Als de kat een IQ zou moeten hebben: wat zou dat dan zijn?

Het idee om het IQ van een kat te meten lijkt misschien leuk, maar het roept serieuze vragen op over zowel onze perceptie van dierlijke intelligentie als de manier waarop we het voortdurend proberen te beoordelen naar menselijke maatstaven. Het begrip IQ, de twee initialen van Intelligentie Quotiënt, is complex, en de relevantie ervan wanneer toegepast op diersoorten, wier capaciteiten en gedragingen fundamenteel verschillen van die van ons, verdient het om onderzocht te worden. Waarom proberen we voortdurend de intelligentie van dieren te vergelijken met die van onszelf? Wat onthult dit over ons eigen begrip van cognitieve vaardigheden? En als we zouden proberen de intelligentie van een kat te kwantificeren met behulp van geschikte criteria, wat zou zijn IQ dan ongeveer zijn?

Wat is IQ en waar dient het voor?

IQ is een gestandaardiseerde maatstaf voor menselijke intelligentie, ontwikkeld in het begin van de 20e eeuw door Alfred Binet en Théodore Simon. Oorspronkelijk was de IQ-test bedoeld om te identificeren studenten met studieproblemen om hen de juiste ondersteuning te bieden. Tegenwoordig wordt het IQ berekend door een reeks tests die cognitieve vaardigheden meten, zoals logica, geheugen, ruimtelijk redeneren en verbaal begrip. De gemiddelde score is vastgesteld op 100 en de resultaten worden verdeeld volgens a Gaussische curvewaarbij een meerderheid van de individuen rond de gemiddelde en uitzonderlijke scores aan de uitersten zakt.

IQ dekt echter slechts een deel van de menselijke cognitieve vaardigheden en houdt er geen rekening mee andere vormen van intelligentiezoals emotionele intelligentie of creativiteit. Dit is de reden waarom veel onderzoekers de grenzen ervan benadrukken, zelfs bij mensen. Dus hoe kunnen we een maatstaf voor intelligentie die voor mensen is ontworpen, toepassen op dieren waarvan de intelligentie op heel verschillende manieren tot uiting komt, zoals katten?

Waarom willen we de intelligentie van dieren altijd vergelijken met die van mensen?

Onze fascinatie voor het vergelijken van menselijke en dierlijke intelligenties onthult zeker een verlangen om onze eigen plaats in de wereld beter te begrijpen. Door de intelligentie van andere soorten te meten, proberen we vast te stellen of bepaalde menselijke cognitieve vermogens elders in het dierenrijk voorkomen.

Bovendien helpt deze vergelijking ons te ontdekken hoe andere wezens hun omgeving waarnemen en ermee omgaan, terwijl we onze eigen intelligentie in perspectief plaatsen. Dit verklaart waarom dieren met zogenaamd intelligent gedrag, vergelijkbaar met dat van mensen, zoals mensapen of dolfijnen, zoveel belangstelling wekken in vergelijkende intelligentiestudies.

Katten staan, net als honden, vaak centraal in deze discussies, vooral vanwege hun nabijheid tot mensen. Duizenden jaren lang hebben ze met ons samengewoond, zich aangepast aan onze levensstijl en een unieke vorm van communicatie met hun eigenaren ontwikkeld. Deze nabijheid voedt op natuurlijke wijze onze nieuwsgierigheid: we proberen te weten wat zich achter hun gedrag ‘verbergt’. Maar is hun intelligentie werkelijk vergelijkbaar met die van mensen, en zo ja, hoe kunnen we die meten?

Kattenintelligentie: een kwestie van aanpassing en overleven

In plaats van te praten over IQ, een concept dat moeilijk toe te passen is op de intelligentie van dieren, zou het passender zijn om de intelligentie van katten te beoordelen aan de hand van hun intelligentie. vermogen om zich aan te passen en problemen oplossen die specifiek zijn voor hun omgeving. In tegenstelling tot honden, wier intelligentie vaak wordt beoordeeld op basis van hun intelligentie gehoorzaamheid
en hun vermogen om bevelen op te volgen, tonen katten een intelligentie die meer gericht is op onafhankelijkheid en probleemoplossing. Ze hebben het vermogen zich aan te passen aan veranderende situaties, te jagen en hun geheugen te gebruiken om te evolueren in hun omgeving.

Onderzoekers hebben ook aangetoond dat katten een vorm van hebben zogenaamde episodisch geheugenwaardoor ze zich specifieke gebeurtenissen kunnen herinneren, een onderscheidend teken van intelligentie waarvan lang werd gedacht dat het voorbehouden was aan mensen en bepaalde primaten. Dit episodisch geheugen is gekoppeld aan een zekere mentale flexibiliteit. Maar dit soort vaardigheden zijn moeilijk te beoordelen met traditionele IQ-tests, omdat het afhankelijk is van contextueel geheugen en niet van abstracte noties van logisch redeneren.

Als de kat een IQ had, wat zou dat dan zijn?

Door een vereenvoudigde analogie te proberen, schatten sommige onderzoekers dat de cognitieve vermogens van katten dichterbij zouden komen die van een kind van 2 tot 3 jaarin termen van het herkennen van elementen van hun omgeving en gedrag. Maar dit is verwarrend omdat het niet betekent dat een kat dezelfde intelligentie heeft als een kind van die leeftijd. Het betekent meer dat sommige van zijn cognitieve vaardigheden zich in een vergelijkbaar bereik bevinden.

Katten zijn in staat betekenisvol met hun baasjes om te gaan, hun stemmen te herkennen en op eenvoudige gebaren te reageren, terwijl ze indien gewenst afstand kunnen bewaren. sociaal begrip. Van zijn kant is een kind van 2-3 jaar meer afhankelijk van volwassenen.

Als we deze intelligentie zouden proberen te kwantificeren in een IQ-score, zouden we op een getal kunnen speculeren rond de 70 tot 80een niveau dat vergelijkbaar is met beperkte redeneer- en probleemoplossende vaardigheden, maar nog steeds ver verwijderd van het gemiddelde menselijke niveau. Deze schatting blijft uiteraard bij benadering en is gebaseerd op analogieënomdat de capaciteiten van een kat niet met dezelfde precisie kunnen worden gemeten als die van een mens.

De emotionele en sociale intelligentie van katten

De intelligentie van katten is niet beperkt tot hun vermogen om locaties te onthouden of praktische problemen op te lossen. Het omvat ook een vorm van sociale intelligentie, hoewel subtieler dan die van honden. Hoewel katten onafhankelijk zijn, ontwikkelen ze een band met hun eigenaren, herkennen hun stemmen en gezichten en kunnen zelfs hun emoties voelen.

Een onderzoek uit 2019 van Oakland University toonde aan dat katten de gezichtsuitdrukkingen van hun baasjes kunnen detecteren en hun gedrag kunnen aanpassen op basis van de emotionele toestand van hun baasjes.

In tegenstelling tot honden, die dat vaak proberen actief reageren Wat betreft menselijke emoties hebben katten een meer passieve benadering, waardoor sommigen geloven dat ze minder emotioneel intelligent zijn. Deze vorm van sociale intelligentie blijft echter significant en toont een vermogen tot herkenning en aanpassing aan menselijke stemmingen. Hun gedrag zou geïnterpreteerd kunnen worden als een vorm van terughoudendheid, maar het is eigenlijk meer een andere manier van reageren op de sociale omgeving.

De grenzen van het IQ-concept voor het evalueren van dieren

Het idee om IQ toe te passen op katten – of welk ander dier dan ook – vertoont zijn beperkingen, aangezien de intelligentie van dieren vaak soortspecifiek is en afgestemd op de unieke overlevingsbehoeften van elk wezen. IQ, zoals gedefinieerd voor mensen, meet vaardigheden zoals abstract redeneren, logica of zelfs verbaal begrip, concepten die niet erg toepasbaar zijn op dieren. Katten hoeven geen wiskundige logica of complexe taal te ontwikkelen; aan de andere kant hebben ze dat wel geavanceerde vaardigheden zintuiglijke waarneming, ruimtelijk geheugen en aanpassingsvermogen, die de sleutels zijn tot hun intelligentie.

Bovendien is het gedrag dat bij katten wordt waargenomen vaak het resultaat van duizenden jaren samenleven met mensen. Huiskatten zijn in staat bepaalde huisregels te begrijpen, hun naam te herkennen en routes in complexe ruimtes te onthouden, allemaal gedragingen die een vorm van intelligentie weerspiegelen, altijd gekoppeld aan aanpassing aan de omgeving, hier huiselijk, maar die moeilijk te kwantificeren zijn een gestandaardiseerde IQ-test.

Lopend onderzoek naar kattenintelligentie

Onderzoek naar de intelligentie van katten bevindt zich nog in de beginfase, maar veel onderzoeken blijven hun cognitieve vaardigheden onderzoeken. Wetenschappers proberen te begrijpen hoe katten problemen oplossen, informatie onthouden en omgaan met hun omgeving. Uit een recent onderzoek uit 2023 is bijvoorbeeld gebleken dat katten menselijke aanwijsgebaren kunnen lezen om verborgen voedsel te lokaliseren en de menselijke blik kunnen volgen om referentie-informatie te verkrijgen.

Deze bevindingen tonen aan dat katten intelligentie hebben veel gedetailleerder dan eerder werd gedacht, en hoewel het niet mogelijk is om hen een IQ-score toe te kennen die direct vergelijkbaar is met die van mensen, vertonen ze geavanceerde cognitieve vaardigheden op specifieke gebieden. Dit onderzoek stelt ons ook in staat om beter te begrijpen hoe katten hun wereld waarnemen, en om bepaald gedrag te demystificeren dat we verkeerd interpreteren volgens ons menselijke referentiekader.

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 11/12/2024