Als de mens zou verdwijnen, wat zou er dan met honden gebeuren?

Met de opeenvolgende opsluitingen konden we zien hoe de natuur zeer snel haar rechten herwon. Maar hoe zou het zijn voor onze trouwe metgezellen als we van deze planeet zouden verdwijnen? Wetenschappers hebben zich de vraag gesteld wat er met honden zou gebeuren als we er niet meer zouden zijn. Het antwoord is nogal onverwacht. Decryptie.

Enkele interessante cijfers en historische feiten

Volgens ScienceAlert zijn er maar liefst een miljard honden verspreid over de hele wereld. Onder hen heeft slechts 20% een master. Dit vertegenwoordigt dan 80% van de zwerfhonden, die vrij leven. Hoewel de hond de beste gedomesticeerde diersoort is, heeft de mens toch talloze mengsels gemaakt voor zijn eigen persoonlijke plezier.

De oorspronkelijke functie van de hond was praktisch, aangezien hij over het algemeen werd gebruikt als kuddebewaker of om de huizen van zijn baasjes te beveiligen. Na verloop van tijd leidde de loyaliteit van de hond ertoe dat hij een huisdier werd. Pas in de afgelopen 200 jaar hebben we de hond gedomesticeerd om er een echte metgezel van te maken. De keuze voor het ene ras boven het andere werd echter gemaakt op basis van uiterlijk en niet op vaardigheden. Bovendien heeft de mens voor zijn eigen plezier als tovenaarsleerling geïmproviseerd om nieuwe soorten te creëren. Tegenwoordig zijn er meer dan 400 verschillende hondenrassen.

Als hondachtigen interessant zijn voor mensen, is het tegenovergestelde dan controleerbaar? Een gedomesticeerde hond biedt aanzienlijk comfort, maar vaak gaat dit ten koste van zijn primaire instincten. Door ze te onderdrukken verliest hij dus zijn onmiskenbare overlevingsvaardigheden als hij aan zijn lot wordt overgelaten.

Twee natuurlijke selecties voor meer afhankelijke rassen

Als mensen van de kaart zouden worden geveegd, zouden honden aan hun eigen lot worden overgelaten. Hoektanden die in menselijke families hebben geleefd, zouden het moeilijk hebben om in het wild te overleven. Ze zouden niet noodzakelijkerwijs weten hoe ze moesten jagen of zichzelf moesten beschermen. Onder deze omstandigheden zouden ze zich dus ook niet kunnen voortplanten, wat zou leiden tot het uitsterven van sommige rassen.

Omgekeerd zou voor meer onafhankelijke soorten, dat wil zeggen uiteindelijk 80% van de hondensoorten, het voortbestaan ​​vrijwel verzekerd zijn. Er zou een tweede natuurlijke selectie zichtbaar zijn, aangezien alleen honden die in het wild voor zichzelf kunnen zorgen, zouden kunnen overleven.

Bedenk dat sommige zwerfhonden voor hun voedsel afhankelijk zijn van menselijke activiteit. Ze gaan bijvoorbeeld naar stortplaatsen of bedelen om een ​​paar maaltijden bij vriendelijke zielen. Deze exemplaren zouden uiteindelijk ook na verloop van tijd vergaan. Kortom, alleen wilde honden, die weinig interactie hebben met mensen en dagelijks jagen, zouden hun leven voortzetten alsof er niets was gebeurd.

Op weg naar de eenwording van rassen om slechts één ras te vormen. Grote honden en zeer kleine honden zouden een zeer beperkte levensverwachting hebben, benadeeld door hun grootte en kwetsbaarheid. Hetzelfde geldt voor honden met een onderdanig karakter die niet weten hoe ze zich moeten verdedigen bij gevaar of die niet weten hoe ze buiten hun eigen territorium moeten gaan om voedsel te zoeken. Ten slotte konden gesteriliseerde honden niet bijdragen aan het behoud van de continuïteit van hun soort.

Uiteindelijk zouden de rassen na een paar jaar verdwijnen, waardoor er nog maar één overbleef. Het uiterlijk van de honden zou zich verenigen om een ​​“gekalibreerd” dier te geven. Volgens deskundigen hebben ze een gemiddelde grootte, een evenwichtige bouw, kort haar, rechte oren en een lange staart. Alleen de vacht kon in verschillende tinten voorkomen. Dit ras van zwerfhonden bestaat al, vooral in Zuid-Amerika en Azië, waar veel honden aan hun lot worden overgelaten, ver van mensen.

Dus zonder de aanwezigheid van de mens op aarde zouden alleen echt wilde hondenrassen kunnen overleven. Deze dieren hebben een groter aanpassingsvermogen en veel scherpere jachtvaardigheden. Ze zijn ook beter bestand tegen ziekten en hun wilde instinct beschermt hen zelfs tegen gevaren. Hun voortplanting is ook natuurlijker en benadrukt de instincten van de ouders.

Als blijkt dat honden zonder mensen zouden kunnen leven, zou het omgekeerde dan mogelijk zijn? Zouden mensen, wetende dat onze trouwe en loyale hondengenoten in staat zijn onze stress te voelen en te laten verdwijnen, bereid zijn het zonder hun aanwezigheid te doen?

Door Particia Dorion – Gepubliceerd op 28-01-2024