8 vooroordelen over de Perzen: mythen, realiteiten en vooropgezette ideeën

De Pers is een prachtige kat omringd door mysteries, legendes en… vooroordelen! Hoewel dit ras erg populair is, zijn de meeste mensen er niet zo bekend mee. Sommige kenmerken zijn versterkt, vervormd of volledig verzonnen! Kom ze met ons demonteren 8 vooropgezette ideeën over Perzischdeze aantrekkelijke, nobele en sierlijke kat die het verdient om bewonderd te worden vanwege zijn werkelijke waarde.

1 – Alle langharige katten zijn Perzen

Verwarring komt heel vaak voor. Wanneer iemand een langharige kat tegenkomt, noemen ze hem over het algemeen een Angora of Perzisch! Dit is een kortere weg, de feiten zijn heel anders. Ook al is de Perzische kat het embleem van de langharige kat, er zijn er velen wier vacht net zo dicht en van goede lengte is: Maine Coons, Noren, Siberiërs, Birmezen, Ragdolls… de lijst is lang! Elk heeft zijn eigen fysieke en gedragskenmerken. Zelfs sommige niet-raskatten hebben lang haar zonder dat ze Perzen zijn.

Wat onze nobele kat naast zijn vacht onderscheidt, is zijn gedrongen silhouet, de vorm van zijn hoofd met een platte zogenaamde brachycephalic snuit, zijn grote ronde ogen… en zijn registratie met LOOF onder de naam Persian! Als hij bij LOOF geregistreerd staat is hij inderdaad raszuiver, als hij niet geregistreerd is kunnen we hem niet kwalificeren als Perziër, ook al heeft hij de kenmerken. De stamboom is inderdaad niet zomaar een stukje papier!

2 – Een Perzische kat heeft elke dag uren verzorging nodig

Laten we het niet ontkennen, ja, een Perziër heeft onderhoud nodig en hij moet er vanaf jonge leeftijd aan gewend zijn, zodat de sessies gemakkelijk zijn. Tijdens het verharen heeft hij nog meer borstelen en verzorging nodig. Omdat uw ogen de neiging hebben te gaan lopen, is regelmatige reiniging ook noodzakelijk. Oren hebben ook verzorging nodig. We hebben het echter niet over dagelijkse uren. 15 minuten per dag zijn voldoende om klitten te voorkomen en de prachtige vacht te behouden. Waar het om gaat is consistentie. Je kunt hem beter dagelijks korte tijd borstelen, dan af en toe, of je moet er urenlang in blijven zitten, omdat er dan knopen in zitten. Het hebben van de juiste uitrusting, meestal aanbevolen door de fokker die zijn katten kent, helpt ook om efficiënt te zijn en tijd te besparen. Wat betreft baden: deze zijn incidenteel, maar nuttig om de ophoping van talg te beperken.

3 – De Perziër is een groot lui persoon

Het is dus al niet groot… noch omvangrijk! Het heeft een cobby-profiel, dat wil zeggen een rond silhouet met mooie rondingen. Dan is hij niet lui, hij is kalm en dat heeft niets met hem te maken. Hij houdt gewoon van slapen, gracieus en langzaam lopen… hij is een echte kat! Hij houdt ervan om te observeren en te ontspannen in plaats van overal heen te rennen en springen! Dit belet hem geenszins om energiekere periodes van spel en jachtsimulatie te ervaren. Het is dus geen luie kat, het is een rustig dier.

4 – De Perziër is de hele tijd ziek

Hoewel lijnselectie soms heeft geleid tot gezondheidsproblemen die verband houden met inteelt en overtypering, kan de Perzische kat, wanneer hij voortkomt uit serieuze fokkerij, een lang en kwaliteitsvol leven leiden.

Overtypeerde katten zijn katten waarvan de kenmerken tot het uiterste zijn doorgevoerd. Sommige Perzen, met overdreven verbrijzelde neuzen, ontwikkelen ademhalings- en oogproblemen. Het ras is ook vatbaar voor nier- en hartziekten.

Er wordt echter een Perziër geboren die baat heeft bij een uitgebalanceerd dieet en regelmatig de dierenarts bezoekt met een fokker die zijn lijnen rigoureus bewerkt en het uitvoeren van rigoureuze genetische tests, zullen een levensverwachting en gezondheid hebben die dicht bij die van andere katten ligt.

5 – De Perzische kat is een snobistische kat

Het is waar dat de Perziër, met zijn lange zijdeachtige haar en zijn majestueuze uiterlijk, de indruk kan wekken snobistisch te zijn. Bovendien wordt het in deze zin gebruikt in een beroemde advertentie voor kattenvoer, waarin een delicaat en verfijnd dier wordt afgebeeld. We kunnen hem daarom als hooghartig en afstandelijk beschouwen, vooral omdat zijn hoofdhouding hooghartig is en zijn blik zelfverzekerd, maar dit is niet het geval. In werkelijkheid is dat zo een knuffelig, gevoelig en zachtaardig dier, heel dicht bij zijn mensen. Hij vindt het heerlijk om op schoot te kruipen met een melodieus spinnend geluid. Hij houdt van rust, wat de indruk van afstand kan wekken, maar het is meer een kenmerk dat specifiek is voor katachtigen in het algemeen dan voor de Perzen in het bijzonder. Hij is gehecht aan zijn familie, aan wie hij trouw en loyaal is.

6 – De Perzische kat is een kieskeurige kat als het om eten gaat

Opnieuw toont de advertentie voor kattenvoer een moeilijke witte Perziër. Het doel is om de producten van het merk te verkopen. Het is echter niet moeilijker dan de andere. We merken echter op dat sommige proefpersonen specifieke voedselvoorkeuren of allergieën hebben. De afgeplatte neus vereist ondiepe kommen en kan bijzondere attracties veroorzaken. In alle gevallen blijft het een strikte carnivoor die eiwitten, essentiële vetzuren, vitamines en mineralen nodig heeft. Zoals bij alle katten heeft hij een hoogwaardig dieet nodig om een ​​goede levenskwaliteit te garanderen.

7 – Het Perzische ras is puur en oud

Hoewel het Perzisch een lange geschiedenis heeft, gaat het bijvoorbeeld niet zo ver terug als het kartuizerschap. Het is een afstammeling van de Turkse Angora, die in de 17e eeuw in Europa werd geïmporteerd, maar pas in de 19e eeuw vond hij succes dankzij kattenshows. De standaard werd vastgesteld in 1889. De Perzische, zoals we die nu kennen, is het resultaat van recente selecties waarbij werd geprobeerd zijn neus steeds platter te maken. De morfologie blijft evolueren volgens trends. We vinden nu “traditionele Perzen” met iets langere neuzen, tussenliggende “poppengezichten” en Perzen met een meer uitgesproken type (peke-gezicht).

8 – De Pers is gemaakt om alleen te leven met zijn mens

“De Perzische is een solitair dier” is een misvatting! Zelfs als hij erg gehecht is aan zijn mens, kan hij perfect honden of andere katten verdragen, Perzen zoals hij, kruisingen of behorend tot andere rassen. Hetzelfde geldt voor mensen. De enige voorwaarde is de respect voor de rust. Hij is zachtaardig en niet dominant, waardoor hij gemakkelijk in de omgang is. Bovendien is het een aanpasbaar dier als zijn behoeften worden gerespecteerd. Het is duidelijk dat hij baat moet hebben gehad bij een goede socialisatie om nieuwkomers in zijn omgeving te accepteren. In dit geval zal samenwonen hem geen nieuw en beangstigend fenomeen lijken. Zijn hart is groot genoeg zodat hij zich aan verschillende leden van het gezin hecht, op twee of vier benen, als ze niet te dynamisch zijn wat zijn behoefte aan rust zou dwarsbomen! Bovendien hebben sommige Perzen moeite met eenzaamheid, dus delen ze hun dagelijkse leven graag met hun metgezellen.

Door Emma Ménébrode – Gepubliceerd op 27-12-2024