Amerikaanse zwarte beer of baribal, de kleinste van de Noord-Amerikaanse beren

De kleinste van de Noord-Amerikaanse beren besteedt een groot deel van zijn tijd aan het zoeken naar voedsel. Opportunistische alleseter, hij slikt zo ongeveer alles in wat onder zijn snuit valt en aarzelt niet om woningen te benaderen om te scharrelen. Portret van de baribal, de meest voorkomende van alle Noord-Amerikaanse beren.

Wie is de Amerikaanse zwarte beer?

Amerikaanse zwarte beer (Ursus americanus), ook wel baribal genoemd, is een zoogdier dat behoort tot de orde Carnivora en de familie Ursidae. Het is de kleinste van de Noord-Amerikaanse beren: het mannetje meet 1,50 tot 2 m en weegt tussen de 110 en 270 kg; De grootte van het vrouwtje is 1,20 tot 1,60 m en haar gewicht varieert van 40 tot 180 kg. Relatief wijdverbreid in zijn verspreidingsgebied, de populatie is twee keer zo groot als alle andere soorten die in Noord-Amerika aanwezig zijn (bruine beer, grizzly, enz.).

Hoe ziet de baribal eruit?

De Amerikaanse zwarte beer heeft niet echt een zwarte vacht, in de strikte zin van het woord. De 16 geïdentificeerde ondersoorten vertonen min of meer genuanceerde kleuren, afhankelijk van hun verspreidingsgebied. Hun vacht is vrij donker in het oosten van de Verenigde Staten en lichter in westerse populaties, variërend van karamel tot blauwgrijs tot roomwit in Alaska. De baribal heeft kleine zwarte ogen, ronde oren, een lange spitse snuit en een korte staart.

Hoe beweegt de Amerikaanse zwarte beer?

De baribal maakt deel uit van de plantigrades, dat wil zeggen dat zijn manier van voortbewegen bestaat uit lopen door de hele zool en de middenvoet van de voet op de grond te plaatsen. Hij kan alleen op zijn twee achterpoten staan ​​en bewegen, de laatste is langer dan zijn voorpoten. Zoals bij alle ursids heeft elke poot 5 vingers met lange, niet-intrekbare klauwen die de zwarte beer gebruikt om bijvoorbeeld voedsel te scheuren, de grond te graven, in bomen te klimmen of een dier te doden met een simpele maar gewelddadige pak slaag.

Waar woont de baribal?

De Amerikaanse zwarte beer komt voor in Canada, de Verenigde Staten, ten noorden van Mexico, van de kusten van de Atlantische Oceaan tot die van de Stille Oceaan. De verspreiding ervan is de afgelopen decennia aanzienlijk afgenomen, maar het blijft relatief wijdverbreid. Als het zoogdier bijna alle omgevingen bezet (met uitzondering van de droge zones in het zuiden van de Verenigde Staten), geeft het de voorkeur aan de beboste bergachtige zones, variërend tussen 900 en 3000 m hoogte, afhankelijk van het seizoen. De plantigrade heeft veel water nodig, daarom leeft hij altijd in de buurt van een waterpunt.

Wat eten Amerikaanse zwarte beren?

Net als zijn soortgenoten is de baribal een generalistische en opportunistische allesetende soort, wat betekent dat hij bijna alles eet. Hoewel het zoogdier is voorzien van vleesetende tanden, is het in wezen vegetarisch (75% van zijn dieet) en consumeert het weinig vlees. De Amerikaanse zwarte beer slikt voornamelijk grassen, bessen, vruchten, eikels, scheuten, bladeren, wortels, knollen, noten… Hij vindt zijn eiwitten door te knabbelen aan enkele Insecten (bijen, wespen, mieren, termieten) en weigert geen stukje aas als de gelegenheid zich voordoet. In sommige delen van zijn verspreidingsgebied is de baribal gewend geraakt aan de aanwezigheid van de mens. In een bijna permanente zoektocht naar voedsel schroomt hij niet om in vuilnisbakken te snuffelen of bezoekers van nationale parken lastig te vallen.

Wat doet de Amerikaanse zwarte beer in de winter?

Aan het einde van de zomer begint de baribal de vetreserve op te bouwen die nodig is om het koude seizoen het hoofd te bieden en vanaf de herfst begint hij op zoek te gaan naar een hol. Het zoogdier overwintert niet, het overwintert. Het verschil wordt als volgt verklaard: tijdens de winterslaap daalt de lichaamstemperatuur van een dier (zoals een bosmarmot) tot het punt dat het een staat van lethargie bereikt. Wat de winterslaap betreft, deze veroorzaakt niet zo’n duidelijke onderkoeling. Het metabolisme van de zwarte beer neemt af, evenals de hartslag, maar in veel mindere mate. De baribal leeft in slow motion door de opgeslagen vetten te consumeren; hij gaat niet in diepe slaap maar dommelt in, om alert te blijven en snel te reageren op gevaar. Dan, als de dagen beginnen te lengen, komt de beer uit zijn hol.

Hoe plant de baribal zich voort?

De Amerikaanse zwarte beer is een grote solitair, behalve tijdens de bronstperiode die duurt van mei tot juli. Het territorium van het mannetje omvat dat van meerdere vrouwtjes waarmee dit polygame dier zal paren. Net als bij andere berensoorten, zorgt het vertraagde embryo-implantatieproces ervoor dat de bevruchte eicel pas na 10 weken, in de late herfst, in de baarmoeder kan worden geïmplanteerd. Het fenomeen heeft tot gevolg dat de jongen tussen 6 en 7 maanden na het paren worden geboren, dat wil zeggen in volledige winterslaap. In gebieden waar voedsel in overvloed is, kan een zeer gezond vrouwtje meer dan 3 welpen baren.

Hoe worden Amerikaanse zwarte berenwelpen grootgebracht?

De eerste maanden van hun leven blijven de pasgeborenen lekker warm in het hol. De moeder verzorgt ze ongeveer 8 maanden en zorgt alleen voor hun leerproces. Als het spenen eenmaal is voltooid, blijven de jongen totdat hun ouder een nieuwe oestrus binnengaat en ze uit haar territorium verdrijft, waarna ze tussen de 17 en 29 maanden oud zijn. Vrouwtjes zijn geslachtsrijp tussen 2 en 9 jaar oud en mannetjes tussen 3 en 4 jaar oud. Geboorte vindt elke 2 tot 3 jaar plaats, een periode die overeenkomt met de tijd die nodig is voor de opvoeding van de welpen: weten hoe ze moeten voeden, schuilen, ontsnappen, zichzelf verdedigen. Jonge exemplaren zijn inderdaad een gemakkelijke prooi voor wolven, poema’s, lynxen en zelfs coyotes.

Is de baribal een bedreigde diersoort?

Tot de 20e eeuw werd de Amerikaanse zwarte beer actief geruimd om schade aan gewassen en kuddes tegen te gaan. Sindsdien zijn er maatregelen genomen. In Mexico is de jacht nu volledig verboden omdat de soort daar als bedreigd wordt beschouwd. In de Verenigde Staten en Canada is de jacht nog steeds toegestaan ​​maar gereguleerd om bijvoorbeeld het aantal weeswelpen in het voorjaar te verminderen. Tegelijkertijd hebben veel natuurparken tot doel zoogdieren een veilige omgeving te bieden. Om stroperij aan banden te leggen, wordt de baribal sinds 1992 beschermd door de Conventie inzake internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES). Een van de belangrijkste doodsoorzaken bij volwassen zwarte beren tegenwoordig zijn botsingen met auto’s. De Amerikaanse zwarte beer wordt echter niet als een bedreigde diersoort beschouwd. De levensverwachting is 10 jaar.