” (vertaald door “Het leven van dieren in de Alpenomgeving”) uitkwam. Dit is het werk geschreven op het oudste getuigde van de bestaan ​​van de Appenzeller Sennenhond. Wat betreft de andere Zwitserse Sennenhonden, zou zijn verre voorouder de Tibetaanse Mastiff zijn.

Om de erkenning van deze herder te verzekeren, deed de boswachter Max Sieber in 1895 een beroep op de Zwitserse Canine Society. Hij kreeg zelfs een financiële schenking van het kanton Saint-Gall om de fokkerij te bevorderen. In 1898 vertegenwoordigden verschillende proefpersonen het ras op de eerste internationale tentoonstelling in Winterthur (kanton Zürich). De Club Suisse du Bouvier Appenzellois werd opgericht in 1906, op instigatie van professor Albert Heim, die toen veel tijd besteedde aan het beschermen van de Zwitserse Veehonden. Hij was het die in 1914 de eerste rasstandaard opstelde. De FCI (internationale kynologische federatie) erkende het ras definitief op 27 juli 1954. De officiële standaard die van kracht is dateert van 25 maart 2003. Sindsdien heeft de Bouvier d’Appenzell zijn bekendheid verloren. Het is een ras dat met uitsterven wordt bedreigd, want zelfs in het land van herkomst worden maar heel weinig geboorten geregistreerd. In Frankrijk is het ras zeer weinig bekend.

Fysieke kenmerken van de Appenzeller Sennenhond

De Appenzeller Sennenhond onderscheidt zich door een robuust en compact lichaam dat in een vierkant past. Zijn nek is kort maar sterk en zijn rug lang en stevig. Het is een gespierde hond, maar niet zwaar. Zijn kop is goed geproportioneerd ten opzichte van het lichaam, met een vrij platte schedel. De stop is niet erg gemarkeerd en de neus is ofwel zwart, ook voor honden met een zwarte vacht, of donkerbruin voor honden met een bruine vacht. Zijn ogen zijn klein, amandelvormig en donkerbruin tot bruin van kleur voor zwarte honden en lichter bruin voor de bruine vacht. Zijn oren zijn hoog aangezet en vallen tegen de wangen. Ze zijn driehoekig van vorm, breed aan de basis en licht afgeronde uiteinden. De staart van de Appenzeller Sennenhond is dik, hoog aangezet, van gemiddelde lengte en goed behaard. Als de hond actief is, ligt hij opgerold in een strakke ring op de croupe. De bovenvacht is kort, dicht en glanzend en wordt geassocieerd met een ondervacht. De Appenzell Bouvier heeft een driekleurige vacht die wordt gekenmerkt door een zwarte of havana achtergrond met in het bijzonder bruine of witte vlekken die symmetrisch zijn. Er zijn ook bruine aftekeningen op de wangen, boven de ogen, op de borst en op de ledematen.

Karakter van de Appenzeller Sennenhond

De Appenzeller Sennenhond heeft zijn instinct als herdershond behouden, maar ook zijn vermogen om kuddes vee te drijven. Hij is een zeer levendige hond met een sterk karakter. Hij is moedig, intelligent en zelfverzekerd. Hij is achterdochtig tegenover vreemden, maar zonder agressief te zijn en fungeert daarom als een goede waakhond, vooral omdat hij graag een stem geeft, die van ver te horen is!

De Appenzeller Sennenhond is een hond die bekend staat om zijn levensvreugde, zijn ontvankelijkheid en zijn opgewektheid. Hij is dol op de aanwezigheid van kinderen die hij zelfs als zijn kudde beschouwt. Hij zal daarom erg beschermend voor hen zijn. Hij is sociaal met zijn soortgenoten en kan ermee instemmen om met andere dieren te leven als hij ermee is opgegroeid. Het is een hond die niet echt van eenzaamheid houdt en momenten van medeplichtigheid moet delen met zijn baasje en familie.

Ideale leefomstandigheden voor de Appenzeller Sennenhond

Door zijn verleden als hulphond en herder heeft de Appenzeller Sennenhond een actief gezin en ruimte nodig om zich in te spannen. Een leven op het platteland, waar hij vrij kan rondrennen, of in een huis met een grote omheinde tuin past beter bij hem dan wonen in een appartement. Vooral omdat het luide geblaf de buren kan storen. Hij is een hond die zijn meester graag vergezelt tijdens zijn wandelingen of joggen of hondensporten beoefent, zoals behendigheid, die hem in vorm houden. Het is een hond die niet weet hoe hij inactief moet blijven, anders verveelt hij zich en verveling bij een dier is een bron van destructief gedrag.

Opvoeding van de Appenzeller Sennenhond

De Appenzeller Sennenhond is een intelligente en attente hond. Deze laatste moet niettemin standvastigheid en geduld tonen in het kader van zijn opvoeding. Een positieve opvoeding, gebaseerd op beloningen en felicitaties, rijk aan spelletjes en oefeningen, is gunstig voor de opvoeding van de Appenzeller Sennenhond. Het is essentieel om hem van jongs af aan stilte aan te leren, want hij is een hond die veel blaft, vooral om zijn vreugde te tonen. Socialisatie moet vroeg en van hoge kwaliteit zijn

Verzorging en onderhoud van de Appenzeller Sennenhond

De Appenzeller Sennenhond heeft één keer per week een poetsbeurt nodig om zijn vacht goed te onderhouden. Tijdens de rui (herfst en lente) moet het borstelen 2 tot 3 keer per week worden geïntensiveerd om alle dode haren te verwijderen. Het is belangrijk om zijn ogen, oren, haar en kussentjes te inspecteren wanneer hij terugkeert van een wandeling in de natuur om te controleren of er geen vuil of parasieten in het haar zitten. Zijn hangende oren zijn vatbaar voor otitis, dus ze moeten regelmatig worden schoongemaakt met een geschikt product. De tanden moeten regelmatig worden gepoetst om tandsteen en bacteriën te voorkomen en de klauwen moeten worden geknipt als ze niet op natuurlijke wijze verslijten.

Belangrijkste gezondheidsproblemen van de Appenzeller Sennenhond

Een rustieke en robuuste hond, de Appenzeller Sennenhond vertoont geen pathologieën die specifiek zijn voor zijn ras. Hij kan echter last hebben van heupdysplasie vanwege zijn grote omvang.

De Appenzeller Sennenhond voeren

De Appenzeller Sennenhond moet gebaat zijn bij een evenwichtige, gezonde en kwaliteitsvolle voeding. Het moet worden aangepast aan zijn leeftijd, grootte, gezondheidsniveau en fysieke inspanning.

Appenzeller Sennenhond prijs

De prijs van een Appenzell Cattle Dog-puppy varieert afhankelijk van de leeftijd, het geslacht, de stamboom en de overeenstemming met de rasstandaard. Het kost tussen de 1.100 en 1.300 euro. Aangezien het ras moeilijk te vinden is buiten Zwitserland, moeten extra kosten worden verwacht in geval van reizen of invoer van de hond.

Beroemde Appenzeller Sennenhond

Dit ras is veel te vertrouwelijk.

Anekdotes rond de Appenzeller Sennenhond

Het is interessant om te weten dat de intelligentie, de flair en het vermogen om te leren ervoor zorgden dat de Bouvier d’Appenzell deel uitmaakte van de Zwitserse politie om als reddingshond te werken. Het is dus echt jammer dat het ras op zijn retour is.

Fotocredit: Corinne Benavides