8 ongebruikelijke feiten over anaconda’s die je moet weten!

Slangen wekken zowel angst als fascinatie op. Van alle bekende soorten is de anaconda ongetwijfeld een van de meest formidabele. De term “anaconda” verwijst eigenlijk naar vier soorten gigantische constrictorslangen. Door u 8 ongebruikelijke feiten over deze reptielen te presenteren, wil ons artikel u meer leren om uw nieuwsgierigheid wetenschappelijk te bevredigen.

Feit #1: 4 soorten anaconda’s

De groene anaconda (Eunectes murinus)
is de grootste van de 4 anaconda’s. Zoals de algemene naam aangeeft, is de anaconda donkergroen met ovale zwarte en groene okerkleurige markeringen aan de zijkanten. De buik is lichter en aan het uiteinde van de staart zijn gele en zwarte ontwerpen uniek voor elk dier. We kennen ook de Boliviaanse anaconda (Eunectes beniensis), helemaal vergelijkbaar in grootte en kleur met de groene anaconda. De gele anaconda (Eunectes notaeus) is kleiner dan de vorige twee. De huid is groengeel. De zwarte ovale vlekken en de buik zijn bleker. De donkergevlekte anaconda (Eunectes deschauenseei) is ook klein. De kleur is geel met een overvloed aan zwarte vlekken en strepen. Zijn buik is geelachtig of crème. Elk van deze slangen leeft in een andere regio dan de anderen, waardoor hun dieet varieert, afhankelijk van wat ze om zich heen vinden.

Feit #2: Anaconda’s zijn de grootste slangen

Anaconda’s zijn ongetwijfeld een van de grootste slangen ter wereld. De meest imposante soort is de groene anaconda, ook wel gigantische anaconda genoemd (Eunectes Murinus). Als hij “slechts” 8,5 meter lang is, omdat de grootste de netpython is van 10 meter lang, is hij daarentegen veel groter: hij kan meer dan 230 kg wegen als de netpython de 140 kg niet overschrijdt. Zelfs voor bijzondere exemplaren blijft de anaconda de grote winnaar: het record voor de zwaarste slang ter wereld is in handen van een groene anaconda met bijna 250 kg, terwijl de zwaarste geregistreerde python “slechts” 183 kg weegt. Bovendien kan de buik van de anaconda een omtrek van een meter bereiken.

Feit #3: Anaconda’s zijn ofhiofaag

Mogelijk bent u niet bekend met de term ophiofagie. Het verwijst naar het vangen en consumeren van slangen als voedsel. De term komt uit het oud-Grieks opis wat “slang” betekent en fageïne wat ‘eten’ betekent. Maar er zijn verschillende gradaties van ophiofagie, van toevallige of occasionele consumptie tot eng gespecialiseerde ofhiofagie. Koningscobra’s voeden zich vrijwel uitsluitend met slangen (slangen, pythons en zelfs andere cobra’s). Het dieet van de anaconda is gevarieerder: het bestaat uit vissen en andere waterprooien, zoogdieren (van muizen tot capibara’s, afhankelijk van de leeftijd van de slang), herten, vogels, kleine kaaimannen maar ook andere anaconda’s. In het laatste geval is het meestal het mannetje, kleiner dan het vrouwtje, het slachtoffer.

Merk op dat als anaconda’s de reputatie hebben menseneters te zijn onder de bewoners van de gebieden waar ze wonen, de anaconda feitelijk vlucht in de aanwezigheid van mensen. Niemand heeft ooit sterfgevallen als gevolg van anaconda-aanvallen bewezen en dit zijn zeker meer legendes om voorzichtigheid aan te moedigen.

Feit #4: Anaconda’s zijn waterslangen

De vier soorten van dit geslacht worden aangetroffen in moerassen en rivieren. Om op zijn prooi te jagen, verbergt de anaconda zich meestal waar hij in een hinderlaag op zijn prooi wacht. Hun ogen en neusgaten zijn precies op de bovenkant van het hoofd geplaatst, zodat ze kunnen ademen en de prooi kunnen zien, terwijl ze hun omvangrijke lichaam onder het oppervlak houden. Wanneer de prooi dichtbij genoeg is, springt hij op en grijpt hem in zijn bek, wikkelt zich er vervolgens omheen en sleept hem onder water. Het slachtoffer verdrinkt dan en stikt in de greep van de slang. Elke keer knijpt hij iets harder als zijn slachtoffer sterft. Deze slang kan een druk uitoefenen van 2 kg per vierkante centimeter.

Feit #5: De kaak van de anaconda ontwricht

Eenmaal dood slikt de anaconda eerst zijn prooikop in. Hij kan prooien doorslikken die veel groter zijn dan de grootte van zijn mond, omdat zijn kaak kan ontwrichten.

Hun mond kan zich in ongelooflijke proporties openen vergeleken met de grootte van zijn hoofd. In zijn geheel ingeslikte prooi wordt langzaam verteerd. De duur van de spijsvertering varieert afhankelijk van de grootte van zijn prooi. Dit kan 4 dagen tot meerdere weken duren. Er kan dan een periode van vasten volgen, eveneens evenredig aan de grootte van de geconsumeerde prooi, een periode die wel een jaar kan duren. Het is dit vermogen om enorme hoeveelheden voedsel in hun maag op te slaan, wat hun vermogen verklaart om te overleven in een vijandige omgeving waar prooien zeldzaam zijn.

Feit #6: Anaconda’s hebben tanden

Anaconda’s hebben een reeks tanden. Ze zijn niet ontworpen om voedsel te kauwen, maar spelen een essentiële rol bij het vangen en veiligstellen van hun prooi. De tanden van de anaconda zijn dun, puntig en licht gebogen naar de achterkant van de mond. Door hun kromming kan de prooi steeds dieper in de keel van de anaconda worden geleid, waardoor een eenrichtingspad wordt gegarandeerd.

Anaconda’s hebben daarom geen hoektanden, omdat het anatomische elementen zijn die verband houden met de injectie van gif. Als constrictors hebben anaconda’s geen gif nodig. Zoals veel slangen kunnen verloren tanden hun hele leven lang weer aangroeien. In tegenstelling tot haaien verliezen ze ze echter niet voortdurend en vervangen ze ze niet voortdurend. Het exacte aantal tanden kan variëren, maar over het algemeen hebben anaconda’s meerdere rijen tanden op de bovenkaak en één rij op de onderkaak.

In gevangenschap, zonder de gebruikelijke slijtage die gepaard gaat met het vangen en eten van wilde prooien, kunnen hun tanden te lang worden. Daarom kunnen regelmatige controles en eventuele interventies noodzakelijk zijn.

Feit #7: Anaconda’s zijn goede zwemmers

Anaconda’s brengen een groot deel van hun tijd door in en rond het water, verstopt tussen waterplanten. Bovendien wordt de Latijnse naam aan het geslacht gegeven Eunectes, waartoe ze behoren, betekent “goede zwemmer”. Het watermilieu helpt de aanwezigheid van parasieten zoals teken op hun lichaam te voorkomen.

Ze hebben ook een goede aanleg voor apneu ontwikkeld. Ze kunnen dus 20 minuten onder water blijven zonder naar de oppervlakte te komen om te ademen. Hoewel hij indien nodig ook in bomen kan klimmen, blijft de anaconda minder comfortabel op het droge, waardoor hij kwetsbaar wordt voor hun roofdieren (jaguars, grote kaaimannen en andere anaconda’s). Een gewonde anaconda kan ook worden belaagd door piranha’s.

Feit nr. 8: De anaconda, vader van een groot gezin

De groene anaconda is ovovivipaar. Dit betekent dat het vrouwtje eieren in zich draagt ​​zonder enige voedingsrelatie met hen, behalve eenvoudige gasuitwisseling. De draagtijd, waarin het vrouwtje de bevruchte eieren vasthoudt, kan maximaal 7 maanden duren. De eieren komen uit in het lichaam van het vrouwtje. Kleine anaconda’s worden geboren in nesten van tussen de 20 en 40 individuen. Dit maakt ze tot een van de meest productieve slangensoorten. Vrouwelijke anaconda’s kunnen sperma van mannen voor langere tijd opslaan, waardoor ze zelf kunnen bepalen wanneer ze zich willen voortplanten.

Anaconda’s zijn ongetwijfeld buitengewone slangen die nog niet al hun geheimen hebben prijsgegeven. Gelukkig wordt de soort niet bijzonder bedreigd. Er blijft dus tijd over om meer over deze gigantische slangen te leren.

Door Laetitia Cochet – Gepubliceerd op 06/11/2023